“การมีชีวิต”

เราไม่รู้ว่าอนาคตเราจะเจออะไร
ทุกย่างก้าวที่เราก้าวเดินไ
เรามีเพียงแค่ข้อมูลที่เป็นตัวอักษร
เรามีระยะทาง เรามีพิกัด เรามีความสูง
แต่เราไม่อาจรู้ได้เลยว่า
ภาพที่จะได้เห็นในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
มันจะสวยงามหรือรกร้างว่างเปล่า
และขนาดนั้นที่เราคิดว่าลำบากแล้ว
ทางข้างหน้าอาจจะลำบากมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้

แต่สุดท้ายแล้ว
เพราะความไม่รู้นั่นเอง
คือความตื่นเต้น
คือความไม่แน่นอน
หรือนั่นเองอาจเรียกว่า
“การมีชีวิต”

ภาพ: เส้นทางจากเมือง Deng ไป Namrung ในเขต Manaslu Conservation Area เมื่อ 7 April 2016

Larke Pass 5160m.

เพิ่งผ่าน Larke Pass 5160m. สำเร็จ เมื่อวันอาทิตย์ และตอนนี้ลงมาอยู่ที่เมือง Darepani เพื่อพรุ่งนี้จะกลับเข้ากาฐมันฑุ เป็นอันว่าจบเส้นทาง Manaslu Circuit เรียบร้อย

Continue reading “Larke Pass 5160m.” »

มาราธอนแรก.. จอมบึง (42.195km)

ต้องย้อนหลังไปเมื่อปลายปี 2557 ตอนนั้นเริ่มวิ่งออกกำลังเพื่อให้ตัวเองแข็งแรงแล้วไปปีนเขา เข้าป่าสนุกๆ ไปได้สูงไปได้ไกลขึ้น

ก่อนหน้านั้นไปอีก ผมวิ่งไม่เป็นเลย ไม่ถึงกิโลฯ ก็เหนื่อย เริ่มหัดตอนเข้าฟิตเนสแรกๆ เผื่อใครสนใจลองดูครับ คือ เดินแกว่งเท้าจาก 15 เป็น 30 เป็น 60 นาที แล้วขยับไปเดินเร็วบนลู่ จากนั้นสลับเดินวิ่งอย่างละ 1 นาที ปรับไปเป็น เดิน1วิ่ง2 เดิน2วิ่ง5 เดิน2วิ่ง10 แล้วจนวิ่งต่อเนื่องบนลู่ได้ถึง 5กม ผมจึงลองไปวิ่งบนถนนจริง (เหนื่อยกว่าลู่พอตัว เพราะฝืดเท้า และอากาศร้อน)

ระยะที่วิ่งเล่นตอนนั้นก็เพียง 3-5 กิโลเมตรเท่านั้น งานแรกที่ไปวิ่งคือ AIA Music Run 5กม แล้ววันรุ่งขึ้นก็ไปต่อ TMB Park Run 5กม เลย เปรี้ยวมากครับ ตอนนั้นวิ่งต่อเนื่องได้เกิน 2กม ก็ดีใจมากแล้ว กว่าจะจบ 5กม ได้ ก็วิ่งๆเดินๆ เหนื่อยเอาการ Continue reading “มาราธอนแรก.. จอมบึง (42.195km)” »

ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..

ผมมีโอกาสได้กลับไปผาสองฤดูอีกครั้ง
ครั้งนี้มีได้คนนำทางเป็นเด็กวัยรุ่น ชาวม้งขาว ชื่อ หยี

ช่วงขาขึ้น ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก และค่อนข้างมีปัญหา
เพราะหยีไม่ค่อยอยากให้เราไปเดินสำรวจในสถานที่บางแห่ง มันไม่ปลอดภัย
กอปรกับไม่ได้แจ้งล่วงหน้า จึงไม่มีอุปกรณ์เตรียมมาด้วย
เลยทำให้หลายคนในทีมดูจะไม่พอใจเท่าไรนัก

แต่วันนั้นไม่มีหมอกสวยๆให้ดู เราจึงไม่ได้ไปสำรวจอีกเส้นทางหนึ่งตามที่แพลนไว้
เรื่องก็จบลงเท่านั้น..

ผมมีโอกาสได้คุยกับหยีตอนเดินลงจากเขา
หยีเล่าถึงความเปลี่ยนแปลงในการจัดการสถานที่ท่องเที่ยวของผาสองฤดู
ผมเพิ่งรู้ว่าที่นี่เป็นแค่การทดลองเปิดให้เที่ยว จึงทำให้ไม่ค่อยมีข้อมูลอะไรมากนัก
ชาวบ้านละแวกนี้ ต้องดูแลความเรียบร้อยและความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวเองด้วย
ซึ่งถ้าผลลัพธ์ออกมาดี ก็จะได้ประกาศเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ

นั่นเอง จึงทำให้หยีต้องเตือนพวกเรา และไม่กล้าเสี่ยงจะพาไปไหนจุดแปลกๆ
(ซึ่งผมเล่าให้เขาฟังว่า จริงๆ พวกเราแทบทุกคน เคยมากันแล้ว เลยรู้ตัวเองดีว่าจะเจอทางยากขนาดไหน ไปได้ไหม) Continue reading “ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..” »