Author Archives: iFew

ในคืนที่เงียบเหงา เป็นวันที่ไม่มีใครอยากจะคิดถึง แต่มันคงตราตรึงไปกับเราไปอีกแสนนาน วันที่ในหลวงภูมิพลทรงไม่ได้อยู่กับพวกเราอีกแล้ว แน่นอนว่าอาจเป็นแค่ความไม่เคยชิน รูปที่เคยเห็นไปทั่วเมืองต้องถูกยกออก โทรทัศน์ตอนสองทุ่มที่คอยพูดถึงท่านต้องเปลี่ยนไป เรื่องที่ถูกเล่าต่อจากนี้จะไม่ใช่ข่าว แต่จะเป็นตำนานที่เคยเกิดขึ้นมาบนแผ่นดินไทย ประวัติศาสตร์ที่เขียนตามคำบอกเล่าของคนที่เคยอยู่ในยุคต่างๆ ว่าทำไมถึงมีความรักและภูมิใจในแผ่นดินตนเองยุคนั้น ตอนนี้ผมได้รู้ซึ้งแล้วว่าเป็นเช่นไร เหมือนความรู้สึกของคนที่เกิดในสมัยรัชกาลที่5 หรือคนที่เป็นแบบแม่พลอย ที่อยู่ถึงสี่แผ่นดิน ดีใจที่ได้เกิดมาในยุคสมัยที่มีพระมหากษัตริย์เฉกเช่นพระองค์ ภูมิใจที่เป็น royalist และภูมิใจที่จะบอกว่า “ขอเป็นใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ทุกชาติไป” 14 ตค 2016 – 02:23 ในห้องกลางเมืองหลวงที่ตอนนี้เงียบที่สุดในโลก

เพราะการไม่ทำ
เราและคนอื่นๆ อาจไม่เสียหายอะไร
แต่ถ้าเราทำ
จะมีคนได้รับการช่วยเหลือ

อ่านหนังสือจากหลายๆคน
ที่พูดถึงเรื่องกฎของการดึงดูด
ผมก็เคลิ้มตามเหมือนกันนะ
ว่ามันก็คงมีอยู่จริง

เราต้องการสิ่งใดมันจะดึงดูดสิ่งนั้นเข้ามาหาเรา
ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว
มันไม่ใช่การภาวนา หรือการร้องขอ
แต่มันคือเรามีความพยายามมากพอ
เราจะเปลี่ยนจนทำให้เข้าได้สิ่งนั้น
แล้วสิ่งนั้นมันก็จะตอบสนองเรา