ตื่นมาต้องทำวัตรเช้า และวันนี้เป้นวันวิสาขะบูชา ก็เลยไม่ต้องไปบิณฑบาตร เพราะจะลงฉันเช้าที่ศาลา เราก็เลยกลับไปนอนกันต่อ ตื่นมาอีกที 7 โมงเช้า รีบแต่งตัวและก็ลงไปรอข้างล่างเพื่อเข้าสู่ศาลา
โอ้ว… ญาติโยมมาเยอะมาก แน่นศาลาไปหมด เพื่อมาฟังเทศน์ เลี้ยงอาหารพระสงฆ์ แต่ที่น่าตกใจสุดๆ คือ อาหารเยอะมาก มีเป็นร้อยๆๆๆ จาน วางเหยียดยาว ซ้อนกัน สองสามชั้นของจาน เลือกฉันแบบไม่หวัดไม่ไหว แต่ขอโทษครับ เอื้อมลำบากมาก เพราะอยู่ไกลมาก และลุกก็ไม่ได้ จะเอื้อมก็น่าเกลียด เลยได้แต่นั่งมองตาปริบๆ และที่น่าสงสารตัวเองก็คือ นั่งในศาลาตอน 7.30 แต่กว่าจะได้ฉันก็เกือบ 9 โมง (ซึ่งต้องมานั่งทนหิว โดยมีอาหารอยู่ข้างหน้า + อาหารเย็น + นั่งมองแมลงวันระบำบนอาหาร) นึกในใจ เค้าน่าจะทำแบบล้อเลหื่อนเหมือนร้านอาหารญี่ปุ่น จะได้หยิบได้ทั่วๆ
หลังจากเสร็จก็กลับกุฏิไปนอน และฉันเพล พอถึงเวลาทำวัตรเย็น ไอ้เราก็นึกว่าจะมีบุญได้ฟังโอวาทปาฏิโมกข์ เพราะเห็นว่าจะสวดกันวันนี้ แต่ทีไ่หนได้ ญาติโยมมาเยอะแล้ววัดวุ่นวาย เลยไม่ได้สวด (ได้ไปเป็นองครักษ์ให้เจ้าอาวาสตอนไปเปิดพิธีวิ่งวันวิสาขะฯ มาด้วย เท่จริงๆ)
พอตกค่ำก็เริ่มเวียนเทีนย และนี่เป็นการเวียนเทียนครั้งแรกในชีวิต และฝนตกชวงที่ฆราวาสเดินเวียน แต่พอพระเดินฝนก็หยุดพอดี
วันนี้พธีเสร็จตอน 1 ทุ่มกว่าๆ แต่ต้องนั่งคุยกับพระครูนิภา ถึง 4 ทุ่ม เพระาคุยหลายเรื่องมาก เช่น กรรม วิญญาณ เจ้าอาวาสองค์ก่อน ท่านนี่คุยเก่งจริงๆ คุยเสร็จก็ขึ้นกุฏิเจอหลวงพี่ท่านหนึ่งชื่อหลวงพี่วรากร (รู้สึกว่าจะเป็นมหา แต่เราติดปากกันว่าหลวงพี่) ซึ่งก็คุยเรอื่งสมาธิกับท่าน ท่านบอกว่าบวชมากก็ขอให้ได้สัมผัสรสของฒานสักครั้ง ก็เลยคุยกันเรือ่งฒานจนเกือบเที่ยงคืนแล้วก็เข้านอน
ปล.วันนี้กลับบ้านไปเอาหนังสือมาอ่านเล่นที่วัด เจอหมาที่บ้าน ร้อนวันพันทีไม่เคยสนใจ แต่พอกลับบ้านไปมันมาเลียเมือมาคลุกคลีด้วย ทั้งๆที่ไม่เคยสนใจมาก่อน ซึ่งแปลกมาก
—
source: http://ifew.exteen.com/20050618/entry-1
