ร้านขายน้ำเลี่ยงจุ้ยเจ้าปร
เห็นหม้อต้มอาอี๊แกวางแบบนี
อาอี๊แกเลยอุทานเสียงตกใจ ว่าใครจะไปทำแบบนั้น นี่เอามาไว้โชว์ส่วนผสมต่าง
ว่าแล้วก็ได้แต่ยิ้มและพงกห
อืมมม นี่กรูแดกอะไรไปมั่งวะเนี่ย
–
บนเตียงนอน บ้านอาม่า 14 เม.ย 2557
เลี่ยงจุ้ย
ทิชชู่เช็ดตูด
จากคราวก่อนที่บ่นเรื่องไม่
คือวิธีที่ผมเลือกใช้ ผมเลือกที่จะเอาทิชชู่แห้งใ
เอาหละประเด็นมันอยู่ที่ว่า
แต่.. เราคงหลงลืมไปว่า เรามีขนตูดครับ ทิชชู่บางๆจุ่มน้ำมันก็พันก
แต่… (อีกแล้ว) มันไม่ง่ายอย่างนั้นครับ เพราะเราจะเริ่มรู้ทันทีว่า
ดังนั้น เอาทิชชู่จุ่มน้ำเช็ดตูด เป็นวิธีที่ผมไม่แนะนำๆ ลองพกทิชชู่เปียกจะช่วยได้ม
ความช่วยเหลือจากโดเรม่อน
ค้นเจอโดเรมอนเล่มเก่าๆ เลยหยิบขึ้นมาอ่าน สมัยเด็กๆเคยรู้สึกสนุกอย่า
มีสิ่งหนึ่งที่ผมเพิ่งสังเก
โนบิตะสามารถไปโรงเรียนทัน เพียงใช้ประตูวิเศษ
โนบิตะสามารถสอบผ่านภาษาอัง
โนบิตะสามารถทำให้ชิซูกะรัก
ทำไมโนบิตะต้องทำทุกอย่างเอ
บางทีนั่นอาจเป็นจุดที่การ์
ลองย้อนกลับไปดูมุมทางสังคม
คนชาติเหล่านั้นยินดีที่จะเ
คนชาติเหล่านั้นโหยหากินอาห
คนชาติเหล่านั้นอยากเจอธรรม
บางที ผมก็สงสัยว่า เป็นเพราะเขามีเทคโนโลยี เขาจึงอาจไม่ต้องการ หรือเพราะพวกเขาถูกสั่งสอนใ
พอหันกลับมามองตัวเรา ก็แอบคิดถึงประโยค “สามล้อถูกหวย” ขึ้นมาทันที..
—
บนเตียงนอน 12เมษายน 2557
โอกาสเหมาะๆที่จะโดนต่อย
ช่วงแว่บหนึ่งของชีวิตบนรถเมล์สาย 12 จินตนาการเลยเถิดไปว่า ถ้ารถคว่ำจนผมต้องมีอันเป็นไป จะเดาสาเหตุกันอย่างไรนะ?
คำว่า “กรรม” หรือที่บางคนเรียกว่า “เจ้ากรรมนายเวร” คงถูกยกมาอ้างถึงเป็นแน่ ถ้าเป็นเหตุบังเอิญหรือไม่มีเหตุผลเพียงพอ
บางทีผมก็แอบสงสัยว่า “กรรม”, “เจ้ากรรมนายเวร” หรืออื่นๆ มันจะมีระยะเวลาเล่นงานเราไปได้นานเพียงใด ในหนึ่งชีวิตนี้ ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิด
แล้วเจ้ากรรมที่ว่า เลือกช่วงเวลาเล่นงานเราอย่างไรกัน ไหนๆก็เกิดมาพร้อมกรรมแล้ว ก็เล่นให้ครบเครื่องไปเลย เหมือนกับผ่อนบ้าน มีเท่าไรถาโถมโปะให้หมด โดนมันทุกวัน ทุกเวลา สมมุติว่าพออายุสัก 50 ปี ก็จะได้หมดกรรมกันไป หรือกรรมหนักไปเล่นจนตาย ก็เกิดปุ๊บ ตายปั๊บ ชดใช้กันไปก่อนเลย ชาติหน้าค่อยว่ากันใหม่ วนไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดชดใช้การตาย แล้วค่อยเหลือชาติที่มีชีวิตมาผ่อนกรรมกันอื่นๆกันต่อ
จริงๆ พอมาถึงตรงนี้ก็แอบได้สติเหมือนกันว่าระหว่างชดใช้กรรม เอ็งก็ต้องทำกรรมอื่นมาทับถมต่อไปอีก ใช้อย่างไรก็คงไม่หมด, ไอ้ฟิวส์เอ้ย ชีวิตมันไม่ใช่การผ่อนบ้าน และไม่ใช่เกมส์นี่นา
และการจะเกิดเหตุการใดๆขึ้นกับเรา (แม้แต่การเกิดปุ๊บตายปั๊บแบบใช้กรรม) แปลว่ามันต้องมีสาเหตุ ไม่ว่าจะสภาพแวดล้อมเอื้ออำนวย สิ่งมีชีวิตเอื้ออำนวย สิ่งไม่มีชีวิตเอื้ออำนวย พอคิดมาถึงนี่ แล้วอย่างนี้มันจะไปเกิดได้อย่างไรกัน
