iFew

ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ชื่นชอบหลายเรื่องที่ไม่น่าจะไปกันได้ ทำงานไอที แต่ชอบท่องโลกกว้าง รักประวัติศาสตร์ แต่ก็สนใจเทคโนโลยี ชอบสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง และไปป้ายยาคนอื่นต่อ

ขนมชั้น

ใจฉันบางทีก็เหมือนเป็นขนมชั้น ที่ชั้นบนๆ ฉันคอยทบทวนกับตัวเองอยู่เสมอว่าฉันไม่เป็นไร และไม่รู้สึกอะไรกับหลายๆเหตุกา

แต่ชั้นกลางๆจนถึงล่าง ฉันเริ่มเห็นความรู้สึกของฉันที่มันชัดเจนขึ้น.. ฉันก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง ฉันเองก็เสียใจ เหงา และโดดเดี่ยว

คนที่ฉันไม่พอใจ

ในชีวิตของฉัน ฉันเคยไม่พอใจใครหลายคนจากครั้งแรกที่ฉันพบ
ส่วนมากเป็นเพราะการกระทำของเขาในสถานการณ์ ณ ขณะนั้น
ฉันรู้สึกโชคร้ายที่เป็นคนหงุดหงิดง่าย แต่ก็โชคดีที่ไม่แสดงออกให้ใครรู้ได้ง่ายนัก

ฉันพบว่าข้อดีที่ฉันมี มันทำให้ฉันได้พยายามใช้ชีวิตร่วมกับคนเหล่านั้นได้อย่างไม่มีความผิดปกติ
และคนเหล่านั้นเองก็คงไม่คิดว่าฉันจะรู้สึกไม่ดีกับเขาตั้งแต่แรกที่พบกัน

เมื่อกาลเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง ฉันมักพบว่าคนเหล่านั้นคือคนที่น่าคบหา
ฉันตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร เหตุผลมันมีมากมายเกินจะเขียนจบในหนึ่งบันทึก
การที่เขาแสดงออกในครั้งแรกแล้วที่ฉันไม่ชอบใจ เพราะพวกเขาเป็นแบบนั้นเอง
มันเป็นลักษณะอย่างหนึ่งของคนตรงไปตรงมาและผลพลอยได้ของคนเหล่านั้นคือเป็นคนจริงใจ

(แต่ก็ไม่ได้หมายถึงทุกคนนะ ฉันว่าฉันพอมองออกว่าใครตรงไปตรงมาจริงๆ หรือเสแสร้งที่จะเป็น)

ทุกครั้งที่ฉันเจอพวกเขาทำดีกับฉัน ฉันก็ยังแอบรู้สึกผิดลึกๆว่า เราเคยคิดไม่ดีกับเขา
อาจเพราะเป็นแบบนั้น มันเลยทำให้ฉันต้องดีกับเขาตอบกระมั้ง สุดท้าย ฉันกับคนเหล่านั้นก็มักเป็นเพื่อนกัน
บางคนก็สนิทระดับได้พูดคุยกันในเรื่องส่วนตัวมากๆ บางคนก็ช่วยงานกันจนเกรงใจเลยทีเดียว

คนในสังคม รวมถึงครูสอนวิชาศาสนามักบอกเราว่า ให้เปิดใจเพื่อเรียนรู้คบเพื่อนใหม่
ฉันคิดว่า ถ้าฉันท่องประโยคนี้สักหมื่นครั้ง ฉันก็คงยังไม่เข้าใจอยู่ดี

ที่เขียนมาทั้งหมด
เพียงเพราะฉันลองพยายามนึกถึงคนที่ฉันเคยรู้จักในชีวิตนี้ และฉันไม่พอใจ

คำตอบคือ ไม่มี..

