ในคืนเหงาๆ วันสุดท้ายของปี
หลายคนกำลังหลับฝันดี
และหลายคนกำลังมีความสุขในวันนี้

แต่มีบางคนที่กำลังหนีความจริง
หนีโดยการไม่ถามและหนีโดยการไม่รับรู้อะไร
แต่เขาก็หนีมันไม่พ้น…

หลายคนพูดว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย”
และก็หลายคนเช่นกันที่พูดว่า “ความจริงมักเจ็บปวด”
คืนนี้ก็เช่นกัน..

หลายคนที่เคยรับรู้คำบอกกล่าวนี้มาบ้าง
จะพยายามไม่รับรู้และเสาะหามัน
ตราบเท่าที่ตนเองจะยอมรับและทำใจได้

แต่กับเขา..

เขาไม่ปิดกั้นที่จะรับรู้
และค้นหามัน เมื่อจำเป็น

เขาค่อยๆ บรรจงเปิดโลกของเธออย่างช้าๆ ด้วยความประณีต
เปลี่ยนไปที่ละโลกๆ ตามที่ใจเขาจะยอมรับได้

แต่เขาคงจะลืมนึกไปหรือเปล่า
ว่าการก้าวเข้ามาสู่โลกของใครสักคน โดยมิได้รับอนุญาติ
มักเจอเรื่องที่ทำให้ประหลาดใจเสมอๆ

ความประหลาดใจที่เป็นความจริง
หลุดมาจากฟากฟ้าหนึ่งของจักรวาล
ที่เธอไม่ต้องการให้เขาได้รับรู้

เขา..

ผู้ที่ไม่พร้อมจะรับรู้อะไร..
แต่พร้อมแสดงความรู้สึก..

ผิดหวัง…

เสียใจ…

น้ำตา…

โลกไม่ใช่ของเรา.. เธอก็เช่นกัน..

source: http://ifew.exteen.com/20081231/entry