เมื่อเราทำอะไรสักอย่าง
คุณเคยคิดถึงใครบางคน
ที่เคยอยู่ด้วยในเหตุการณ์นั้นไหม

หรือแม้แต่เห็นของบางอย่าง
ใครคนนั้นก็ผุดขึ้นมาในเสี้ยวเล็กๆของสมอง

เปล่านะครับ
ผมไม่ได้พูดถึงคนรักร่วมสมัยไหนๆ
แต่ผมกำลังหมายถึงทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา

มีคนเคยบอกว่า
เวลาที่ใช้ลืม
ยาวนานกว่าเวลาที่เคยใช้ชีวิตร่วมกัน

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงไม่ค่อยเชื่อเท่าไรนัก
แต่พอเริ่มอายุเยอะขึ้น มันก็เริ่มคิดถึงความหลัง..

ให้ตายสิ ผมพูดดูแก่ไปหรือเปล่า..

นอกจากการกระทำและสายตา
ก็มี กลิ่น นี่แหละ ที่เรียกความทรงจำเราอย่างไม่รู้ตัว

ยางลบที่เคยกัดเล่นในวัยเด็ก
เต้าเจี้ยวจานแรกในชั้นอนุบาล
เครื่องเทศจากแขกที่ขึ้นลิฟท์ตัวเดียวกัน

บางที ผมก็เห็นด้วยกับงานวิจัย
ที่บอกว่ากลิ่นเป็นตัวบันทึกความทรงจำที่ดีที่สุด

และก็มีคำแนะนำอีกเช่นกัน
หากได้เจอใครคนหนึ่ง
ลองใช้กลิ่นเดิมๆกับเขาสิ

วันหนึ่ง หากเขามีโอกาสได้เจอกลิ่นนั้นที่ไหน
เราอาจเป็นคนที่เขาคิดถึงคนแรกๆเลยก็ได้นะ

…

เหมือนที่ผมได้กลิ่นในวันนี้…

—

30 Aug 2016 00:27
ในห้องสี่เหลี่ยมกลางกรุง กับกลิ่นไอฝนที่เพิ่งจางหายไป

ปล. หมาแถวออฟฟิต ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ แค่หมาจมูกดี และดูมันเด๋อๆ