คืนนี้

ในห้องสี่เหลี่ยมใต้ฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆ

ค่ำคืนที่ความเงียบรุกเข้ามาในหัวใจ

คงไม่มีอะไรเดินทางได้ช้ากว่าเวลาในคืนนี้อีกแล้ว

ความสุขที่ไม่ต้องพูดกัน

tumblr_m8f1fijcnD1qg2xooo1_500

ท่ามกลางแสงแดด สายน้ำ และความเคลื่อนไหว
ในขณะที่ผมต้องดูแลเธอตลอดการเดินทาง
ผมจ้องมองเธอจากข้างหลังด้วยความเป็นห่วง
ตลอดเวลา เธอจ้องมองไปรอบๆตัว
มองดูต้นไม้ ก้อนหิน และทิวเขา
เธอบอกกับทุกคนข้างๆเธอว่า “สวยจัง”
บางครั้งเธอหันหน้ามาข้างๆ และพูดเช่นนั้น
ผมก็แอบคิดไปเองว่า น่าจะพูดกับผมมั้ง
ผมเลยทำได้แค่ยิ้มอยู่ด้านหลังเธอ และตอบว่า “ใช่ สวยมาก”

บ่อยครั้ง เธอโน้มตัวลงมาเกือบจะหนุนตักผม
ผมโอบเธอเพราะเกรงว่าเธอจะตกลงไปในน้ำ
เธอหันหน้ามาเล็กน้อย และบอกกับผมว่า “ไม่เป็นไร ไม่ตกหรอก”
มือขวาเธอลูบไล้ไปมาบนผิวน้ำตามเกรียวคลื่น
ผมดูเธอมีความสุข.. มีมากกว่าที่ผมเคยเห็นตลอด 5 ปีที่ผ่านมา
ผมไม่รู้ว่า ณ ตอนนั้นเธอคิดอะไรอยู่
แต่ภาพนั้นทำให้ผมหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก

คุณอาจคิดว่าผมไม่ได้ใส่ใจอะไรคุณมากนัก
แต่เปล่าเลย ผมดูคุณอยู่ตลอดเวลา และมันก็เพลินมากๆ

ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาสักพักใหญ่ๆแล้ว
ได้จ้องมองใครสักคนกำลังมีความสุข
และผมก็รู้สึกมีความสุขไปด้วยเช่นกัน

….

คุณอาจคิดว่าผมบ้าไปแล้วก็ได้
แต่ผมอยากบอกความลับของผมให้คุณรู้
เป็นความลับที่ผมเคยบอกกับใครบางคนเท่านั้น

ในช่วงเวลาที่ผมจะรู้สึกดีกับคุณ บางทีเราไม่ต้องพูดกันเลยก็ได้
แค่ได้นั่งอยู่ข้างๆกัน และคุณมีความสุข แค่นั้นผมก็รู้สึกดีแล้วหละ..

ชีวิตคู่และโต๊ะกินข้าว

การใช้ชีวิตคู่ ฉันขอเปรียบเทียบกับการนั่งกินข้าวด้วยกัน

บางคู่ฉันเห็นนั่งตักกัน เดิมทีฉันคิดว่าเขาน่าอิจฉา แนบเนื้อและใกล้ชิด แต่แล้วฉันก็พบว่า นั่งนานไป ต่างคนต่างรู้สึกอึดอัด ผู้หญิงคงไม่ถนัด ผู้ชายก็ทำอะไรไม่สะดวกเป็นแน่แท้

บางคู่ฉันเห็นเขานั่งข้างกัน ระยะห่างของคนสองคนดูน่ารักและใส่ใจกันดี แต่ฉันก็เชื่อว่า ถึงใกล้ชิด ก็แลกกับการที่ต่างคนก็ได้เห็นแค่ด้านเดียวของกันและกัน

แต่คู่ที่ฉันรู้สึกว่าดีที่สุด คือการนั่งฝั่งตรงข้ามกัน มีพยานรักคั่นกลางเป็นช่อดอกไม้ อยู่เพื่อเฝ้ามองกันและกัน ใส่ใจด้วยการสบสายตา และหยอกล้อกันด้วยการเขี่ยเท้าใต้โต๊ะ

แต่ถึงอย่างไร รักย่อมงดงามเสมอในสถานที่และเวลานั้น แม้ไม่มีใครเก็บมันไว้ แต่มันก็ไม่ได้หายไปไหน..


