โปรดเถอะครับ

หนึ่งวันของผม ผ่านไปปกติดี มีบ้างที่ว่างๆ ผมจะทำงานอดิเรก ผมเป็นแบบนี้มานานแล้วหละครับ   ถึงผมจะดูเป็นคนคิดมากและทำอะไรต่อมิอะไร คุณรู้หรือเปล่าครับ บางครั้งผมก็ชอบอยู่เงียบๆ ในความเงียบของผม ผมไม่ได้อยู่คนเดียวนะ แต่ผมมีคุณอยู่ใกล้ๆ..   คงเพราะความเหงาอีกแล้ว ที่ผมรู้สึกว่าเหมือนหมอกหนา มองไปที่ใดไม่เจอทางออก ถ้ามีคุณใกล้ๆ.. แม้จะหลงทาง แต่เราก็ไปด้วยกัน   ถึงแม้ผมจะแอบมีคุณเพียงในใจเท่านั้น…   โปรดเถอะครับ.. ผมอ่อนแอ.. ช่วยมารักผมหน่อย…

เวลาที่หยุดเดิน

17.25 ฝนยังคงตก ปรอยๆ สัญญาณเพลงคลื่นเดิมถูกปิดไป ผมใส่หูฟังที่ยังเล่นเพลงซ้ำๆ ทุกวัน รู้สึกว่าตัวเองกำัลังป่วย เมื่อผมพบว่ากระดาษทิชชู่เต็มถังขยะ และขิงผงกำลังใกล้จะหมด บางทีผมก็รู้สึกกลัวตายขึ้นมาเหมือนกันนะ คงมีหลายอย่างที่รู้สึกลึกๆ ว่ายังไม่ได้ทำ เมื่อสองวันก่อนผมกลับไปที่บ้าน คืนนั้นระหว่างที่ผมเอนกายลงนอนข้างๆ แม่ “ตั้งแต่นี้ไป ผมจะอะไร เพื่ออะไร ต่อไป”.. รู้สึกช่างเป็นคำถามที่สับสนจากคนที่กำลังสับสนเสียจริงๆ สงสัยว่า คืนนั้นผมจะว่างงานเกินไป.. หรือว่างเพราะไม่มีคุณ?..   source: http://ifew.exteen.com/20081030/entry

สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวด ดีกว่าเจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุด

ระหว่างทางที่ผมนั่ง Taxi กลับบ้าน จิตใจผมเหม่อลอยชมวิวกรุงเทพยามราตรี วิทยุที่ผมไม่รู้ว่าถูกจูนไว้ที่คลื่นไหน แต่ผมพอจะจับใจความได้ว่า เป็นรายการ ธรรมะ พอดี.. เป็นรายการตอบปัญหาธรรมะกับความรักยามค่ำคืนที่คาดว่าตั้งใจอยากวัยรุ่นแบบผมฟัง พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต แห่ง ธรรมะดิลิเวอร์รี่ เป็นผู้วิสัชนาของคำถามจากวัยรุ่นทั่วประเทศ ท่านพูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง “สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวด ดีกว่าเจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุด” (ซึ่งผมมารู้ที่หลังจากเพื่อนว่าภาพยนตร์เรื่อง อีติ๋มตายแน่ ที่โน๊ต อุดม แต้พานิชย์ แสดง ก็มีคำพูดประโยคนี้เหมือนกัน) โดนใจมากครับ สำหรับประโยคนี้ ไม่ใช่เพราะผมกำลังสิ้นสุดกับใคร แต่เป็นเพราะคำตอบที่ผมมักให้คำปรึกษาแก่เพื่อน ถูกสรุปได้ด้วยประโยคนี้ต่างหาก มีหลายคนที่มักมาปรึกษาปัญหาความรักกับผม (ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม?) แทบจะร้อยเปอร์เซ็น ที่มักรักอย่างไม่คิดถี่ถ้วน และก็ยอมเลยเถิดจนเนิ่นนานบานปลาย รักช่วงแรก อาจจะรักด้วยรูปร่าง หน้าตา เงินทอง ความใคร่ ความหลง สุดท้าย เมื่อนานวันเข้า มักมาค้นพบที่หลังแทบทุกคนว่า มันไม่ใช่! แต่ก็เลิกไม่ได้! เพราะรัก! พอเจอแบบนี้ ผมมักจะถามกลับไปว่า “ถ้ารักก็ไม่ต้องมาเสียใจ แต่ถ้าเสียใจก็เลิกไปซะ” แล้วผมก็ได้รับคำตอบประโยคเดิมๆทันที “เลิกไม่ได้ ก็มันรัก แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้.. …

ฝน

ระหว่างทางกลางสายฝน คิดถึงกันหรือไหมครับ? บางครั้ง ผมก็ชอบเวลาที่ฝนตกจัง อีกไม่นาน ฟ้าที่เราเห็น จะดูสดใส สัญญากับผมนะ ฝนหยุดเมื่อใด เราจะดูฟ้าด้วยกัน source: http://ifew.exteen.com/20081005/entry

แด่ กาลเวลา ที่ย้อนกลับมาอีกครั้ง

ผมย้อนกลับไปอ่าน blog 1-2 ปีก่อน บางเรื่องทำให้ผมรู้สึกดีและยิ้มได้ แต่บางเรื่อง ผมรู้สึกอายและตลกตัวเอง การได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองอีกครั้ง เหมือนกับยืนยันสิ่งที่ตัวผมรู้สึก ผมค่อยๆ อ่านย้อนหลัง ทีละเดือนๆ กลับไปจนถึง วันแรกที่ผมไม่มีคุณ แต่เป็นวันแรกเช่นกันที่ผมเริ่มทำความเข้าใจคุณ และเริ่มทำความเข้าใจตัวผมเอง เวลาทำให้ผมมีความคิดเกี่ยวกับคุณเปลี่ยนไป คุณทำให้ผมแอบยิ้มได้ เวลาคุณมีความสุข แม้เราจะห่างกัน และคนข้างคุณจะไม่ใช่ผม คุณครับ ผมคิดถึงลักยิ้มบนแก้มของคุณจัง.. ขอหวังลึกๆ ว่าจะได้เห็นอีกครั้ง.. ..วันนี้ผมขอไม่รักคุณ.. ยกเว้นทุกวัน แด่ กาลเวลา ที่ย้อนกลับมาอีกครั้ง แด่ วันครบรอบความโดดเดี่ยว เข้าใจคุณ และเข้าใจตนเอง source: http://ifew.exteen.com/20080924/entry

Exit mobile version