เมื่อวานมีนัดกินข้าวกับเหล่าคนป่า
พวกเราไม่เคยเจอกันในเมืองเลย เจอกันทีไรก็ในป่าทุกที
อาธันวาตัวตั้งตัวดี อายุอานามปาไปเลขเจ็ดแล้ว แต่เห็นอย่างนี้ เดินป่า ปีนเขา ไต่เชือก เร็วกว่าคนหนุ่มๆอีกนะ
ผมว่าในช่วงสองสามปีมานี้แกเขัาป่าเยอะกว่าผมและหลายๆคนทั้งชีวิตอีกนะ
ตารางปฎิทินแก ทุกฤดูแกจะเข้าป่า ยกเว้นหน้าร้อน แกจะไปดำน้ำ!
…
สิทธิพร อมรพันธุ์ มือกีตาร์วงดิอิมพอสสิเบิ้ล เป็นเพื่อนแก หนังสือพิมพ์เพิ่งออกข่าวถึงการเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจวาย ผมก็เห็นข่าวแว๊บๆอยู่
ตอนชวนกันมากิน แกบอกว่าเพื่อนตายมีเยอะแล้ว ขอเพื่อนกินบ้างเหอะ
เวลาเพื่อนแกตายทีไร แกอยากหาอะไรกิน อยากลุกไปทำนั่นทำนี่ แกบอกว่า แก่แล้ว เดี๋ยวก็กินนั่นไม่ได้นี่ไม่ได้ เที่ยวไม่ได้
เพื่อนแกหลายคนกินซีฟู้ดไม่ได้แล้ว คอเลสเตอรอลสูง ในขณะที่เมื่อคืนแกกินกับผมจนคู่สุดท้ายอย่างเมามันประหนึ่งนัดชิงบัวขาวกับปาเกียวเลยทีเดียว
เคล็ดลับการไม่เจอโรคของแกคือ ตอนวันที่หมอใกล้นัดตรวจ แกเข้าป่าเลย กลับมาร่างกายจะสมบูรณ์ทุกอย่าง (อันนี้คอนเฟิร์ม)
ส่วนใครอยากไปเดินป่ากับแก ไปเจอได้สองที่ แกไปประจำ คือ ภูกระดึงกับดอยหลวงเชียงดาว แกบอกจะขึ้นทุกปีเท่าที่แกยังเดินไหว
ถ้าคุณแน่อย่าแพ้อา!