5 Jun 2014 – บ้านดินแดง

สวัสดีครับคุณความรัก

IMG_20141017_230558สวัสดีครับคุณความรัก
เราไม่เจอกันมานานแค่ไหนแล้วนะ
จำได้ไหมว่าหลายปีก่อนผมเคยเขียนถึงคุณ
แต่เราก็ยังไม่เคยได้พบกันสักที
มันนานไปหรือเปล่าครับ…
ฉบับนี้ที่ผมเขียนมาหาคุณอีกครั้ง
บางทีอาจเป็นเพราะผมเริ่มเหงา
แต่เอาเถอะถึงผมจะยังไม่ได้เหงาจริงๆ
แต่ผมก็เขียนมาหาคุณได้ใช่ไหม?
คุณความรักครับ
หลายปีที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นกับผมมากมาย
จะให้ผมแต่งเป็นนิยายคงได้หลายเล่มจบ
บ่อยครั้งที่ผมเกือบได้เจอคุณบ้างแล้ว
แต่คุณโชคชะตาก้เข้ามาเล่นตลกกับผมอยู่ตลอด
ด้วยอายุที่มากขึ้นในตอนนี้
ผมก็ชักไม่ตลกด้วยแล้วสินะ
จริงๆผู้ชายแบบผม เรื่องอายุคงไม่ใช่ปัญหามากนัก
แต่คุณรู้หรือเปล่า ว่าผมไปงานแต่งงานเพื่อนมาแล้วกี่งาน!
ไม่ใช่อิจฉานะ แต่เพราะมีแต่เสียเงินให้คนอื่น ไม่เคยได้เองบ้างเลย!
ฮ่าๆ ผมแค่ล้อเล่นนะครับคุณ
เพื่อนๆคนไหนแต่งไป ผมก็ดีใจด้วย
ยังไงผมก็คงจะตามหาคุณด้วยการมองเพื่อนเจ้าสาวบ้าง
คืนนี้ผมกลับไปอ่านบล็อกเก่าๆ ผมก็คิดถึงคุณ
บางทีผมรู้สึกว่าผมพยายามออกห่างคุณเพราะความกลัว
ผมกลัวว่าจะดูแลคุณไม่ดีบ้างหละ
กลัวว่าคุณดีเกินไป จนผมไม่อยากเสียคุณบ้างหละ
นึกขึ้นได้อีกครั้ง ผมก็จำไม่ค่อยได้แล้วว่าความรู้สึกของคุณมันเป็นอย่างไร
เคยมีคนบอกผมว่า
ผู้ห่างไกลจากความรัก
จะเป็นคนแข็งกระด้าง
และไม่มีความอ่อนโยน
ผมไม่อยากเป็นแบบนั้น
คุณความรักครับ
ผมอยากเจอคุณอีกครั้ง
Posted on 14 Jul 2012 02:37 by ifew
http://ifew.exteen.com/20120714/entry

วาเลนไทน์ที่รัก

เพียงความฝันจางๆที่ผมมองไม่ชัดเจน
ผมไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งรอผมอยู่ในนั้นหรือเปล่า
บางทีแค่ในความฝัน ผมก็ไม่อยากคิดถึงเท่าไรนัก
ดูเหมือนว่าคนที่ผมอยากรู้จัก อาจดูห่างไกลจนเกินไป
ไกลจนผมมองไม่เห็นใครเลย…
การเฝ้ารอเป็นงานอดิเรกที่ผมถนัด
แม้ผมจะไม่ค่อยชอบมันนัก
แต่ให้ตายเถอะ
ทำไมมันดูรกร้างว่างเปล่าเสียเหลือเกิน
มีเพียงสายลมเท่านั้นที่ผมรู้สึก
ในห้วงเวลาแห่งวาเลนไทน์
คนโสดหลายคนรวมถึงผม
มักประชดประชันมันด้วยความเฉยเมย
แต่ก็อีกหลายคนโสดเช่นกัน
ที่ชอบประกาศถึงความโดดเดี่ยวที่ตนครอบครอง
เมื่อคนกลุ่มหลังพร้อมใจกันพูด
คนกลุ่มแรกก็พร้อมที่จะรู้สึกร่วมไปด้วย
มันเป็นบาป.. ผมขอร้อง… เห็นใจกันเถอะนะ
สุขสันต์วันวาเลนไทน์
posted on 12 Feb 2012 23:07 by ifew
source – http://ifew.exteen.com/20120212/entry