ในคืนที่ประเทศไทยเงียบเหงาที่สุด

ในคืนที่เงียบเหงา เป็นวันที่ไม่มีใครอยากจะคิดถึง แต่มันคงตราตรึงไปกับเราไปอีกแสนนาน วันที่ในหลวงภูมิพลทรงไม่ได้อยู่กับพวกเราอีกแล้ว แน่นอนว่าอาจเป็นแค่ความไม่เคยชิน รูปที่เคยเห็นไปทั่วเมืองต้องถูกยกออก โทรทัศน์ตอนสองทุ่มที่คอยพูดถึงท่านต้องเปลี่ยนไป เรื่องที่ถูกเล่าต่อจากนี้จะไม่ใช่ข่าว แต่จะเป็นตำนานที่เคยเกิดขึ้นมาบนแผ่นดินไทย ประวัติศาสตร์ที่เขียนตามคำบอกเล่าของคนที่เคยอยู่ในยุคต่างๆ ว่าทำไมถึงมีความรักและภูมิใจในแผ่นดินตนเองยุคนั้น ตอนนี้ผมได้รู้ซึ้งแล้วว่าเป็นเช่นไร เหมือนความรู้สึกของคนที่เกิดในสมัยรัชกาลที่5 หรือคนที่เป็นแบบแม่พลอย ที่อยู่ถึงสี่แผ่นดิน ดีใจที่ได้เกิดมาในยุคสมัยที่มีพระมหากษัตริย์เฉกเช่นพระองค์ ภูมิใจที่เป็น royalist และภูมิใจที่จะบอกว่า “ขอเป็นใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ทุกชาติไป” 14 ตค 2016 – 02:23 ในห้องกลางเมืองหลวงที่ตอนนี้เงียบที่สุดในโลก

ภาพถ่าย สร้างความสุข

เคยแชร์ไว้ใน Facebook นานแล้ว ต้นฉบับจาคุณ Chomkair Boontherm พอได้อ่านอีกครั้งก็รู้สึกเห็นด้วยมากกว่าเดิม เป็นพระราชดำรัสของในหลวงเรื่องการถ่ายภาพสามารถสร้างความสุขให้แก่ผู้อื่นได้

รัชกาลที่ 7

ผมคิดว่าคนไทยหลายคนก็คงไม่รู้เหมือนผมมาก่อน หากใครลองค้นหาข้อมูลดู จะพบว่าท่านเป็นกษัตริย์ที่น่าสงสารมากๆ

คิด Macro ทำ Micro

การคิดงานต้องทำแบบที่ในหลวงตรัสไว้ คือ “คิด Macro ทำ Micro” เป็นประโยคสะกิดใจที่ผมค่อนข้างจำได้แม่น และมาพบว่าเป็นหัวข้อหนึ่งในหลายๆหัวข้อที่ในหลวงทรงตรัสถึง หลักในการทำงาน

Exit mobile version