..
.
6/6/2013 00:50 ห้องนอน

เมื่อฉันไปอัมพวัน

ได้ยินกิตติศัพท์ว่าการไปนั่งสมาธิวัดอัมพวันเป็นอะไรที่เข้มข้น hard core มากกก

เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปฝึกนั่งสมาธิที่วัด และจากที่ไปมาสามวันสองคืน ยังโชคดีที่ไม่เจอแบบเต็มหลักสูตร เพราะตรงกับวันพระพอดี ยังมีสลับให้ฟังเทศน์ฟังธรรมแทรกอยู่เนืองๆ

กำลังคิดว่าอนาคตอาจจะไปลองแบบ 7 วันบ้าง ยังไม่มั่นใจตัวเองว่าจะรับได้ไหม แต่ก็คิดว่าลุงๆป้าๆเขาทำกันได้ ทำไมตรูจะทำไม่ได้วะ, แต่ยอมรับว่า ร่างกายต้องปรับตัวอีกเยอะ เพราะต้องนั่งพับเพียบนานๆ คุกเข่านานๆ ยังมีปัญหามาก

ที่นี่ค่อนข้างระเบียบเยอะ เนื่องจากคนมาร่วมฝึกเป็นหลักพันคน (ช่วงผมไปมีแค่ 900 กว่าคน แต่ช่วงอื่นๆเห็นว่าถึงสามพันคนก็มี) และหลวงพ่อเองก็ชื่นชอบข้อระเบียบและวินัยแบบทหาร ดังนั้น มาที่นี่ ต้องมีวินัยเข้มงวดมาก ห้ามคือห้าม ทำคือทำ และต้องตรงเวลาทุกอย่าง

ไม่คิดว่าจะได้เรียนกรรมฐานแบบ สติปัฏฐาน 4 จากที่นี่ เพราะนึกว่าท่านสอนชาวบ้านทั่วไปจะเป็นเรื่องของนั่งแบบ อานาปานสติ ดูลมหายใจเข้าออก ปรากฏว่า พอเป็น สติปัฏฐาน 4 จึงค่อนข้างไม่ชินกับที่เราเคยฝึกมาเลย ซึ่งที่เราเคยฝึกมันต้องจดจ่อเพื่อได้สมาธิ แต่ที่นี่เน้นเรื่องสติ ฝึกการรับรู้ตามความเป็นจริง จริงๆ ดังนั้นค่อนข้างฟุ้งซ่านอย่างแรง

ที่ฟุ้งซ่านเพราะ กำลังจับอาการปวดขา ก็ต้องไปจับเสียงหมาเห่า แต่ยังไม่ทันได้จับเสียงหมา หมาก็หยุดเห่า ไอ้เราก็ดันคิดเรื่องอื่น ก็ต้องตามไปกำหนดรู้ แล้วดึงกลับมา ก็ดันปวดหลังอีก คือ ไม่ได้จดจ่อแบบที่เคยๆทำเลยทีเดียว วันสุดท้ายเลยกราบถามหลวงพี่ หลวงพี่ก็บอกว่าที่ทำแบบนี้ถูกแล้ว เลยแอบสงสัยว่า แล้วอย่างนี้ฉันจะนิ่งได้หรอเนี่ย โธ่ กรรมเยอะจริงๆ

แต่เอาเถอะ ไปไม่กี่วัน คงไม่ได้อะไรมาก ไว้ถ้าได้ไป 7 วัน น่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เข้าใจอะไรมากขึ้น

วันสุดท้ายมีโอกาสได้กราบหลวงพี่อจรัญ ซึ่งเป็นบุคคลไม่กี่ท่าน ที่ผมเจอแล้วเกิดปิติสุขมากๆ ขนลุกน้ำตาซึมเลยทีเดียว แล้วความรู้สึกมันบ่งบอกลึกๆได้ทันทีว่า เหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกแบบนั้น

สรุปคือ หากใครมีโอกาสได้ไปก็อยากให้ลองไปดูครับ สัก 3 วันก่อนก็ได้ กำลังดี ติดใจค่อยไปใหม่ แล้วอย่าลืมชวนผมด้วยล่ะ ฮ่าๆ

20130531_155840คนเยอะมากเลยครับ วัดตรงเขตปฏิบัติก็มีพื้นที่ไม่ได้ใหญ่นัก ดังนั้นต้องอยู่ในกฏของวัดอย่างเป็นระเบียบมากพอสมควร เพื่อให้อยู่รวมกันได้อย่างปกติสุข

20130531_160058ไปถึง ก็จะมีปฐมนิเทศนืวิธีการสมัครเข้าอบรม ว่าจะต้องกรอกข้อมูบอย่างไร รับชุดขาวที่ไหน รับข้าวของเครื่องใช้ที่ไหน บุคคลใดห้ามเข้าอบรม เข้าอบรมได้กี่วัน ออกวันไหน สำคัญมากครับ จะอยู่ในช่วงนี้หมด โดยปกติแล้วคนอยู่สามวันจะต้องเข้าไปสมัครในวันศุกร์ก่อน 4 โมงเย็น

