1 ถึง 10 ความเจ็บอยู่ระดับไหนครับ

เวลาไปเข้าป่า หมอเป็นคนที่จำเป็นและมีประโยชน์มากที่สุด (แม้จะไม่มีใครสมควรต้องใช้บริการเขาน่าจะดีกว่า)

ที่น่าแปลกใจคือ ตั้งแต่ผมเริ่มเที่ยวผจญภัย ผมพบว่าพวกอาชีพหมอ ชอบการเที่ยวแบบนี้เช่นกัน

มันดูเป็นการเที่ยวนอนกับดินกินกับทราย ที่สวนทางภาพลักษณ์ของหมอมา

ไปเนปาลครั้งนี้ ทีมที่ผมไปมีหมอไปเที่ยวด้วย 5 คน พวกเราเลยเสมือนมีคลีนิกเคลื่อนที่ติดตามและคอยให้คำปรึกษาอยู่ตลอดทาง

ในภาพ เราเจอกลุ่มคนไทยลื่นแล้วข้อเข่าแพลง หมอปอยเลยช่วยปฐมพยาบาลให้เบื้องต้น เขาบอกว่าเกือบได้เรียก rescue helicopter มารับและไปไม่ถึงยอดเสียแล้ว แต่ก็พอจะฝืนไปต่อได้

พวกเราเดินไปเจอพวกเขาอยู่เรื่อยๆ ก็เลยได้ทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบกันตลอดทา

สิ่งที่ผมได้รู้จากเหตุการณ์ครั้งนี้คือ..

“1 ถึง 10 ความเจ็บอยู่ระดับไหนครับ..

เก็บตกจาก ซีรี่ – 8 วันเดินเท้า ไปเข้าตู้เย็น ในนาม ABC

ตอนที่ 1-2 เริ่มต้นและเตรียมตัว
ตอนที่ 3 มุ่งสู่เนปาล และอันนาปุรณะ
ตอนที่ 4 พบรักที่ Poon Hill
ตอนที่ 5 รสชาติชีวิต
ตอนที่ 6 ในวงล้อมแห่งหิมะ
ตอนที่ 7 จากลาพร้อมบทสรุป

Keep Calm and Communicate

วันนี้มีโอกาสสอนน้องใหม่คนหนึ่ง เพื่อเขียนบันทึกการประชุม

เธอจบวิศวะคอมฯ นอกจากจะเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่เคยเขียนบันทึกการประชุมมาก่อน ความกดดันที่ยิ่งใหญ่ คือ ต้องส่งถึงเหล่า Manager และ CEO องค์กรใหญ่ระดับ top5 ในประเทศไทย

เย็นวันนี้เลยช่วยเรียบเรียงบันทึก  และร่ายยาวปาฐกถาพิเศษ เรื่อง ทำอย่างไรให้เป็นโปรแกรมเมอร์คุยกับคนอื่นแล้วรู้เรื่อง (จริงๆใครก็ได้ ไม่เฉพาะโปรแกรมเมอร์หรอก) Continue reading “Keep Calm and Communicate” »

ภูกระดึงครั้งแรก

เพิ่งได้ไปภูกระดึงเป็นครั้งแรก
เขายอดฮิตของประชาชนชาวไทย
ทุกคนคงรู้ดีอยู่ละ จะไม่เขียนรีวิวอะไรมาก

มาครั้งแรกก็จัดให้แบบพิเศษ
มากับพวกสายแข็งปั้ก อึด ถึก ทน
เป็นฤดูกาลปิดเขาพอดี โลวซีซั่น วิวแทบไม่มีอะไร
น้ำตกน้ำน้อยและอากาศร้อนตับแล่บ
แถมซวยชิบ ตรงที่เทัาเป็นแผลอีกต่างหาก

ไอ้เขาลูกนี้ ค่อนข้างเป็นตัวชี้วัดตัวหนึ่ง
เวลาใครมาถามผมว่าภูเขานี้ เทียบภูกระดึงเป็นอย่างไร
เมื่อก่อนผมก็ตอบไม่ได้ เพราะไม่เคยไป
ถึงตอนนี้ก็ตอบได้ไม่เต็มปากเพราะร่างกายไม่พร้อมและวิวไม่ดี

แต่จากจินตนาการ ถ้าได้เห็นทะเลหมอกและอากาศหนาวๆ ก็คงเป็นที่ที่สวยมากและเดินเพลินๆ เพราะข้างบนเป็นทางราบ ลำบากแค่ขาขึ้นนิดหน่อย

อ่อ มีเสี่ยงๆอีกนิดคือต้องเดินหลบช้างป่า ที่ก็ไม่รู้จะโผล่มาตอนไหน

เอาเป็นว่า ตอนนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษทำให้อยากไปซ้ำ (ยกเว้นสาวๆที่ไปที่นั่นหน้าตาดีหลายคน) แต่หากมีโอกาสใครชวนไปอีก ก็จะไปแก้มืออีกรอบ

