เจ๊กิ๊ก เจ้าของร้านข้าวขาหมูแห่งลําปลายมาศ นครบุรีรัมเปอร์

ขอเขียนถึงเจ๊ในฐานะผู้หยอดมุขตลกตลอดการเดินทาง และเป็นแรงบันดาลใจแก่น้องๆรอบข้าง คือถ้าน้องๆ เหนื่อยเมื่อใด หันหลังกลับไปก็ยังเห็นเจ๊เดินตามอยู่เสมอ และคอยเตือนใจว่าเจ๊แกยังไหวเลยนะเว้ย (แต่ขากลับเจ๊แกเทิร์นโปรฯใส่สปีดเพราะรีบกลับบ้านมาก)

เจ๊มักชอบเที่ยวตามสถานที่ศิวิไลต่างๆ ชำนิชำนาญด้านยุโรปและแถบเมดิเตอเรเนียน เจ๊ไม่เคยเดินป่าที่ไหนมาก่อน เจ๊บอกว่า การมา ABC ครั้งนี้ เป็นช่วงตกต่ำที่สุดในชีวิตของเจ๊ (นึกภาพเจ๊ทำมือทาบอก) ลำบากทั้งการกิน การเดินทาง สภาพอากาศ และความเป็นอยู่

แกเล่าให้ฟังถึงตอนจองทริป ถูกปรามาสว่าอย่างเจ๊อย่ามาเลย มาไม่ไหวหรอก เพราะแกไม่ได้ออกกำลังกายเลย

วันที่ฟังแกเล่า เป็นวันเดียวกับวันที่มีคนเล่าให้ผมฟังว่า พอแกมาถึงที่ ABC แกถึงกับร้องไห้ในห้องพัก ชีวิตนี้แกไม่คิดว่าแกจะมายืนที่จุดนี้ได้

ใช่ครับ แกทำได้! และไม่มีอุบัติเหตุ ไม่เจ็บป่วยด้วย สุดยอดไปเลย

ตอนนี้ ผมคิดว่าเจ๊สามารถไปได้ทุกป่าในเมืองไทยแล้ว และได้ข่าวว่าเจ๊อยากไปเลห์ ลาดัก ปากีสถาน ต่อด้วย

นี่แหละครับ อาการหลงป่าของจริง

ปล1. ถ้าเจ๊จะอัดภาพนี้ติดฝาร้านข้าวขาหมู ผมยินดียกให้ เผื่อเอาไว้คิดถึงกัน
ปล2. เจ๊บอกว่า ตอนขากลับ เจ๊เดินมาเห็นรถจี๊ป เจ๊ดีใจยิ่งกว่าถึง ABC อีก