iFew

ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ชื่นชอบหลายเรื่องที่ไม่น่าจะไปกันได้ ทำงานไอที แต่ชอบท่องโลกกว้าง รักประวัติศาสตร์ แต่ก็สนใจเทคโนโลยี ชอบสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง และไปป้ายยาคนอื่นต่อ

18 เรื่องเก็บตก ก่อนไป Trekking ที่เนปาล

รวบรวมมาได้ 18 ข้อ จากการไปเดินป่าที่เนปาล เป็นเรื่องเล็กๆ เก็บตก บางทีก็เป็นเรื่องสนุกๆ ตลกๆ ที่จะไม่ต้องรู้ก็ได้ แต่ถ้ารู้ไว้ก็ดี (เอ๊ะยังไง?) Continue reading “18 เรื่องเก็บตก ก่อนไป Trekking ที่เนปาล” »

1 ถึง 10 ความเจ็บอยู่ระดับไหนครับ

เวลาไปเข้าป่า หมอเป็นคนที่จำเป็นและมีประโยชน์มากที่สุด (แม้จะไม่มีใครสมควรต้องใช้บริการเขาน่าจะดีกว่า)

ที่น่าแปลกใจคือ ตั้งแต่ผมเริ่มเที่ยวผจญภัย ผมพบว่าพวกอาชีพหมอ ชอบการเที่ยวแบบนี้เช่นกัน

มันดูเป็นการเที่ยวนอนกับดินกินกับทราย ที่สวนทางภาพลักษณ์ของหมอมา

ไปเนปาลครั้งนี้ ทีมที่ผมไปมีหมอไปเที่ยวด้วย 5 คน พวกเราเลยเสมือนมีคลีนิกเคลื่อนที่ติดตามและคอยให้คำปรึกษาอยู่ตลอดทาง

ในภาพ เราเจอกลุ่มคนไทยลื่นแล้วข้อเข่าแพลง หมอปอยเลยช่วยปฐมพยาบาลให้เบื้องต้น เขาบอกว่าเกือบได้เรียก rescue helicopter มารับและไปไม่ถึงยอดเสียแล้ว แต่ก็พอจะฝืนไปต่อได้

พวกเราเดินไปเจอพวกเขาอยู่เรื่อยๆ ก็เลยได้ทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบกันตลอดทา

สิ่งที่ผมได้รู้จากเหตุการณ์ครั้งนี้คือ..

“1 ถึง 10 ความเจ็บอยู่ระดับไหนครับ..

เก็บตกจาก ซีรี่ – 8 วันเดินเท้า ไปเข้าตู้เย็น ในนาม ABC

ตอนที่ 1-2 เริ่มต้นและเตรียมตัว
ตอนที่ 3 มุ่งสู่เนปาล และอันนาปุรณะ
ตอนที่ 4 พบรักที่ Poon Hill
ตอนที่ 5 รสชาติชีวิต
ตอนที่ 6 ในวงล้อมแห่งหิมะ
ตอนที่ 7 จากลาพร้อมบทสรุป

Keep Calm and Communicate

วันนี้มีโอกาสสอนน้องใหม่คนหนึ่ง เพื่อเขียนบันทึกการประชุม

เธอจบวิศวะคอมฯ นอกจากจะเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่เคยเขียนบันทึกการประชุมมาก่อน ความกดดันที่ยิ่งใหญ่ คือ ต้องส่งถึงเหล่า Manager และ CEO องค์กรใหญ่ระดับ top5 ในประเทศไทย

เย็นวันนี้เลยช่วยเรียบเรียงบันทึก  และร่ายยาวปาฐกถาพิเศษ เรื่อง ทำอย่างไรให้เป็นโปรแกรมเมอร์คุยกับคนอื่นแล้วรู้เรื่อง (จริงๆใครก็ได้ ไม่เฉพาะโปรแกรมเมอร์หรอก) Continue reading “Keep Calm and Communicate” »

