เคยคิดไหมครับว่า ทำไมเราถึงเจอกัน..

ถ้าคุณอ่านบรรทัดแรกและคิดก่อน คำถามในหัวคงคือ ทำไมล่ะ
แต่ถ้าคุณอ่านผ่านๆ อาจจะไม่รู้สึกอะไร หรือคงคิดว่าผมจะถามคุณทำไม

ไม่บ่อยนักที่ผมจะจำความรู้สึกครั้งแรกของการพบใครบางคนได้
และก็ไม่บ่อยอีกเช่นกันที่จะผมมักนึกเสมอว่า ผมรู้จักเขาได้อย่างไร

ระหว่างคำถาม รู้จักเขาได้อย่างไร กับ เลิกกันได้อย่างไร
ประโยคหลังดูไม่น่าจดจำ แต่หลายคนรวมถึงผมกลับนึกง่ายกว่าประโยคแรกเป็นไหนๆ

สมัยที่ผมยังเป็นเด็กชายชิตพงษ์ ผมคิดว่าการจดจำอะไรสักอย่างมันยากมากๆ
แต่ก็ต้องถูกบังคับให้จำเพื่อไปสอบ แต่ก็พอจำได้กระท่อนกระแท่นพอสมควร

ตัดฉากมาโต๊ะกินข้าวกลางเมืองกรุง เรื่องที่สนทนากลับเป็นเรื่องที่เราไม่คิดว่ามันจะจำได้ในสมัยเด็กชาย

ผมไม่รู้หรอกนะว่านายที่ชื่อความทรงจำจะแอบซ่อนอยู่ส่วนไหนในหัวของผม
แต่ผมเชื่อว่านายมีจริง เพราะนายพิสูจน์ให้ผมเห็นหลายครั้งตลอดช่วงชีวิตนี้

หลายคนบอกว่าการรู้จักนายว่ายากแล้ว แต่การจะลืมนายกลับยากกว่า
ฟังแล้วผมคงได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย และหาคำตอบไม่ได้

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงเลือกที่อยากจะให้นายมาดีเท่านั้น
แต่สำหรับตอนนี้ ไม่ว่านายจะมาดีหรือไม่ดี ผมก็อยากให้นายอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ
อยู่บันทึกเรื่องราวให้เป็นนิยายที่ไม่เหมือนใคร สุขๆ ทุกข์ๆ ก็ว่ากันไป
เพราะผมภูมิใจกับนิยายเล่มนี้มาก


posted on 05 Apr 2011 00:03 by ifew
http://ifew.exteen.com/20110405/entry

Published by iFew

ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ชื่นชอบหลายเรื่องที่ไม่น่าจะไปกันได้ ทำงานไอที แต่ชอบท่องโลกกว้าง รักประวัติศาสตร์ แต่ก็สนใจเทคโนโลยี ชอบสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง และไปป้ายยาคนอื่นต่อ

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Exit mobile version