เวลาที่หยุดเดิน

17.25

ฝนยังคงตก ปรอยๆ
สัญญาณเพลงคลื่นเดิมถูกปิดไป
ผมใส่หูฟังที่ยังเล่นเพลงซ้ำๆ ทุกวัน

รู้สึกว่าตัวเองกำัลังป่วย
เมื่อผมพบว่ากระดาษทิชชู่เต็มถังขยะ
และขิงผงกำลังใกล้จะหมด

บางทีผมก็รู้สึกกลัวตายขึ้นมาเหมือนกันนะ
คงมีหลายอย่างที่รู้สึกลึกๆ ว่ายังไม่ได้ทำ

เมื่อสองวันก่อนผมกลับไปที่บ้าน
คืนนั้นระหว่างที่ผมเอนกายลงนอนข้างๆ แม่

“ตั้งแต่นี้ไป ผมจะอะไร เพื่ออะไร ต่อไป”..

รู้สึกช่างเป็นคำถามที่สับสนจากคนที่กำลังสับสนเสียจริงๆ

สงสัยว่า คืนนั้นผมจะว่างงานเกินไป..

หรือว่างเพราะไม่มีคุณ?..

 

source: http://ifew.exteen.com/20081030/entry