ปล1. ยังไม่สนับสนุนให้สร้างกระเช้าอยู่ดี เพราะขึ้นไปก็ต้องเดินเท้าร่วม30โลอยู่ดี ไม่งั้นต้องทำถนนมีรถรับส่ง เรื่องราวบานปลายอีก

ปล2. ไปมาช่วง 30 พ.ค.- 1ม.ย. มันร้อนจริงๆนะ

ว้าว ครบรอบ 2 ปี เดินป่าครั้งแรกของผม

ว้าว ครบรอบเดินป่าครั้งแรกของผม
(อะแฮ่ม ไม่นับที่โดนหลอกไปภูสอยดาว7ปีก่อน)

ตอนนั้นจะไปเขาช้างเผือก แต่เขาเลื่อนเปิดอุทยาน เลยได้ไปที่เขาหลวงสุโขทัยแทน แถมชวนใครก็ไม่มีใครไปด้วย เลยไปคนเดียวแม่มเลย ไปเจอเพื่อนใหม่เอาดาบหน้า

ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าต้องทำตัวอย่าไง เตรียมอะไร
แบกของนิดหน่อยใส่เดย์แพคใบเล็กๆ พร้อมใส่กางเกงขาสั้น และรองเท้านันยาง

ผลคือ คันขาชิบ! และลื่นปรื๊ดๆ เป้ก็เกือบขาด กลางคืนก็นอนเหน็บหนาวเพราะไม่คิดว่าบนเขาจะหนาวอะไรมาก กลับมาเลยต้องซื้อของยกใหญ่ที่ใช้เดินป่าจริงๆ

จำได้ว่าเหนื่อย ถึงยอดปวดหัว เพราะหายใจไม่ทัน แถมมีเดินหลงนิดหน่อยเพื่อจะไปชมวิวอีกจุด ตกกลางคืนพายุเข้าอีกต่างหาก

วิวแปลกๆ ต้นไม้แปลกๆ คนแปลกๆ เหมาะกับเรามาก ไปครั้งแรกนี้รักเลย จนถึงปัจจุบัน

อืมๆๆ คนหลงป่าเขาเป็นกันแบบนี้เอง

ถ้าคุณแน่อย่าแพ้อา!

เมื่อวานมีนัดกินข้าวกับเหล่าคนป่า
พวกเราไม่เคยเจอกันในเมืองเลย เจอกันทีไรก็ในป่าทุกที

อาธันวาตัวตั้งตัวดี อายุอานามปาไปเลขเจ็ดแล้ว แต่เห็นอย่างนี้ เดินป่า ปีนเขา ไต่เชือก เร็วกว่าคนหนุ่มๆอีกนะ

ผมว่าในช่วงสองสามปีมานี้แกเขัาป่าเยอะกว่าผมและหลายๆคนทั้งชีวิตอีกนะ

ตารางปฎิทินแก ทุกฤดูแกจะเข้าป่า ยกเว้นหน้าร้อน แกจะไปดำน้ำ!

สิทธิพร อมรพันธุ์ มือกีตาร์วงดิอิมพอสสิเบิ้ล เป็นเพื่อนแก หนังสือพิมพ์เพิ่งออกข่าวถึงการเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจวาย ผมก็เห็นข่าวแว๊บๆอยู่

ตอนชวนกันมากิน แกบอกว่าเพื่อนตายมีเยอะแล้ว ขอเพื่อนกินบ้างเหอะ

เวลาเพื่อนแกตายทีไร แกอยากหาอะไรกิน อยากลุกไปทำนั่นทำนี่ แกบอกว่า แก่แล้ว เดี๋ยวก็กินนั่นไม่ได้นี่ไม่ได้ เที่ยวไม่ได้

เพื่อนแกหลายคนกินซีฟู้ดไม่ได้แล้ว คอเลสเตอรอลสูง ในขณะที่เมื่อคืนแกกินกับผมจนคู่สุดท้ายอย่างเมามันประหนึ่งนัดชิงบัวขาวกับปาเกียวเลยทีเดียว

เคล็ดลับการไม่เจอโรคของแกคือ ตอนวันที่หมอใกล้นัดตรวจ แกเข้าป่าเลย กลับมาร่างกายจะสมบูรณ์ทุกอย่าง (อันนี้คอนเฟิร์ม)

ส่วนใครอยากไปเดินป่ากับแก ไปเจอได้สองที่ แกไปประจำ คือ ภูกระดึงกับดอยหลวงเชียงดาว แกบอกจะขึ้นทุกปีเท่าที่แกยังเดินไหว

ถ้าคุณแน่อย่าแพ้อา!