เธอเพิ่งจะ 31 เองนะ
เป็นเด็กหญิงคนหนึ่งของแม่ หลานรักของยาย
และเป็นคนที่ผมรักอย่างหัวปักหัวปำ

ความทุกข์ของเธอ ทุกคนต่างมองเห็นในไทม์ไลน์
แต่ใครเลยจะสัมผัสว่า มันช่างหนักหนาเสียเหลือเกิน

เด็กหญิงที่มีแต่ความสุขในชีวิต อาจไม่เคยพบเจอเรื่องสูญเสีย
แต่ก็ไม่รู้ชะตาเล่นอะไร ที่เรื่องเหล่านั้นกระหน่ำใส่เธออย่างต่อเนื่อง

เธอไม่เคยร้องไห้ฟูมฟายให้ไครเห็น แม้กับคนที่เธอควรทิ้งตัวใส่
เธอทำได้เพียงร้องไห้ในห้องนอน กับแมวตัวโปรดที่เธอรัก
และเปิดประตูออกมาด้วยใบหน้าที่ดูเป็นคนเข้มแข็ง ร่าเริง

เธอต้องแบกโลกทั้งหมด ไว้ที่ตัวเธอเอง
เพียงเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นความอ่อนแอ
และต้องเป็นทุกข์ไปกับเธอ

…

เราผ่านความสุข ความทุกข์ และจุดเปลี่ยนในชีวิตของกันและกันมามากมาย
ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะทุกข์ใจได้ขนาดนี้
เสียดาย เสียใจ ที่วันเวลาต่างๆ เหล่านั้น ผมไม่ได้กอดเธอไว้ให้บ่อยๆ และแน่นๆ กว่านี้