คุณครับ ยังจำความรู้สึกแรกที่รักใครสักคนได้ไหม
ผมคิดว่าคุณคงจะจำได้ ผมเองก็เช่นกัน
ไม่บ่อยนักที่เราจะรู้สึกได้แบบนั้น
มันแตกต่างกับการชอบใครสักคน
ไม่ว่าจะเพราะความน่ารัก หรือนิสัยดี ก็ตาม
แต่เมื่อได้รักแล้ว ใจมันก็ตุ๊มๆต่อมๆ หวานจ๋อย
การได้เรียนรู้กันและกันท่ามกลางความไม่รู้และเขิลอาย
สำหรับผม มันช่างสนุก น่าหลงไหล และสวยงาม จริงๆ
กว่าผมจะรู้ว่าคุณคือคนที่ใช่
ผมอาจจะทำอะไรโจ๊ะๆบางอย่างให้คุณตลกจนคุณจำขึ้นใจ
หรืออาจจะทำอะไรบางอย่างไม่ถูกใจคุณ จนต้องตัดสินว่าไม่ใช่
นั่นคงเป็นชะตา ที่ผมและคุณจะถูกสร้างให้มันเป็น
ตลอดระยะเวลาของการเรียนรู้และรู้จักกัน
บางทีอาจทำให้อีกคนรู้สึกว่าเป็นของเล่นของอีกคนหรือไม่เพราะความไม่แน่นนอน
แต่สุดท้ายคงไม่มีใครอยากเป็นของเล่นของใคร จริงไหมครับ?
การบอกให้คุณรู้ว่า ผมรู้สึกดีกับคุณ
อาจจะเป็นทางที่ดีที่ทำให้เข้าใจว่า เราไม่ใช่ของเล่นซึ่งกันและกัน
แต่ถ้าแย่หน่อย ผมอาจเป็นเพียงของเล่นของคุณเพียงฝ่ายเดียว
แต่ควรจะทำอย่างไรดีครับ หากการบอกนั้น
ทำให้ผมและคุณไม่เป็นเหมือนเดิม…
ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้จริงๆนะ
แต่ผมต้องการรู้จักคุณให้มากกว่านี้.. ได้ไหมครับ
..เขียนจากห้วงความคิดหนึ่ง
ที่ผมในนี้คือผมจริงๆ แต่สำหรับคุณนั้น คุณไม่มีตัวตน..
—
http://ifew.exteen.com/20110502/entry
posted on 02 May 2011 01:06 by ifew
posted on 02 May 2011 01:06 by ifew
