“มีอยู่สองสิ่งที่ไม่สิ้นสุด นั่นคือจักรวาลและความโง่เขลาของมนุษย์ แต่ผมไม่แน่ใจเท่าใดนักว่าจักรวาลเป็นเช่นนั้น” อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เคยกล่าวไว้เช่นนั้น
ภาพจากกล้อง Hubble ของ NASA ที่ทำให้เราได้เห็นบางส่วนของ Milky way galaxy หรือภาษาไทยเรียกว่าทางช้างเผือกอยู่ทางด้านขวามือ ส่วนกาแล็กซี้ด้านซ้ายชื่อว่าแอนโดรเมด้า (Andromeda galaxy) เป็นกาแล็กซี่ที่ใกล้เรามากที่สุด ใช้เวลาเดินทางเพียงแค่ “3 ล้านปีแสง” เท่านั้นเอง..
ภาพที่เราเห็น ถ้าถูกถ่ายขึ้นเมื่อวานนี้ ก็กลายเป็นอดีตแอนโดรเมด้า เมื่อ 3 ล้านปีที่แล้ว เราสมมุติว่ามนุษย์ต่างดาวเฝ้ามองโลกอยู่ พวกเขาคงกำลังเพลิดเพลินดูไดโนเสาร์วิ่งไล่กันกระหนุงกระหนิงบนทุ่งหญ้าริมทะเลสาปท่ามกลางแสงแดดรำไร เป็นไปได้ว่า แม้มนุษย์ต่างดาวจะเดินทางมาได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาอยากมาเจอมนุษย์ขี้เหม็นในปัจจุบัน
ในการ์ตูนหลายๆเรื่องอย่างโดเรม่อน (บางตอน) หรือเออิชิ นักประดิษฐ์รุ่นจิ๋ว ยังสร้างจินตนาการที่ค่อนข้างสนุกและน่าคิดว่า เมื่อย้อนกลับไปอดีตได้แล้ว ห้ามไปแตะต้อง สื่อสาร หรือทำการใดๆ กับทุกสิ่งในอดีต เพราะบางทีสิ่งเหล่านั้นอาจเกี่ยวข้องกับทุกชีวิตหรือแม้แต่ชีวิตเราในอนาคต จนอาจทำให้ไม่มีเราอย่างปัจจุบัน เหมือนการเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว ที่เราคาดไม่ถึง
บางทีธรรมชาติก็บอกเราว่าอดีตแม้จะมองเห็นหรือนึกได้ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ ต่อให้ในอนาคตจะมีเทคโนโลยีใดๆ ทำให้เดินทางย้อนอดีตกลับไปได้ แต่มั่นใจหรือว่าเราเองจะกล้าเปลี่ยนแปลงอดีตเหล่านั้น โดยไม่คิดถึงสิ่งที่จะกระทบกับปัจจุบัน
เสน่ห์ของอดีตมีไว้ให้คิดถึง.. คงเหมือนเสน่ห์ของการส่งจดหมาย ที่มีคุณค่าต่อคนรับเสมอ แม้มีช่องทางอื่นที่ดีกว่า
