8 วันเดินเท้า ไปเข้าตู้เย็น ในนาม ABC (ตอนที่ 4 พบรักที่ Poon Hill)

0 Shares

Day 2 – Ulleri -> Ghorepani (2860 m)

ตื่นเช้ามาพบว่า วิวหน้าต่างเกสเฮ้าเห็นยอดภูเขาหิมะด้วย สวยมากๆ พวกเรารีบทานข้าวเช้าแล้วออกเดินทาง เส้นทางวันนี้ค่อนข้างสวยงาม เพราะจะพบกุหลาบพันปีเต็มสองข้างทาง ตลอดการเดินทางเลย

ซึ่งในทวีปเอเชีย เราจะพบกุหลาบพันปี (Rhododendron) เยอะๆ ตามแนวเทือกเขาหิมาลัยที่อยู่จากระดับน้ำทะเลหลักพันเมตรขึ้นไป ถ้าเป็นเมืองไทย ก็หาดูได้แถบดอยอินทนนท์นั่นเองครับ (ดอยอินทนนท์ของเราเป็นปลายๆ ของเทือกเขาหิมาลัยเชียวนะ)

มื้อเที่ยงวันนี้ ค่อนข้างไม่เจริญอาหารอีกแล้ว เป็นข้าวผัดแบบวันแรก และผัดหมี่เหลืองๆเส้นใหญ่ๆ แต่สวรรค์ยังโปรดที่มีซุปผสม(เศษ)เห็ดและผัก พอมีรสชาติให้ได้กระดกบ้าง คล่องคอหน่อย และมื้อนี้เริ่มหาของหวานๆอื่นๆ อย่างโค๊กมาดื่มบ้างแล้ว เพราะกระหายอย่างแรง และต้องการของหวาน

พวกเราเดินถึง Ghorepani ประมาณบ่ายสาม เกสเฮ้าส์ที่พักชื่อ Nice View Hotel ซึ่งก็สมชื่อจริงๆครับ มีระเบียงวิวสวยมากๆ มองเห็นภูเขาหิมะ Dhaulagiri ตั้งตระหง่านไกลสุดลูกหูลูกตา แม้เพียงชั่วโมงเดียวก่อนเมฆจะมาบดบัง แต่ก็ทำให้หายเหนื่อยได้ปลิดทิ้ง

วันนี้โชคดีกว่าวันแรกนิดหนึ่ง คือได้อาบน้ำอุ่นตั้งหลายนาทีแน่ะ แต่พอสบู่เต็มตัวเท่านั้นแหละ หมดเวลา..
“ฉันหนาวเหลือเกินพี่ชาย..”

วันนี้มีเวลาเยอะหน่อย เลยได้นั่งคุยและจิบเบียร์เนปาลกัน ได้จิบมันครบทั้งสามยี่ห้อดังเลยครับ
Gorkha Beer จะออกเปรี้ยวๆ เหมือนเบียร์ผลไม้, Everest Beer อร่อยดี มีรสเปรี้ยวนิดนึง ส่วน Tuborg Beer เหมือนไฮเนเก้น นุ่มๆ ดีครับ ใครชอบแนวไหนก็ลองแนวนั้น แต่ที่ผมเห็นคนเนปาลดื่มกันมากๆก็ Gorkha

คืนนั้นอาหารเย็นก็จัดเต็มเช่นเดิม เพื่อนเราเข้าครัวทำอาหารไทย เป็นกะเพราไก่ ซุปเยื่อไผ่ใส่เห็ดใส่ไข่ ไข่ดาว เปรมมากครับ อร่อยมากๆ ต้องชมฝีมือคนทำเลย

ส่วนทางครัวเนปาลได้ทำข้าวต้มมาให้ลอง เพราะจะเตรียมทำไว้เป็นมื้อเช้าของเรา แต่ข้าวต้มเขาจะไม่เหมือนที่เรากิน เพราะเขาใช้ข้าวบาร์เลย์ ใส่นม ใส่เนย ใส่พวกธัญพืชอะไรอีกสักสองสามอย่าง ทำให้มันเหนียวๆ หวานๆ คล้ายกับกินเนสวิต้า ถูกใจผมและพี่ๆบางคน แต่ก็ขัดใจกับอีกหลายคน ฮ่าๆ เลี่ยนเกินไป เราเลยบอกให้คนครัวเนปาล ใส่ข้าวต้มกับน้ำก็พอ เดี๋ยวเราปรุงกันเอง

Day 3 (Part 1) – Ghorepani -> Poon Hill (3210 m)

