ผมย้อนกลับไปอ่าน blog 1-2 ปีก่อน

บางเรื่องทำให้ผมรู้สึกดีและยิ้มได้

แต่บางเรื่อง ผมรู้สึกอายและตลกตัวเอง

การได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองอีกครั้ง

เหมือนกับยืนยันสิ่งที่ตัวผมรู้สึก

ผมค่อยๆ อ่านย้อนหลัง ทีละเดือนๆ

กลับไปจนถึง วันแรกที่ผมไม่มีคุณ

แต่เป็นวันแรกเช่นกันที่ผมเริ่มทำความเข้าใจคุณ

และเริ่มทำความเข้าใจตัวผมเอง

เวลาทำให้ผมมีความคิดเกี่ยวกับคุณเปลี่ยนไป

คุณทำให้ผมแอบยิ้มได้ เวลาคุณมีความสุข

แม้เราจะห่างกัน และคนข้างคุณจะไม่ใช่ผม

คุณครับ ผมคิดถึงลักยิ้มบนแก้มของคุณจัง..

ขอหวังลึกๆ ว่าจะได้เห็นอีกครั้ง..

..วันนี้ผมขอไม่รักคุณ..
ยกเว้นทุกวัน

แด่
กาลเวลา ที่ย้อนกลับมาอีกครั้ง

แด่
วันครบรอบความโดดเดี่ยว เข้าใจคุณ และเข้าใจตนเอง

source: http://ifew.exteen.com/20080924/entry