กาแฟเหรอ หึหึ เลิกได้แล้วเว้ย

วันนี้วันที่ 31 ที่หักดิบเลิกกาแฟ ใครบอกว่าถ้าทำอะไรเกิน 21 วัน จะทำได้ตลอดไป เออ ไม่เชื่ออ่ะ เพราะทุกวันนี้ยังมองๆอยากๆอยู่

มีคนบอกกาแฟ 7-11 แรง จากที่ไม่กินกาแฟ แต่อยากเอาชนะมัน จากอาทิตย์ละครั้ง.. จนไม่กี่เดือนผ่านไป กดมันทุกเช้า.. แก้วกลางบ้าง ใหญ่บ้าง..

หนึ่งอาทิตย์ก่อนเลิก ถามตัวเองทุกวัน ติดรสชาติ หรือติดคาเฟอีนวะ คำตอบคือ เราน่าจะติดรสชาติ คาเฟอีนกระจอก ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก เพราะกินแล้วก็ยังง่วง

วันแรกๆที่เลิก โอ้ย เพลีย ล้า หมดแรงไปทั้งวัน เดินเหมือนหมาหอบแดด อยากจะนอนทุกๆ สิบนาที เกือบจะหันเหชีวิตไปฝากไว้กับกระทิงแดง แต่ด้วยเดชะบุญ ซื้อมาแล้ว แต่แช่ตู้เย็นจนลืม แล้วก็ไม่ได้กินจนถึงทุกวันนี้ แล้วก็คงไม่ต้องพึ่งมันอีกแล้ว

เคยเสพมัน เพื่ออยากชนะมันส์ ตอนนี้ก็เลิกมัน เพราะอยากเอาชนะอีกเช่นกัน

ผมชอบเล่นกับกิเลสตัวเองประหนึ่งเหมือนพวกมาโซคิส (นิยมความซาดิสม์) เพื่อทดสอบอะไรบางอย่าง

และบ่อยครั้งที่ผมก็แพ้มัน แต่ความแพ้นั้นก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ซะทีเดียว เพราะมันทำให้ผมรู้ว่าเราแพ้เพราะอะไร เพื่อจะชนะมันได้อย่างไร

แต่ถ้าแพ้แล้วแพ้อีก นั่นอาจไม่ใช่เกมส์ของเรา ไม่ได้บอกให้ท้อนะ แต่แค่เสนออีกทางเลือก เพราะมันอาจเสียโอกาสเพื่อเล่นเกมส์อื่นที่ดีกว่า

ความรักก็เช่นกัน..

ปล. ท่อนสุดท้ายไม่เกี่ยวอะไรกับเนื้อหาข้างบน แค่ “คิดถึง”

— 28 Jul 2016 ห้องสี่เหลี่ยมที่ไร้แก้วกาแฟแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