ภูกระดึงครั้งแรก

เพิ่งได้ไปภูกระดึงเป็นครั้งแรก
เขายอดฮิตของประชาชนชาวไทย
ทุกคนคงรู้ดีอยู่ละ จะไม่เขียนรีวิวอะไรมาก

มาครั้งแรกก็จัดให้แบบพิเศษ
มากับพวกสายแข็งปั้ก อึด ถึก ทน
เป็นฤดูกาลปิดเขาพอดี โลวซีซั่น วิวแทบไม่มีอะไร
น้ำตกน้ำน้อยและอากาศร้อนตับแล่บ
แถมซวยชิบ ตรงที่เทัาเป็นแผลอีกต่างหาก

ไอ้เขาลูกนี้ ค่อนข้างเป็นตัวชี้วัดตัวหนึ่ง
เวลาใครมาถามผมว่าภูเขานี้ เทียบภูกระดึงเป็นอย่างไร
เมื่อก่อนผมก็ตอบไม่ได้ เพราะไม่เคยไป
ถึงตอนนี้ก็ตอบได้ไม่เต็มปากเพราะร่างกายไม่พร้อมและวิวไม่ดี

แต่จากจินตนาการ ถ้าได้เห็นทะเลหมอกและอากาศหนาวๆ ก็คงเป็นที่ที่สวยมากและเดินเพลินๆ เพราะข้างบนเป็นทางราบ ลำบากแค่ขาขึ้นนิดหน่อย

อ่อ มีเสี่ยงๆอีกนิดคือต้องเดินหลบช้างป่า ที่ก็ไม่รู้จะโผล่มาตอนไหน

เอาเป็นว่า ตอนนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษทำให้อยากไปซ้ำ (ยกเว้นสาวๆที่ไปที่นั่นหน้าตาดีหลายคน) แต่หากมีโอกาสใครชวนไปอีก ก็จะไปแก้มืออีกรอบ

ปล1. ยังไม่สนับสนุนให้สร้างกระเช้าอยู่ดี เพราะขึ้นไปก็ต้องเดินเท้าร่วม30โลอยู่ดี ไม่งั้นต้องทำถนนมีรถรับส่ง เรื่องราวบานปลายอีก

ปล2. ไปมาช่วง 30 พ.ค.- 1ม.ย. มันร้อนจริงๆนะ

ว้าว ครบรอบ 2 ปี เดินป่าครั้งแรกของผม

ว้าว ครบรอบเดินป่าครั้งแรกของผม
(อะแฮ่ม ไม่นับที่โดนหลอกไปภูสอยดาว7ปีก่อน)

ตอนนั้นจะไปเขาช้างเผือก แต่เขาเลื่อนเปิดอุทยาน เลยได้ไปที่เขาหลวงสุโขทัยแทน แถมชวนใครก็ไม่มีใครไปด้วย เลยไปคนเดียวแม่มเลย ไปเจอเพื่อนใหม่เอาดาบหน้า

ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าต้องทำตัวอย่าไง เตรียมอะไร
แบกของนิดหน่อยใส่เดย์แพคใบเล็กๆ พร้อมใส่กางเกงขาสั้น และรองเท้านันยาง

ผลคือ คันขาชิบ! และลื่นปรื๊ดๆ เป้ก็เกือบขาด กลางคืนก็นอนเหน็บหนาวเพราะไม่คิดว่าบนเขาจะหนาวอะไรมาก กลับมาเลยต้องซื้อของยกใหญ่ที่ใช้เดินป่าจริงๆ

จำได้ว่าเหนื่อย ถึงยอดปวดหัว เพราะหายใจไม่ทัน แถมมีเดินหลงนิดหน่อยเพื่อจะไปชมวิวอีกจุด ตกกลางคืนพายุเข้าอีกต่างหาก

วิวแปลกๆ ต้นไม้แปลกๆ คนแปลกๆ เหมาะกับเรามาก ไปครั้งแรกนี้รักเลย จนถึงปัจจุบัน

อืมๆๆ คนหลงป่าเขาเป็นกันแบบนี้เอง