หนึ่งวันของผม ผ่านไปปกติดี
มีบ้างที่ว่างๆ ผมจะทำงานอดิเรก
ผมเป็นแบบนี้มานานแล้วหละครับ
ถึงผมจะดูเป็นคนคิดมากและทำอะไรต่อมิอะไร
คุณรู้หรือเปล่าครับ บางครั้งผมก็ชอบอยู่เงียบๆ
ในความเงียบของผม ผมไม่ได้อยู่คนเดียวนะ
แต่ผมมีคุณอยู่ใกล้ๆ..
คงเพราะความเหงาอีกแล้ว
ที่ผมรู้สึกว่าเหมือนหมอกหนา
มองไปที่ใดไม่เจอทางออก
ถ้ามีคุณใกล้ๆ..
แม้จะหลงทาง แต่เราก็ไปด้วยกัน
ถึงแม้ผมจะแอบมีคุณเพียงในใจเท่านั้น…
โปรดเถอะครับ.. ผมอ่อนแอ.. ช่วยมารักผมหน่อย…