วันนี้ตื่นเช้าอีกวันหนึ่ง เป็นวันที่รู้สึกอ่อนล้าและเพลียกว่าปกติ
เพราะเมื่อคืนได้นั่งรอโทรศัพท์จากเจ้าหญิงตัวเล็ก และอ่านหนังสือเตรียมสอบ
คืนนี้ฉันได้นอน 2 ชั่วโมง เป็นเวลาที่คุ้มค่ามาก ที่จะทำให้เราได้พักผ่อน เพื่อสู้กับวันใหม่ที่หมองหม่น

“ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย” เป็นคำถามที่ได้นึกขึ้นมา เมื่อมองออกนอกหน้าต่าง
ฉันมองเห็นหน้าแม่ ที่กำลังนอนหลับอย่างสบาย ฉันไม่กล้าปลุก อยากให้เขาได้พักผ่อน

ฉันรีบคว้าโทรศัพท์ทันทีพร้อมกับส่ง SMS ให้เธอ ว่า “อรุณสวัสจ้า ที่นี่ฝนตก หนาวจังเลย”
พร้อมกับส่งใจไปทักทายให้กับเธอในความฝัน

เดินออกมาจากห้องๆหนึ่ง ไปสู่ห้องๆหนึ่งที่มีแต่ความรู้สึกดีๆเก็บไว้อย่างแน่นหนา
เดินผ่าน เจ้าผักกาด กระต่ายน้อยที่เชื่อมความสัมพันธ์ของเรา เมื่อก้าวแรกเข้าสู่ประตู
ภาพของเธอและฉันก็ปรากฏขึ้น น้ำตามันก็เริ่มไหลเพราะมีความรักและความคิดถึง

ฉันเดินมาหยิบกระดาษ 1 แผ่น เพื่อจดเนื้อเพลงให้เธอ พร้อมกับนั่งตัดรูปเรา 1 รูป แนบไป และก็จิ๊กซอว ที่ฉันทำให้เธอ 1 ชิ้น ฉันทำมาได้ 3 วันแล้ว ทุกครั้งที่ได้ทำ น้ำตามักจะเปื้อนกับกระดาษเสมอๆ

ฉันไปสอบชีววิทยาตอนเช้า แสงแดดส่องสว่างสดใส แต่ใจฉันทำไมยังหม่นหมองนัก

ข้าวเ้ช้านี้เป็นอะไรอีก 1 มื้อที่ฉันกินไม่ลง ถึงแม้มันจะมีรสชาติก็ตาม

ฉันกลับบ้านรีบนำจดหมายของฉันส่งให้เธอทันที ถนนทุกเ้ส้นทางที่ผ่าน ทำให้นึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุข … เมื่อไรนะ ที่จะมีอย่างนี้อีกครั้ง
น้ำตาเริ่มไหล… ก็มีเพียงแต่สายลมที่ช่วยเช็ดน้ำตาของฉันในยามนี้
สายลมที่ยังมีกลิ่นไอของเรา สายลมที่เป็นเสมือนเธอ ได้โอบกอดฉันไว้ข้างๆกาย

“มันช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้”