วันนี้เราต้องตื่นกันตั้งแต่ตี 4 เพื่อออกเดินจากความสูง 2,860 เมตร ไปสู่ยอด Poon Hill ที่สูง 3,210 เมตร เนื่องจากความสูงเกิน 3,000 เมตร ซึ่งมากพอจะทำให้เกิดอาการแพ้ความสูงได้ (AMS) จึงต้องเผื่อเวลาเดินเยอะหน่อย เพื่อป้องกันอาการแพ้ความสูง และก็ต้องไปให้ทันดูแสงอรุณแรกบน Poon Hill ด้วย
เช้านั้นพวกเราแต่งตัวจัดเต็มมาก ผมเอง สวมลองจอน กางเกงกันลม เสื้อคอกลม เสื้อขนดาวน์ เสื้อกันลม ถุงมือ ผ้าปิดคอ หมวกไหมพรม ครบชุดที่เตรียมมา ปรากฎว่า พอเดินไปได้ 15 นาที ค่อยๆปลดและถอดทีละชิ้น (ประโยคดูเซ็กซี่ไปไหมหว่า ฮ่าๆ) เพราะคาดการผิด มันไม่หนาวมากจนต้องจัดเต็มขนาดนั้น จะเย็นก็แต่มือ เวลาที่ถอดถุงมือกดถ่ายภาพ

ทางขึ้นเป็นบันไดไม่ชันมาก และควรมีไฟฉายไปด้วย เพราะมืดสนิท ผู้คนต่างหลั่งไหลขึ้นพร้อมๆกันหมด บ้างก็หยุดยืนหอบตามข้างทางสลับกันไป สนุกไปอีกแบบ เพราะเหมือนแข่งกันเดิน แข่งกับตัวเอง และแข่งกับเวลาที่ต้องทันดูแสงเช้า

ผมเดินไปทันพระอาทิตย์พอดี ลมไม่แรงนัก วันนี้ฟ้าใสและสีเข้มสวยทำมุมเป็นโพลาไรซ์ ผมได้เห็นตั้งแต่ยังเป็นแสงสีเหลืองอ่อนๆ จนเริ่มทอเป็นสีทองส่องผ่านยอดเขา Machapuchare และพาดผ่านเป็นเส้นให้เห็นที่เชิงเขา Annapurna ยาวไปส่องปะทะยอดเขา Dhaulagiri จนยอดเป็นสีทองอร่าม

แม้แต่ระหว่างทางเดินขึ้นเขา ที่ตอนเช้ามืดมองไม่เห็นอะไร จริงแล้วมันเป็นทุ่งดอกกุหลาบพันปีสีชมพูสลับแดงเต็มทั่วไปทั้งภูเขา และมีฉากหลังเป็นภูเขาหิมะยอดแหลม เห็นแบบนี้แทบจะเปลี่ยนชุดเป็น Maid วิ่งร้องเพลงแบบหน้าปกหนัง The Sound of Music เลยทีเดียว

ภาพ ณ วันนั้น ผมยังคงจดจำได้ติดตามาจนถึงวันนี้ เหมือนตกหลุมรักครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น เธอสวยมาก คงไม่มีกล้องถ่ายภาพไหนในโลกจะบันทึกภาพนั้นได้สวยเท่าสายตาที่เห็นด้วยตนเอง และคงไม่มีความภาคภูมิใจใดหากไม่ได้เดินมาเห็นด้วยสองเท้าของตนเอง

บน Poon Hill ในวันนั้น น่าจะมีสัก 200-300 คน ซึ่ง Poon Hill เป็นจุดหมายหนึ่งที่เหมาะสำหรับคนมีเวลาน้อยหรือไม่อยากเดินไกลมากนัก แต่ได้สัมผัสวิวสวยๆ จะใช้เวลาเดินไปกลับเพียง 4 วันเท่านั้น ไม่หนาวเกินไป และที่พักที่กินก็ยังไม่ลำบาก เท่าที่ผมลองค้นหาดู ทริปที่เปิดในไทยจะไม่ค่อยมีจัด เพราะสั้นเกิน อาจไปไม่คุ้มค่า ซึ่งหากใครสนใจคงต้องติดต่อไปทางเอเย่นที่เนปาลโดยตรงเองครับ

เพิ่มเติม
– หลังจากเดินมา 2 วัน ผมก็เริ่มจับกลุ่มเดินได้แล้ว สำหรับใครเพิ่งเดินป่า แนะนำให้หาเพื่อนเดินนะครับ จะได้ไม่เหงา และมีรูปถ่าย โดยเลือกจากที่มีความเร็วเดินพอๆกัน หรือควรต้องดูแล หรือเป็นคนที่คิดว่าเหมาะจะเดินไปด้วยกัน มันจะได้สามารถดูแลกันและกันไปให้ถึงจุดหมายได้ครับ