เพิ่งผ่าน Larke Pass 5160m. สำเร็จ เมื่อวันอาทิตย์ และตอนนี้ลงมาอยู่ที่เมือง Darepani เพื่อพรุ่งนี้จะกลับเข้ากาฐ
Larke Pass 5160m.
มาราธอนแรก.. จอมบึง (42.195km)
ต้องย้อนหลังไปเมื่อปลายปี 2557 ตอนนั้นเริ่มวิ่งออกกำลังเพื่อให้ตัวเองแข็งแรงแล้วไปปีนเขา เข้าป่าสนุกๆ ไปได้สูงไปได้ไกลขึ้น
ก่อนหน้านั้นไปอีก ผมวิ่งไม่เป็นเลย ไม่ถึงกิโลฯ ก็เหนื่อย เริ่มหัดตอนเข้าฟิตเนสแรกๆ เผื่อใครสนใจลองดูครับ คือ เดินแกว่งเท้าจาก 15 เป็น 30 เป็น 60 นาที แล้วขยับไปเดินเร็วบนลู่ จากนั้นสลับเดินวิ่งอย่างละ 1 นาที ปรับไปเป็น เดิน1วิ่ง2 เดิน2วิ่ง5 เดิน2วิ่ง10 แล้วจนวิ่งต่อเนื่องบนลู่ได้ถึง 5กม ผมจึงลองไปวิ่งบนถนนจริง (เหนื่อยกว่าลู่พอตัว เพราะฝืดเท้า และอากาศร้อน)
ระยะที่วิ่งเล่นตอนนั้นก็เพียง 3-5 กิโลเมตรเท่านั้น งานแรกที่ไปวิ่งคือ AIA Music Run 5กม แล้ววันรุ่งขึ้นก็ไปต่อ TMB Park Run 5กม เลย เปรี้ยวมากครับ ตอนนั้นวิ่งต่อเนื่องได้เกิน 2กม ก็ดีใจมากแล้ว กว่าจะจบ 5กม ได้ ก็วิ่งๆเดินๆ เหนื่อยเอาการ Continue reading “มาราธอนแรก.. จอมบึง (42.195km)” »
ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..
ผมมีโอกาสได้กลับไปผาสองฤดูอีกครั้ง
ครั้งนี้มีได้คนนำทางเป็นเด็กวัยรุ่น ชาวม้งขาว ชื่อ หยี
ช่วงขาขึ้น ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก และค่อนข้างมีปัญหา
เพราะหยีไม่ค่อยอยากให้เราไปเดินสำรวจในสถานที่บางแห่ง มันไม่ปลอดภัย
กอปรกับไม่ได้แจ้งล่วงหน้า จึงไม่มีอุปกรณ์เตรียมมาด้วย
เลยทำให้หลายคนในทีมดูจะไม่พอใจเท่าไรนัก
แต่วันนั้นไม่มีหมอกสวยๆให้ดู เราจึงไม่ได้ไปสำรวจอีกเส้นทางหนึ่งตามที่แพลนไว้
เรื่องก็จบลงเท่านั้น..
ผมมีโอกาสได้คุยกับหยีตอนเดินลงจากเขา
หยีเล่าถึงความเปลี่ยนแปลงในการจัดการสถานที่ท่องเที่ยวของผาสองฤดู
ผมเพิ่งรู้ว่าที่นี่เป็นแค่การทดลองเปิดให้เที่ยว จึงทำให้ไม่ค่อยมีข้อมูลอะไรมากนัก
ชาวบ้านละแวกนี้ ต้องดูแลความเรียบร้อยและความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวเองด้วย
ซึ่งถ้าผลลัพธ์ออกมาดี ก็จะได้ประกาศเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ
นั่นเอง จึงทำให้หยีต้องเตือนพวกเรา และไม่กล้าเสี่ยงจะพาไปไหนจุดแปลกๆ
(ซึ่งผมเล่าให้เขาฟังว่า จริงๆ พวกเราแทบทุกคน เคยมากันแล้ว เลยรู้ตัวเองดีว่าจะเจอทางยากขนาดไหน ไปได้ไหม) Continue reading “ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..” »
เชียงดาว.. โทษ(ส)ถานที่รู้จักกัน..
ผมมักบอกใครต่อใครว่า ถ้าเคยปีนเขาที่ไหนแล้ว ผมจะไม่ไปซ้ำ ยกเว้นบางแห่งที่พิเศษจริงๆ รวมถึง “ดอยหลวงเชียงดาว” ที่ผมได้ไปเป็นครั้งที่สอ
สำหรับผม ภูเขาที่ไห
Don’t Climb Alone
มีประโยคที่ใครคนนึงเคยเขียนไว้
“ถ้าอยากไปเร็ว ให้ไปคนเดียว แต่ถ้าอยากไปไกล ให้ไปด้วยกัน”
สำหรับคนชอบเดินป่าอย่างผม ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสไปทำงานอาสาที่ชื่อว่า “Climb to change a life” หรือ “CTCAL”
จัดโดยมูลนิธิ Zy Movement Foundation และครั้งนี้จัดเป็นครั้งที่ 3 แล้วกิจกรรมของงานมีอย่างเดียวคือ “ให้อาสาสมัครแบกเด็กพิการขึ้นสู่ยอดเขา”
ใช่ครับ อ่านไม่ผิด เป็นอาสาที่ต้องแบกเด็กขึ้นเขา
มันดูบ้าๆดี ระดับที่ใครได้ยินก็สงสัยทั้งนั้นว่าไปทำไม