Author Archives: iFew

ในคืนวันศุกร์ที่ผมตั้งใจกลับบ้านมาอยู่นิ่งๆ คำถามหนึ่งจากคนๆหนึ่ง ยังคงวนเวียนอยู่ตลอดเวลา เธอถามว่าวันหนึ่งผมอยู่กับตัวเองนานแค่ไหน แม้จะผ่านไป 24 ชั่วโมง แต่ผมก็ยังคงติดใจประโยคนั้นอยู่ หลังจากตอบประโยคนั้นไม่นานนัก ผมก็ทำให้เธอร้องไห้ แต่น้ำตาที่ไหลออกมา ไม่ใช่เพราะผม หรือเพื่อผม แต่เป็นเพื่อคนที่เธอรัก และเพื่อตัวเธอเอง ผมได้แต่นั่งมองเธออยู่เงียบๆ จนเราเดินออกจากร้านอาหาร เราออกจากร้านมานั่งตรงทางเดินที่เต็มไปด้วยผู้คน ไม่มีผู้หญิงคนใดร้องไห้ต่อหน้าผมมานานพอสมควร และไม่มีผู้หญิงคนใด ที่จู่ๆ ผมก็รู้สึกอยากเป็นแฟนด้วย ผมพยายามหาเหตุผลเพื่อตอบตนเอง มันเป็นเพียงความสงสารที่เกิดขึ้น หรือเป็นเพราะบทสนทนาตลอด 2 ชั่วโมงที่ผมเรียนรู้นิสัยเธอ แต่ก็ยังเป็นปริศนา ที่ไร้คำตอบอยู่ดี ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อเล่าถึงการเที่ยวเวียดนาม แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น หลังจากวางสายไม่นาน เธอถามคำถามหนึ่งที่ทำให้ผมตอบกลับค่อนข้างแรง แต่ความรู้สึกตอนนั้น ผมไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ มันกลายเป็นเรื่องของคนสองคนที่อาจจะฉาบฉวย และมันกลายเป็นเรื่องที่ผมรู้สึกอยากบอกเธอ อยากขอให้เธอหยุดทุกอย่าง หยุดความเสียใจไว้แค่นี้ และอยู่กับผม เท่านั้นพอ ทุกอย่างทิ้งไว้ในความเงียบงัน เราเดินจากกันไปโดยที่ไม่มีคำตอบ เหลือเพียงคำถามและประโยคบอกเล่าที่มากมาย ผมรู้สึกตัวอีกครั้งตอน 7 โมงเช้า ทุกอย่างคงเร่งรีบเหมือนเดิม และความฝันเมื่อคืนยังคงเป็นคำถามในโลกของความจริง — posted on 23 Sep …

Continue reading “ปริศนา”

ในความจำเจของการใช้ชีวิต ผมพบว่าทำให้เราทำสิ่งนั้นได้ดีขึ้นมากกว่าเดิม ลิ้มรสอาหารเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ทำให้เราสัมผัสความอร่อยมันได้ละเอียดขึ้น เขียนเรื่องเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ทำให้เรามีมุมมองใหม่ในเรื่องนั้น ไปที่เดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกชินและปลอดภัยขึ้น พบอะไรต่างจากเดิมเสมอ ผมเป็นคนหนึ่งที่รักเรื่องราวระหว่างทาง มากกว่าการถึงจุดมุ่งหมาย บางคนอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องเสียเวลาและน่าเบื่อ แต่มันมีบางอย่างถูกเล่าด้วยตัวมันเอง ผ่านธรรมชาติ ผู้คน วัฒนธรรม หรือแม้การได้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งสำเร็จในชีวิตแล้ว เมื่อย้อนกลับมาเล่าให้คนรอบข้างฟัง ย่อมสนุกกว่าการแค่บอกว่า ฉันทำสำเร็จ — posted on 09 May 2011 22:57 by ifew http://ifew.exteen.com/20110509/entry