ตัดฉากกลับมาสภาวะปัจจุบันที่ธรรมชาติเป็น แปลว่า กรรมที่เราเผชิญ มันอาจจะมีหรือไม่มีเราไม่รู้ รู้แต่มันอยู่ในสภาวะ “กรรมรอส่งผล”
มันรอโอกาส รอจังหวะเหมาะๆ แล้วเหวี่ยงหมัดซัดเราทีเดียวให้น่วมเลย อาจจะเจ็บตัวเท่าตอนที่เคยทำ หรือเจ็บกว่าเพราะมีดอกเบี้ยตามทวงข้ามภพชาติ อันนี้ก็ไม่มีใครรู้
คำว่าโอกาสและจังหวะเหมาะๆ ที่มันรอส่งผลดีหรือไม่ดีกับเรา คงเป็นเพราะตัวเรานั่นเองที่สร้างจังหวะเหล่านั้นให้กับมัน เช่น กำลังทำชั่ว กำลังประมาท ขาดสติ ยุ่งกับเรื่องไม่ดี คนไม่ดี ก็เป็นจังหวะเหมาะที่เจ้ากรรมมันอาจขุดคุ้ยข้อมูลที่ใกล้เคียงมาจากฐานข้อมูล ว่ามีอะไรที่ฉันมีโอกาสจะเล่นงานแกได้บ้าง จากเหตุการณ์ที่แกกำลังทำอยู่
หรือแม้แต่กรรมดีๆ เช่น ทำดี บริจาคทาน เข้าวัด ช่วยคนพิการ ไอ้เจ้ากรรมก็คงไปค้นจากฐานข้อมูล แล้วเทียบเคียงเหตุการณ์ เพื่อส่งเสริมความดีหรือชดใช้คนที่เคยทำดีกับแก ในเหตุการณ์ที่แกกำลังทำอยู่ก็เป็นได้
คงอาจเป็นด้วยเหตุผลดังนี้หรือเปล่านะ ครูบาอาจารย์จึงบอกไว้ให้ทำดีเสมอ อยู่ในที่ดีเสมอ เจอแต่คนดีเสมอ ทำใจดีๆไว้ และอย่าไปทำความชั่ว เพื่อลดโอกาสที่กรรมชั่วมันจะเล่นงานเรานั่นเอง (แม้จะห้ามไม่ได้) หรือเรียกว่ายืดเวลาไปเรื่อยๆ ไม่ต้องพบกับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสที่เจ้ากรรมต่อยเรา จนกว่าชาติใดชาติหนึ่ง เราจะหลุดพ้นมัน อย่างที่ศาสนาพุทธเรียกว่า บรรลุนิพพาน
ว่าแล้ว รถเมล์ถึงบ้านเสียก่อน และผมก็ไม่ได้มีอันเป็นไปตามที่มโนไปเอง เรื่องนี้มันเป็นความคิดยามว่างของคนโง่เขลาอย่างผม ใครมีความคิดอย่างไร แลกเปลี่ยนกันได้นะครับ
เรือใบ
เมื่อวาน (28 มี.ค. 2557) อาแปะชวนไปเล่นเรือใบ บอกหน่วยก้านเราดี ฝึกได้ เขาเลยเปิดโลกทัศน์ เล่าถึงกีฬานี้ให้ฟัง
อย่างแมชท์ที่เขาแข่งขันผ่านๆมา ก็จะมีคนสองกลุ่ม คือกลุ่มต้องชนะให้ได้กับกลุ่มเอามันส์
พวกกลุ่มต้องเอาชนะให้ได้ จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เปรียบในด้านอุปกรณ์และทีมงาน ตั้งแต่ลงทุนซื้อเรือดีๆ ผ้าใบดีๆ หาคนเก่งๆมาร่วมทีม
คือต้องบอกว่าเรือใบเป็นกีฬาที่ทุกคนบนเรือต้องประสานงานกันให้ดี และต้องเป๊ะมาก ดังนั้นทุกคนบนเรือต้องเก่งทุกคน หรือไม่ด้อยไปกว่ากันมาก ใครคนใดคนหนึ่งไม่เก่งไม่ได้ อาจพาคนทั้งรำเรือแพ้หมด
นี่คือเหตุผลที่ว่า ทำไมทีมที่ต้องการชนะ ถึงต้องเก่งทุกคน เพราะไม่มีโอกาสสอนกันบนเรือ ไม่มีโอกาสผิดพลาด และทุกคนต้องรู้จักหน้าที่ตัวเองและทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด เพื่อพานาวาตัวเองชนะคู่แข่ง
ส่วนทีมที่เอามันส์ พวกเขาอาจตั้งใจไว้ก่อนแล้วว่าไปเพื่อไม่ใช่เอาชนะ หรือเอาที่หนึ่ง แต่อาจมีคุณค่าใดๆบางอย่าง (อาจเช่น ไวน์ดีๆสักขวด) ที่ต้องทำทุกอย่างเต็มที่สุดๆเหมือนกัน
คิดไปคิดมาก็เหมือนการทำงาน ว่าคุณจะเอามันส์ หรือเอาชนะ?