เพิ่งรู้ข่าวการจากไปของท่านอาจารย์ฌาณเดช พ่วงจีน

ผมมีโอกาสได้เข้าฝึกวิชากับท่านประมาณ 2 ครั้ง แต่เป็น 2 ครั้งที่มีคุณค่ามากกับชีวิตผม อาจารย์นอกจากจะเป็นครูมวยไทเก็กที่หาคนเปรียบได้ยากแล้ว ยังเป็นท่านอาจารย์ผู้สอนวิถีการใช้ชีวิต ธรรมะ และความเป็นผู้นำที่หาใครเสมอเหมือน

ท่านเองปวารณาตนเป็นนักพรตตลอดชีพ เพื่ออยู่โปรดลูกศิษย์ เพราะท่านคิดว่าการบวชเป็นพระมีข้อจำกัดหลายอย่าง อาจถ่ายทอดได้ไม่กระจ่างนัก

ภายนอกท่านดูเป็นชายธรรมดาๆ เมื่อเข้าใกล้และรู้จักผิวเผิน ท่านจะดูน่าเกรงขาม แต่เมื่อรู้จัก กลับอ่อนโยนและน่าเคารพ
เป็นเพียงไม่กี่คนที่ไม่ใช่พระหรืิอเจ้า ที่ผมเจอแล้วต้องคุกเข่าไหว้ด้วยความเคารพนับถืออย่างใจจริง และที่น่าประทับใจคือท่านเองก็จะคุกเข่าลงไปรับผมขึ้นมาและกอดแบบ bear hug เสมือนพี่น้องสนิทกันไม่ได้เจอกันนาน

ช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมาผมคิดจะเดินทางไปพบท่านที่บ้าน หรือแม้แต่ตามบริษัทพวก scg, ptt ที่ท่านไปสอน แต่ผมก็บุญไม่ถึงที่จะได้ไปเจอ เพราะข้ออ้างส่วนตัวสารพัดอย่าง

ผมเชื่อว่าด้วยกุศลบุญที่ท่านได้ทำมา ศีลที่ท่านได้รักษา และฌานสมาบัติที่ท่านได้ฝึกฝน จะอำนวยให้ท่านได้อยู่ในภพภูมิที่ดีภายหลังชีวิตความตาย ขอให้ท่านสู่สุคติครับ

ด้วยรักและคิดถึง