20130531_161114

กฏระเบียบคร่าวๆ ที่แปะไว้ตรงที่สมัครครับ

20130601_071602ชอบมากครับ ประโญคนี้แปะไว้ตรงจุดรับสมัครเช่นกัน “เราจะพูดแต่ความจริงใจและถูกต้อง เราจะไม่พูดให้ถูกใจแต่ไม่ถูกต้อง”

20130531_210751ที่นอนจะแยกหญิง-ชายคนละตึก แล้วทางวัดมีน้ำไฟให้ใช้ฟรีๆ มีหมอนผ้าห่มเสื่อปูให้พร้อม โดยพระที่นี่จะเป็นคนจัดให้เรา เราผู้ที่ไป ค่อนข้างเป็นหนี้สงฆ์เยอะเลย เพราะที่วัดอัมพวันอำนวยความสะดวกเราทุกอย่างเพื่อให้เราปฏิบัติได้อย่างเต็มที่ (และก็สอนเราอย่างเต็มที่เช่นกัน)

20130602_080239ที่วัดอัมพวัน เวลาสวดมนต์หรือทำกรรมฐานเสร็จ จะมีการอธิษฐานจิตให้แก่หลวงพ่อและในหลวงพระราชินีให้มีสุขภาพแข็งแรงด้วย ซึ่งดีมากๆครับ และที่สังเกตุอีกจุดคือ วัดนี้จะบูชาสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชอีกพระองค์ด้วย

20130602_094148ได้กราบหลวงพ่อจรัญก่อนกลับบ้าน เป็นบุญจริงๆครับ ครั้งหนึ่งในชีวิต

20130602_094612คนรอกราบหลวงพ่อเยอะมากครับ วันหนึ่งจะเปิดสองเวลาคือ 09:30 กับ 14:30 ใครสนใจไปได้ทุกวันครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

รีบไขว่คว้าความรู้สึกนั้นไว้

ในความเป็นจริงผู้คนมากมายต่างโหยหาความฝัน
ความฝันที่ยากบ้างง่ายบ้างแล้วแต่ขณะช่วงชีวิต
ผมนึกถึงการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่เคยบอกไว้ว่า “สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นนนน”
(พร้อมทำท่าวาดมือออกกว้างๆ)

ในขณะที่พูด ก็ให้มองไปไกลๆ
ไกลสุดลูกหูลูกตา.. อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

บางคนอาจรู้สึกเป็นท้าทายในโลกกว้าง
แต่กับบางคนอาจกลับรู้สึกเคว้งคว้าง
และเหงา.. เอาหละ ไม่ว่าคุณรู้สึกอย่างไร
แต่สาเหตุของความรู้สึกนั้น
มันเป็นผลลัพธ์ของฝันที่ยังไม่สำเร็จ
หรือจางหายไปในชั่วขณะ

ในห้วงที่เวลานั้นทีลิ้นชักหัวใจของคุณได้พรั่งพรูเปิดออกมา

รีบไขว่คว้าความรู้สึกนั้นไว้
ก่อนมันจะลบเลือนไป
พร้อมกับใจที่ห่อเหี่ยว


บันทึกหลังจากการเดินป่าครั้งแรกที่เขาหลวงสุโขทัย

โชคชะตา

20130224_121856

บางทีแค่ปล่อยให้โชคชะตาเป็นผู้เดินเรื่องต่อไป
บนโลกแห่งความเป็นจริงที่ซับซ้อนเกินกว่าชายในห้องจะคาดเดา

การรอคอยและความหวัง อาจมีเพียงเท่านั้นที่พอจะทำได้
คือ นั่งมองมันเปลี่ยนแปลงไปอย่างมีความสุข

มีเพียงเสียงในสายลมจากผู้ไม่เข้าใจเขาเท่านั้น
ที่จะบอกว่าเขากำลังประสบความทุกข์

จาก ชายผู้ภักดีต่อสุขนิยมเป็นครั้งคราว.. ไม่ได้กล่าวไว้..