iFew

ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ชื่นชอบหลายเรื่องที่ไม่น่าจะไปกันได้ ทำงานไอที แต่ชอบท่องโลกกว้าง รักประวัติศาสตร์ แต่ก็สนใจเทคโนโลยี ชอบสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง และไปป้ายยาคนอื่นต่อ

ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..

ผมมีโอกาสได้กลับไปผาสองฤดูอีกครั้ง
ครั้งนี้มีได้คนนำทางเป็นเด็กวัยรุ่น ชาวม้งขาว ชื่อ หยี

ช่วงขาขึ้น ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก และค่อนข้างมีปัญหา
เพราะหยีไม่ค่อยอยากให้เราไปเดินสำรวจในสถานที่บางแห่ง มันไม่ปลอดภัย
กอปรกับไม่ได้แจ้งล่วงหน้า จึงไม่มีอุปกรณ์เตรียมมาด้วย
เลยทำให้หลายคนในทีมดูจะไม่พอใจเท่าไรนัก

แต่วันนั้นไม่มีหมอกสวยๆให้ดู เราจึงไม่ได้ไปสำรวจอีกเส้นทางหนึ่งตามที่แพลนไว้
เรื่องก็จบลงเท่านั้น..

ผมมีโอกาสได้คุยกับหยีตอนเดินลงจากเขา
หยีเล่าถึงความเปลี่ยนแปลงในการจัดการสถานที่ท่องเที่ยวของผาสองฤดู
ผมเพิ่งรู้ว่าที่นี่เป็นแค่การทดลองเปิดให้เที่ยว จึงทำให้ไม่ค่อยมีข้อมูลอะไรมากนัก
ชาวบ้านละแวกนี้ ต้องดูแลความเรียบร้อยและความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวเองด้วย
ซึ่งถ้าผลลัพธ์ออกมาดี ก็จะได้ประกาศเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ

นั่นเอง จึงทำให้หยีต้องเตือนพวกเรา และไม่กล้าเสี่ยงจะพาไปไหนจุดแปลกๆ
(ซึ่งผมเล่าให้เขาฟังว่า จริงๆ พวกเราแทบทุกคน เคยมากันแล้ว เลยรู้ตัวเองดีว่าจะเจอทางยากขนาดไหน ไปได้ไหม) Continue reading “ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..” »

เชียงดาว.. โทษ(ส)ถานที่รู้จักกัน..

ผมมักบอกใครต่อใครว่า ถ้าเคยปีนเขาที่ไหนแล้ว ผมจะไม่ไปซ้ำ ยกเว้นบางแห่งที่พิเศษจริงๆ รวมถึง “ดอยหลวงเชียงดาว” ที่ผมได้ไปเป็นครั้งที่สอง และจะเขียนต่อไปนี้

สำหรับผม ภูเขาที่ไหนสวยที่สุดในเมืองไทย ผมจะตอบทันทีว่า “เชียงดาว” เพราะด้วยรูปทรงภูเขาที่แปลกตา ความหลากหลายของดอกไม้ แสงอาทิตย์ยามขึ้นและลง มันสร้างความประทับใจให้ผมได้ตลอดเวลาที่อยู่บนนั้น Continue reading “เชียงดาว.. โทษ(ส)ถานที่รู้จักกัน..” »

Don’t Climb Alone

มีประโยคที่ใครคนนึงเคยเขียนไว้
“ถ้าอยากไปเร็ว ให้ไปคนเดียว แต่ถ้าอยากไปไกล ให้ไปด้วยกัน”
สำหรับคนชอบเดินป่าอย่างผม ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสไปทำงานอาสาที่ชื่อว่า “Climb to change a life” หรือ “CTCAL”
จัดโดยมูลนิธิ Zy Movement Foundation และครั้งนี้จัดเป็นครั้งที่ 3 แล้วกิจกรรมของงานมีอย่างเดียวคือ “ให้อาสาสมัครแบกเด็กพิการขึ้นสู่ยอดเขา”
ใช่ครับ อ่านไม่ผิด เป็นอาสาที่ต้องแบกเด็กขึ้นเขา
มันดูบ้าๆดี ระดับที่ใครได้ยินก็สงสัยทั้งนั้นว่าไปทำไม

Continue reading “Don’t Climb Alone” »

Father of Rinjani

“อามะ” ชายสูงวัย ผู้ช่วยไกด์ที่เดินตามหลังเราตลอด ท่าทางเคร่งขรึม เดินช้าๆแต่หนักแน่น เมื่อถึงจุดพักทีไรต้องควักบุหรี่ขึ้นมาม้วนสูบเสมอ

ใครผ่านไปผ่านมาก็ต้องทักทายแก และไกด์บอกเราว่า เขาคือ “Father of Rinjani”

การปีนเขาที่ค่อนข้างยากอย่างรินจานี มักมีคนพลัดตกเขาตายบ่อยๆ เฉลี่ย 3-4 คนต่อปี

ซึ่งปกติแล้วจะเป็นทีมกู้ภัยคอยตามช่วยเหลือผู้ได้รับอุบัติเหตุหรือแม้แต่ไปเก็บศพ

ถ้าศพไหนที่ทีมกู้ภัยลงไปช่วยไม่ได้ อามะ จะเป็นคนรับหน้าที่นี้แทน ไม่ว่าจะยากแค่ไหน แกก็จะนำศพกลับขึ้นมาได้เสมอ จนบางทีใครๆก็เรียกแกว่า “Hero of Rinjani”

เมื่อไม่นานมานี้ อามะเพิ่งไปเก็บศพเพื่อนของตนเองจากเขาแห่งหนึ่งบนรินจานี ซึ่งยอดนี้เล่ากันว่ามีคนพยายามไปพิชิตหลายครั้ง แต่ก็ตายทุกคน จนทุกวันนี้ยังไม่มีใครทำสำเร็จ แม้แต่ไกด์และลูกหาบที่เป็นเพื่อนอามะเอง แต่อามะก็ไปกู้ออกมาได้

ครั้งนี้อามะก็คอยตามดูแลและช่วยเหลือคณะเราหลายคนเพื่อพิชิตยอดและพากลับลงมาได้อย่างปลอดภัยทุกคน

แม้อามะดูเป็นผู้ชายแก่ใจดีน่าคบหา
แต่เราทุกคนก็ลงความเห็นกันว่า
ไม่ขอใช้บริการให้อามะแบกลงมาดีกว่า…

Photo by Jeera Gosalvitr

เขาสก สองวันก็มันส์ได้ กินหรูอยู่สบาย ไม่ต้องง้อทัวร์ (คู่มือพาเที่ยว)

เจอรีวิวเขาสกเยอะมาก เต็มไปด้วยรูปสวยๆ ทั้งนั้นเลย แต่ก็ยังมีคนอยากไปและถามถึงวิธีไปเยอะเช่นกัน คิดแล้วก็แปลกดี ไม่ค่อยมีคนเขียนแนว How To เท่าไร (สงสัยคิดว่าง่าย เลยมองข้ามไป)

เอาหละ รีวิวนี้ผมจะแชร์ข้อมูลสำหรับมนุษย์เงินเดือนที่มีเวลาแค่ 2 วัน 1 คืน และต้องการไปเขาสกกับเพื่อนๆสักครั้ง Continue reading “เขาสก สองวันก็มันส์ได้ กินหรูอยู่สบาย ไม่ต้องง้อทัวร์ (คู่มือพาเที่ยว)” »