มีน้องที่เพิ่งรู้จักกันถามว่า พี่ชอบไปปีนเขาหรอ ผมก็ตอบว่า ใช่น้องถามย้ำ พี่แค่ไปเที่ยว หรือแบบจริงจัง ชอบเลย ผมก็ชะงักคิดนิดหนึ่ง ไม่เคยมีใครถาม หรือแม้แต่ผมก็ไม่เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเอง
Category Archives: Lifestyle
มีปัญหากับ Self Esteem และ Self Confidence
หลายๆ เดือนที่ผ่านมา รู้สึกมีปัญหากับ Self Esteem และ Self Confidence มาก ช่วงแรกก็ไม่ได้รู้สึกมีอะไรแย่ แต่พอสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ มันเริ่มกระทบกับการดำเนินชีวิตประจำวัน พอรู้สึกตัวอีกที ผมก็เป็นคนไม่อยากทำอะไร เนือย ปลง ช่างแม่ง ปล่อยตัว ไม่สนุกกับชีวิตไปซะแล้ว เหมือนทำทุกอย่างให้มันผ่านๆไป รู้สึกต้องใช้ความพยายามในหลายๆ เรื่อง เพื่อให้อย่างน้อยก็เป็นคนในแบบที่เคยเป็น หรือใกล้เคียง พยายามหาเรื่อง small win ในชีวิต หรือคิดตามกฎแรงดึงดูด แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกดีแบบนั้นจริงๆ มันเด่นชัดมากทั้งเรื่องหลักอย่างงาน หรือแม้แต่งานอดิเรกที่ชอบอย่างเดินป่า วิ่งเทรล.. คือก็ยังรัก ยังชอบนะ แต่มันไม่มีความสุขเท่าที่ควรแบบแต่ก่อน อย่างในเรซ UTCM ที่ผ่านมา คิดนั่นคิดนี่จนรู้สึกไม่มีความสุขตั้งแต่ 10กม แรก อยากจะเลิกวิ่งชิบ แต่ก็คอยถามตัวเองตลอด ด่าตัวเองตลอด แล้วไหนจะศักดิ์ศรี ไหนจะไปลากเพื่อน พอยิ่งเฟล ก็รู้สึกยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ วนเวียนกันไป ที่บ่นๆ มานี่ ไม่ได้ต้องการให้มีความรู้สึกร่วมหรือสงสาร แต่อยากรู้ครับ ว่าพอมีวิธีแก้อย่างไรบ้าง? …
Continue reading “มีปัญหากับ Self Esteem และ Self Confidence”
แผล กับความรู้สึก
การกลับไปป่าใต้แต่ละครั้งทำให้ได้แผลกลับมาเสมอหนามเอย แมลงเอย รวมถึงซุ่มซ่ามเองด้วยและทุกครั้งที่ได้แผลมาบางทีก็หายหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงแต่บางทีก็กินเวลาเป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือนบางครั้ง แผลเริ่มจะหายดี แต่ก็ยังคันๆ เกาๆจนเกิดแผลใหม่อยู่เรื่อยๆ ให้รักษากันต่อ
จักรวาล
ว่ากันว่า เราจะรับรู้การมีอยู่ของจักรวาล เมื่อเข้าสู่ยามราตรี เพราะเมื่อความมืดมิดเริ่มปกคลุม ดวงดาวก็จรัสแสงส่องมาให้เราได้เห็น ภาพกาแล็คซี่นับแสน นับล้าน ทอดยาวสุดสายตา ในชื่อของทางช้างเผือก ไม่แน่ใจนัก ว่าคุณจะรู้สึกเหมือนผมไหม แม้เราเงยหน้ามองออกไปด้วยความเวิ้งว้าง แต่ขณะเดียวกัน ก็อุ่นใจ เพราะมีความรักในตัวเอง รักเพราะเป็นมนุษย์ตัวเล็กๆ เม็ดทรายในจักรวาล ที่ยังมีชีวิต จิตใจ และยืนมองมันอยู่บนโลกใบนี้
ชายหาด เบื้องหน้า และเบื้องหลัง
ชายหาดรูปแรกที่เราเห็น มันสวยมากนะครับ แต่หลังป่าโกงกางไป เต็มไปด้วยขยะที่ลอยมาตอนน้ำซัดขึ้นสูง เราจะไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆหรอ ที่รู้ว่าเป็นแบบนี้? ถ้าพิจารณาขยะแต่ละชิ้น บางชิ้นมาไกลจากเวียดนาม (เช่น ขวดน้ำ ถุงขนม) บางชิ้นนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าลงไปอยู่ในทะเลได้อย่างไร (เช่น พินโบว์ลิ่ง) บางชิ้นเป็นถุงขนมยี่ห้อในไทยที่เราเห็นแต่เด็ก แต่ปัจจุบันไม่มีขายแล้ว นั่นคือสิ่งที่สะท้อนออกมาว่า ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน หรือห้วงเวลานานแค่ไหน ขยะไม่เคยไกลไปจากตัวเรา แต่แค่มันไม่แสดงออกมาให้เราเห็น มันอยู่ในซอกหลืบที่รอให้เราไปเจอ หรือแม้แต่อยู่แทรกซึมในสัตว์ที่เรากินเข้าไปเป็นอาหาร นี่เป็นเพียงภาพตัวอย่างของเกาะเล็กๆ ที่อยู่ใต้เกาะช้าง ที่ผมได้ไปเจอตอนออกทริปล่องเรือใบเพื่อเก็บขยะ #ฝากไว้ให้คิด ครับ