เพิ่งรู้ข่าวการจากไปของท่านอาจารย์ฌาณเดช พ่วงจีน

ผมมีโอกาสได้เข้าฝึกวิชากับท่านประมาณ 2 ครั้ง แต่เป็น 2 ครั้งที่มีคุณค่ามากกับชีวิตผม อาจารย์นอกจากจะเป็นครูมวยไทเก็กที่หาคนเปรียบได้ยากแล้ว ยังเป็นท่านอาจารย์ผู้สอนวิถีการใช้ชีวิต ธรรมะ และความเป็นผู้นำที่หาใครเสมอเหมือน

ท่านเองปวารณาตนเป็นนักพรตตลอดชีพ เพื่ออยู่โปรดลูกศิษย์ เพราะท่านคิดว่าการบวชเป็นพระมีข้อจำกัดหลายอย่าง อาจถ่ายทอดได้ไม่กระจ่างนัก

ภายนอกท่านดูเป็นชายธรรมดาๆ เมื่อเข้าใกล้และรู้จักผิวเผิน ท่านจะดูน่าเกรงขาม แต่เมื่อรู้จัก กลับอ่อนโยนและน่าเคารพ
เป็นเพียงไม่กี่คนที่ไม่ใช่พระหรืิอเจ้า ที่ผมเจอแล้วต้องคุกเข่าไหว้ด้วยความเคารพนับถืออย่างใจจริง และที่น่าประทับใจคือท่านเองก็จะคุกเข่าลงไปรับผมขึ้นมาและกอดแบบ bear hug เสมือนพี่น้องสนิทกันไม่ได้เจอกันนาน

ช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมาผมคิดจะเดินทางไปพบท่านที่บ้าน หรือแม้แต่ตามบริษัทพวก scg, ptt ที่ท่านไปสอน แต่ผมก็บุญไม่ถึงที่จะได้ไปเจอ เพราะข้ออ้างส่วนตัวสารพัดอย่าง

ผมเชื่อว่าด้วยกุศลบุญที่ท่านได้ทำมา ศีลที่ท่านได้รักษา และฌานสมาบัติที่ท่านได้ฝึกฝน จะอำนวยให้ท่านได้อยู่ในภพภูมิที่ดีภายหลังชีวิตความตาย ขอให้ท่านสู่สุคติครับ

ด้วยรักและคิดถึง

ผมเจอหลายครั้งที่เวลาใครไม่ต้องการยุ่งอะไรสักอย่างมักจะใช้คำว่า “(ฉัน)อยู่เหนือ..(อะไรบางอย่าง)” แทนการปฏิเสธด้วยคำต่างๆว่า “ไม่ยุ่ง”, “ไม่เกี่ยว” หรืออื่นๆ

กำลังขบคิดอยู่ว่า คนที่คิดประโยคนี้สุดยอดมากเลย
เพราะนอกจากจะพูดทีเดียวเพื่อให้คนอื่นได้รู้ว่า “ฉันจะไม่ยุ่งกับ..(อะไรบางอย่าง)” แล้ว
การบอกว่า ฉันอยู่เหนือ ยังเป็นการบอกว่า (อะไรบางอย่าง) นั้น อยู่ต่ำกว่าเรา
ดูมันช่างไร้ค่า เราไม่สนใจมัน เราไม่แยแสมันเสียด้วยซ้ำ

ตัวอย่างรูปประโยคเช่น “นายฟิวส์อยู่เหนือความดราม่าทั้งปวง”

แม่ม! นอกจากจะบอกว่ามันไม่อยากยุ่ง ยังทำให้มันถูกยกตัวเป็นผู้ละซึ่งความดราม่าทั้งปวงขึ้นมาทันทีทันใด

จบข่าว

แม้แต่เจ้าพ่อเศรษฐศาสตร์อย่าง อดัม สมิธ ก็เคยพูดไว้ว่าจิตใจของคนทุกคน ไม่ว่าจะระยะสั้นหรือระยะยาว สุดท้ายจะกลับไปสู่ความสงบตามธรรมชาติ คนที่รวยขึ้นหลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่ง ก็จะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รวยอะไรขึ้นเหมือนเดิม ส่วนคนที่จนลงหรือเจอแต่ปัญหาความตกต่ำ หลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่ง ก็จะกลับไปรู้สึกดีขึ้นเท่าระดับเดิมที่ชีวิตเคยมี