เห็นเพื่อนหลายคนเริ่มไปล่องแก่งกันบ้างแล้ว
ผมชอบนะ ตื่นเต้น สนุกดีในชีวิตเคยล่องแก่งอยู่สองที
ไปแบบโหดเลยคือ น้ำว้าตอนบน และตอนกลาง
มีหลายแก่งมาก ตั้งแต่ระดับหนึ่ง ถึงระดับห้า (Iteration)
ล่องกันอยู่สองวัน 120กิโลฯ ถึงจะจบ (Project)
เพราะชอบครั้งแรก เลยต้องไปซ้ำครั้งที่สอง
ในเรือหนึ่งลำจะมีฝีพายอยู่ห้าคน
ฝีพายทำหน้าที่พายส่งเรือให้เคลื่อนที่
มีนายหัวเรือหนึ่งถึงสองคน
เป็นคนดูทิศทาง และวางแผน (Direction and Strategy)
มีนายท้ายเรือหนึ่งคน
เป็นคนคุมหางเสือ ตามทิศที่หัวเรือบอก (Management)
ก่อนจะถึงแก่งต่างๆ
นายหัวเรือจะคุยกับท้ายเรือ
เพื่อบอกถึงทิศทางและร่องน้ำที่จะไป
สองคนนี้ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็พาเรือล่มไม่เป็นท่า (Communication)
ฝีพายดูเหมือนจะสบายที่สุด
แต่เปล่าเลย
ฝีพายเป็นตัวแปรสำคัญ ที่จะทำให้พ้นวิกฤติในแต่ละแก่ง
ยิ่งแก่งแรงมากเท่าไหร่
ฝีพายต้องส่งเรือไปให้แรงที่สุด
เพื่อให้เรือเหินจนพ้นจุดวิกฤติไปได้
เหล่าฝีพายจะทำแบบนั้นได้ก็ต่อเมื่อ
ต้องเรียนรู้วิธีการพายที่ถูกต้องเหมือนกัน (Knowledge, Practice and Experience)
ต้องออกแรงเสมอกัน และจ้วงน้ำที่มีจังหวะพอกัน
และเมื่อเข้าใกล้แก่ง
จะมีคนหนึ่งคอยส่งจังหวะ
เพื่อให้ฝีพายทุกคนจ้วงน้ำพร้อมกัน
เมื่อกระทบคลื่น ไม่ว่าใครจะหกคะเมนตีลังกาอยู่บนเรือ
ก็ต้องรีบกลับเข้าตำแหน่ง แล้วจ้วงต่อเพื่อให้เรือไม่เสียการทรงตัว
ทุกๆการจบแก่ง
เราจะเอาไม้พายชูขึ้นมาตีกัน เรียกว่า ตีพาย
เพื่อแสดงความสำเร็จที่ฝ่าฟันร่วมกันมาได้โดยที่เรือไม่จม
พูดคุยถึงแก่งที่ผ่านมา จุดอ่อน ปรับตำแหน่งฝีพาย
และวางแผนเตรียมรับมือกับแก่งต่อไป (Retrospective, Improvement)
ในช่วงที่น้ำนิ่ง พวกเรานั่งดูวิวข้างทาง
บ้างก็หย่อนขาลงไปแช่น้ำบ้าง
ทิ้งตัวลงไปว่ายน้ำบ้าง
เราดูธรรมชาติ และพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ ของคนบนเรือ
เพราะเราถูกจับลงเรือโดยที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนก็มี
บางที มีเรือพายเข้ามาใกล้ๆ
เราก็ตีน้ำใส่กัน หรือพายแข่งกัน
เหมือนกำลังอยู่ในงานแข่งขันเรือยาวประจำปี (Relax and Relationship)
ตั้งใจจะเขียนเรื่องล่องแก่ง
แต่พอใส่ภาษาอังกฤษเข้าไปเท่านั้นแหละ
ผมว่าการล่องแก่ง เป็นการละลายพฤติกรรม
และสอนเรื่อง Team Work ได้ดีกว่าไป Outing
ที่เล่นเกมส์บ้าๆบ้อๆ อะไรก็ไม่รู้อีกนะ…
ปล. ก่อนจะกระโจนเข้าใส่ โปรดศึกษาข้อมูลและสภาพร่างกายให้ดีก่อนการตัดสินใจ ตกน้ำตกท่า เป็นอะไรขึ้นมา เดี๋ยวผมจะซวย ฮ่าาา
—-
กรุงเทพ
23 Jul 2016
