มาราธอนแรก.. จอมบึง (42.195km)

มาราธอนแรกของผม เกิดที่จอมบึง สนุก เหนื่อย ทรมานบันเทิง แต่จะจดจำมันไว้ด้วยความภาคภูมิใจ และจะพยายามทำให้ดีขึ้นไปเรื่อยๆ

ถ้าไม่มีในหลวง พวกผมก็ไม่รู้จะเป็นยังไงครับ..

เรื่องเล่าระหว่างทาง ที่ผมได้สนทนากับไกด์ชาวม้งขาวที่ขุนวาง เรื่องราวของสถานที่ท่องเที่ยว และในหลวงของเรา..

เชียงดาว.. โทษ(ส)ถานที่รู้จักกัน..

ผมมักบอกใครต่อใครว่า ถ้าเคยปีนเขาที่ไหนแล้ว ผมจะไม่ไปซ้ำ ยกเว้นบางแห่งที่พิเศษจริงๆ รวมถึง “ดอยหลวงเชียงดาว” ที่ผมได้ไปเป็นครั้งที่สอง และจะเขียนต่อไปนี้

Don’t Climb Alone

ผมคอยถามตัวเองอยู่เสมอถึงการปีนเขา แม้คำตอบที่ผมตอบตัวเองจะยังเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามาคือ “ความรู้สึกของวันนี้” วันที่ผมต้องแบกน้องคนหนึ่งขึ้นสู่ยอดเขาเทวดา

Father of Rinjani

“อามะ” ชายสูงวัย ผู้ช่วยไกด์ที่เดินตามหลังเราตลอด ท่าทางเคร่งขรึม เดินช้าๆแต่หนักแน่น เมื่อถึงจุดพักทีไรต้องควักบุหรี่ขึ้นมาม้วนสูบเสมอ

ใครผ่านไปผ่านมาก็ต้องทักทายแก และไกด์บอกเราว่า เขาคือ “Father of Rinjani”

Exit mobile version