สโลแกน งานวิ่ง หมู่บ้านคีรีวง อากาศดีที่สุดในเมืองไทย บอกตามตรง ไม่ได้แดกฉันหรอก ไม่เชื่อถ้อยคำนักการตลาดเท่าไร แต่ตั้งใจที่จะไปคือ อยากลองเดินป่าใต้ แต่ไม่อยากนอนค้างบนเขา เพราะได้ข่าวว่าทากชุมและดุ ฝนตกตลอดด้วย ดังนั้น ในเมื่อมีคนจัดวิ่ง ก็เป็นโอกาสอันดี
ไปหลอกเพื่อนในแก๊งวิ่งได้แค่คนเดียวคือ นัท (แต่มารู้ที่หลังว่าหมออาร์มก็แอบสมัครด้วย) แล้วก็หลอกนอกแก๊งมาได้อีกสองคนคือ ปุ้ย และยุ้ย
งานมีดราม่าตั้งแต่เริ่มจอง(จนถึงวันนี้) แต่ด้วยบารมีจากสวรรค์ เลยทำให้งานไม่ล่มและได้ความร่วมมือจากราชการจนจัดขึ้นมาได้
ตอนจะเริ่มวิ่ง ทุกคนฝากความหวังไว้ว่าฉันจะช่วยเหลือพวกเขาได้เวลาขึ้นลงเขา แต่เปล่าเลย วิ่งแซงเราไปหมด เหลือแต่นัทที่เพิ่งไปปีนฟูจิมา มันมา recovery เลยเอื่อยๆเรื่อยๆตามเรา (อ้างหน่อยก็ด่ะ เราเพิ่งจบเทรล50กม กับไปภูสอยดาวมานะ ที่ช้าเพราะเรามา recovery ต่างหาก)
วิ่งไปได้4กม ก่อนจะถึงจุดให้น้ำแรก รู้สึกหน้าแข้งชาๆ เย็นๆ เลยกลัวเป็นตะคริว เดินไปหยิบน้ำแวะเข้าห้องน้ำสักหน่อย ให้นัทนำล่วงหน้าไปก่อน
ขึ้นเขาลูกแรก ชันพอสมควร แต่ที่เด็ดคือ มันขึ้นไปเรื่อยๆๆๆ… ทางราบกับทางลงน่าจะสัก10% พวกขาแรงที่วิ่ง15กม เริ่มแซงไปทีละคนๆ
จนไปถึงยอด มีจุดให้น้ำที่สอง เจอนัทกับขวัญพอดี บอกเพิ่งมาถึง สองคนนี้โทรหาเราไม่ติด ปิดเครื่อง เลยลังเลว่าจะรอหรือไปต่อ ดีนะที่เรามาก่อน ไม่งั้นคงเคว้งคว้างวิ่งอยู่คนเดียว ขอบคุณมาก
ขาลงก็ลงระห่ำพอสมควร ทางเป็นปูน ลื่นบ้าง ต้องมาเดินบนดินขอบทางแทน อาการเจ็บข้อเท้าเริ่มกำเริบ (เจออีทางโคลนโคลัมเบียทำพิษ) จะเป็นเฉพาะขาลง ต้องใช้ปลายเท้าเดินสู้กับมันไปจนจบ
ลงถึงหมู่บ้าน ถึง cp1 เจอหมออาร์มวิ่งตามมาสมทบพอดี เลยเกาะกลุ่มกันไปสี่คน เดินๆวิ่งๆ ตามความพร้อม
เขาลูกที่สองทางขึ้นไม่ต่อเนื่องยาวเท่าลูกแรก แต่ชันกว่าในหลายจุด กลุ่มเราไม่ค่อยพัก เพราะชินกับการเดินป่าต่อเนื่องนานๆ จนเราเริ่มเดินแซงเก็บไปได้หลายคน จะมีแต่ขวัญที่เริ่มล้าหน้าขา เราต้องขอโทษด้วยนะที่ต้องลากไปต่อไม่ให้ได้พัก พอดีชอบซาดิสม์ ฮ่าๆ
จนถึงจุดให้น้ำบนยอดสุดของเขาลูกสอง เทียบได้ว่าลูกแรกโหดกว่าแม้จะสูงไม่เท่าและชันไม่เท่าก็ตาม พักอยู่จุดนั้นนานพอสมควร เพื่อกินซีเรียลและแตงโม เหมือนเริ่มมีแรง เลยวิ่งลงเขาไปเรื่อยๆ แต่หันกลับไปดู เห็นขวัญเดินอยู่ เริ่มหลุดกลุ่ม เลยหยุดเดินแล้วไปประกบนางแทน นางล้าต้นขาและเจ็บปลายนิ้วเพราะมันชนหน้าเท้า
ขาลงเขาลูกสองก็โหดพอตัว เพราะลงดิ่งต่อเนื่องและชันในหลายจุด นัทกับหมออาร์มยังดูชิล เราเกาะขวัญเพื่อเบรกนางเพราะจะลื่นบ้าง วิ่งลงเบรกแตกบ้าง สุดท้ายให้นางสลับเดินถอยหลังลงแทน (เดี๋ยวจะจับไปเข้าป่าปีนเขาเพิ่มสกิล)
ลงมาถึงพื้น มีจุดแวะถ่ายรูปทั้งสะพานและแม่น้ำ มีให้ลงน้ำด้วยจ้ะ สูงนะดับต้นขา น้ำเย็นมาก ขึ้นมาปุ๊บ ขาเบาสบายเลย ชอบโมเม้นนี้
เหลืออีกแค่ 3กม พยายามวิ่งๆเดินๆต่อเข้าไปในหมู่บ้าน ให้นัทกับหมออาร์มวิ่งนำไปเข้าเส้นชัยก่อน ตอนนี้เริ่มเจ็บฝ่าเท้า เพราะกรวดเล็กๆในรองเท้าเยอะมาก ถอดเทแล้วออกไม่หมด ดีที่ขวัญก็ไม่วิ่งแล้ว เลยสับฝีเท้าเดินกันไป
เข้าเส้นชัยจบที่ 6:13ชม พอดี ทันคัทออฟที่ผู้จัดให้ไว้ที่ 8:00ชม แอบเสียดายเล็กๆที่ไม่ก่อน 6ชม แต่ยอมรับ อ่อนด๋อยเอง แหะๆ
ไม่ขอบ่นเรื่องงานนะ คนบ่นเยอะแระ
“ถ้าจะไปเร็ว ไปคนเดียว, ถ้าจะไปไกล ไปด้วยกัน” – สุภาษิตอัฟริกัน
กราฟที่ผู้จัดโพสบอก
กราฟที่วิ่งจริง
