My First Ultra Trail 50km – The Columbia Trail Masters XI

เมื่อวันอาทิตย์ได้ไปลองวิ่ง Ultra Trail 50กมฯ ที่งาน The Columbia Trail Masters XI
นับเป็นมาราธอนที่สอง และ Ultra ครั้งแรก ในชีวิต (Ultra คือระยะทางที่เกินมาธอน หรือ 42.195 กิโลฯ)

งานนี้ถูกยุยงส่งเสริมจากใครสักคนในแก๊งวิ่ง
จำได้ว่ากำลังไปเทรกอยู่เนปาล จู่ๆ เอ๋ทักมาว่า ทุกคนจะลงระยะ 50 งาน Columbia กัน
เอาวะ ถ้าใจถึงไปกัน ผมก็ไปด้วย เน็ตที่เนปาลช้ามาก เลยฝากสมัครแบบไม่ขอรู้รายละเอียดอะไร

นับตั้งแต่นั้นมา ผ่านไป 3 เดือน…
ซ้อมมินิฮาร์ฟ แต่ไปอัลตร้า…
หนังชีวิตก็บังเกิด… Continue reading “My First Ultra Trail 50km – The Columbia Trail Masters XI” »

Agile Thailand 2016

แว่บไปฟังมาแป๊บนึง ได้ refresh อะไรหลายๆอย่าง สรุปคร่าวๆไว้ประมาณนี้

Agile for non-it – พี่พฤทธิ์
  • ถ้าทำงานช่วยกัน เอื้อประโยชน์กัน ดาบอาญาสิทธ์ก็ไม่จำเป็น
  • ทดลอง agile ใช้อาสาสมัคร เพราะจะพร้อมเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่เกณฑ์คนมา

Continue reading “Agile Thailand 2016” »

คินาบาลู ไปแบบครบสูตร พิชิตยอดโลวพีค ไต่หน้าผาเฟอราต้า

20160520_0728

หากให้แนะนำภูเขาสูงๆสักแห่ง สวยแปลกตา ไม่ไกลประเทศไทย ค่าใช้จ่ายไม่เยอะ วันลาไม่มาก ไว้ทดสอบแรงกายแรงใจ ทดสอบอาการแพ้ความสูง (Altitude Sickness หรือ Acute Mountain Sickness – AMS), คินาบาลู คงเป็นที่แรกๆ ที่นักเดินป่าปีนเขาจะแนะนำคุณ รวมถึงโพสนี้ของผมด้วย

ยอดเขาคินาบาลู อยู่ในอุทยานแห่งชาติคินาบาลู (Kinabalu National Park) รัฐซาบาห์ ประเทศมาเลเซีย แต่ไม่ใช่มาเลฯใต้ประเทศไทยนะครับ ต้องบินข้ามไปโน่นเลย ที่เกาะบอร์เนียว ความสูงของมันคือ 4,095 เมตร สูงเป็นอันดับ 21 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผมมาปีนที่นี่ครั้งแรกเมื่อปี 2014 เป็นการปีนเขาครั้งแรกในต่างประเทศ แต่ครั้งนั้น ตามประสาเด็กน้อย ผมเลยไปถึงแค่ South Peak เท่านั้น (ยอดแหลมๆ สวยๆ ที่เป็นสัญลักษณ์บนแบงค์มาเลเซีย) และไกด์บอกไม่ให้ผมไปต่อ เพราะเดินช้า กลัวจะลงไปบ้านพักไม่ทัน 10:00น. (ทั้งที่ตอนนั้นแค่ 6 โมงเช้า และคนอื่นๆที่ตามหลงผมก็ยังเดินไปได้ตามปกติ) ครั้งนี้ผมเลยกลับไปแก้มือด้วยความค้างคาใจ ไปให้ครบสูตรเสียเลย ทั้งเดิน ทั้งปีนหน้าผา จัดซะให้ครบ! จะได้หายคาใจ แล้วไม่ต้องกลับไปอีก

Continue reading “คินาบาลู ไปแบบครบสูตร พิชิตยอดโลวพีค ไต่หน้าผาเฟอราต้า” »

กว่าจะรู้สึกตัว

คนแปลกหน้าสองคน
ที่รู้จักกันพอๆกับที่คนอื่นได้รู้จัก
เว้นช่องว่างที่เหมือนสนามหญ้าหน้าบ้าน
และไม่มีประตู แต่ก็มีกำแพงได้แค่ยืนคุยกัน

แม้เราไม่ได้เป็นอะไรระหว่างกัน
แต่เราก็มีความสุขทุกครั้งเมื่อมองผ่านกำแพงนั้นไป
เพียงแค่รอยยิ้มที่ตอบกลับมา
บางทีเราก็เผลอปีนข้ามไปอย่างผลีผลาม

ขณะที่ผมอยู่ท่ามกลางกระแสความคิด
ในมือเปิดอ่านข้อความเก่าๆ ของใครบางคน
บางทีความสัมพันธ์ของคนสองคน
เป็นเรื่องซับซ้อนที่ผมอาจไม่เคยเข้าใจเลย
เพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องง่าย
แต่ก็เหมือนกับเด็กที่เก็งข้อสอบแล้วมันไม่ใช่

ผมพบตัวเองที่ไม่ใช่ตัวเอง
ผมกำลังทำในสิ่งที่ผมเองก็ไม่ชอบ
และผมก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรบางอย่างไป

ผมรู้สึกถึงการแสดงออก และใช้ความพยายาม
แต่นั่นไม่ได้ดูเป็นความพยายามที่ดีนัก
หากแต่ดูเป็นภาระไร้ค่าที่เกิดขึ้นระหว่างความสัมพันธ์ของกันและกัน
คุณเคยเป็นแบบนี้ไหมครับ
กว่าจะรู้สึกตัว ก็ช้าไปเสียแล้ว
พื้นที่ว่างของสนามหญ้าอาจไกลกว่าที่เราคิด
และกำแพงที่เห็นไกลๆ ก็อาจสูงกว่าที่เราเห็น
แต่ก็ไม่ได้บอกว่าวิ่งกระโจนใส่ จะดีไปกว่าการก้าวไปหาทีละก้าว
จริงป่ะ

 

ค้นหา

ช่วงนี้ผมมีหลายความรู้สึกที่กัดกินหัวใจ
เหมือนเดินอยู่ในตลาด แต่ก็ไม่รู้จะกินอะไร
ได้แต่เดินลัดเลาะเพื่อค้นหาความต้องการ
แต่มันเป็นคำถามที่ยังรอคำตอบ

วันนี้เป็นอีกวันที่ฝนตกหนัก
ทุกอย่างดูนิ่งเฉย มีแต่เพียงเสียงสายฝน
ผมรู้สึกแปลกใหม่กับตัวเองเหมือนไม่เคยพบเจอกันมานาน
ความทรงจำทั้งใหม่และเก่าพรั่งพรูออกมา

บางครั้ง แค่อยากรู้สึกเหมือนมีใครสักคน
ในหลายๆคนที่อยู่รอบตัว
ใครสักคนที่รับฟัง ใช่แค่อยากฟัง…

บางที ผมอาจไม่ได้เป็นอะไรก็ได้
แต่สายฝนมันอาจพาความเหงามาให้ผม
แค่นั้นเอง..