Author Archives: iFew

คนแปลกหน้าสองคน ที่รู้จักกันพอๆกับที่คนอื่นได้รู้จัก เว้นช่องว่างที่เหมือนสนามหญ้าหน้าบ้าน และไม่มีประตู แต่ก็มีกำแพงได้แค่ยืนคุยกัน แม้เราไม่ได้เป็นอะไรระหว่างกัน แต่เราก็มีความสุขทุกครั้งเมื่อมองผ่านกำแพงนั้นไป เพียงแค่รอยยิ้มที่ตอบกลับมา บางทีเราก็เผลอปีนข้ามไปอย่างผลีผลาม ขณะที่ผมอยู่ท่ามกลางกระแสความคิด ในมือเปิดอ่านข้อความเก่าๆ ของใครบางคน บางทีความสัมพันธ์ของคนสองคน เป็นเรื่องซับซ้อนที่ผมอาจไม่เคยเข้าใจเลย เพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องง่าย แต่ก็เหมือนกับเด็กที่เก็งข้อสอบแล้วมันไม่ใช่ ผมพบตัวเองที่ไม่ใช่ตัวเอง ผมกำลังทำในสิ่งที่ผมเองก็ไม่ชอบ และผมก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรบางอย่างไป ผมรู้สึกถึงการแสดงออก และใช้ความพยายาม แต่นั่นไม่ได้ดูเป็นความพยายามที่ดีนัก หากแต่ดูเป็นภาระไร้ค่าที่เกิดขึ้นระหว่างความสัมพันธ์ของกันและกัน คุณเคยเป็นแบบนี้ไหมครับ กว่าจะรู้สึกตัว ก็ช้าไปเสียแล้ว พื้นที่ว่างของสนามหญ้าอาจไกลกว่าที่เราคิด และกำแพงที่เห็นไกลๆ ก็อาจสูงกว่าที่เราเห็น แต่ก็ไม่ได้บอกว่าวิ่งกระโจนใส่ จะดีไปกว่าการก้าวไปหาทีละก้าว จริงป่ะ