ผมเชื่อว่าคนเราทุกคนรับรู้ถึงความแตกต่างของแต่ละคนใครสังคมได้ดี โดยเฉพาะคนที่เห็นแก่ตัวหรือเอาแต่ในตนเอง

เพียงแต่ด้วยความต่างนั้นเอง ทำให้มุมมองในการมองคนอื่นเขาแปลกไปจากเรา

หากการที่ยอมรับได้ว่าฉันเป็นคนเอาแต่ใจตนเอง ฉันรู้ว่าฉันต้องการอะไร ก็น่าจะทำความเข้าใจได้ว่า ผู้อื่นก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน มิใช่เพราะตนผู้เดียว

การจะตัดสินไปว่าผู้หนึ่งผู้ใดเขามีนิสัยเช่นไรนั้น คงไม่ได้มองเพียงด้วยสายตา และครั้งเดียว

บ่อยครั้ง ขณะที่เขาทำไม่พอใจเรา และสภาพแวดล้อมต่างๆ เอื้ออำนวยให้เราร้อยเรียงเรื่องราวเป็นไปตามอคติที่เรามีต่อเขา โดยที่เราเองก็ไม่รู้ความจริงนั้น มันทำให้ผิดใจกันและยากเกินกว่าจะประสาน เพราะกำแพงที่เรียกว่าอคติมันถูกฉาบขึ้นอีกหลายชั้น

บางที การอยู่ร่วมกันในสังคมได้ดี คือการนั่งอยู่เฉยๆ รับฟัง เฝ้ามอง ใช้ใจสัมผัส เพื่อให้เข้าใจตัวเองให้ดีก่อน ก่อนที่จะไปพยายามเข้าใจผู้อื่น และทำตัวเองให้ดีเสียก่อน ก่อนที่ตะไปสั่งผู้อื่นให้ทำตามหรือทำดีกว่ามาเราทำตัวอยู่แบบนั้น

27 ม.ค. 2556 08:10 บนรถเมล์สาย 503 มุ่งหน้าไปสนามหลวง