ผมชอบรูปนี้นะ เป็นรูปเผลอๆ ตอนเข้าเส้นชัยงานวิ่ง PET 2019
เป็นรูปที่เปิ้ลยิ้มสวยเลย ส่วนผมก็กำลังบูดๆ เลย
ดูทีไรก็นึกถึงบุรุษท่านหนึ่ง เคยพูดถึงภรรยาท่านว่า “She is my smile”
ซึ่งก็อามรณ์เช่นนั้นจริงๆ
เปิ้ลเป็นคนมองโลกในแง่ดี ขี้เล่น และยิ้มบ่อย
ต่างกับผมที่ค่อนข้างนิ่งๆ เก็บอาการ และออกจะหงุดหงิดบ่อยด้วยซ้ำ
หลายครั้งที่คุยขัดคอกันเพราะผมมองโลกในแง่ลบ คิดมากไป
แต่เปิ้ลมองโลกในแง่ดี ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต้องไปเครียดและคาดเดาแบบลบๆ
แทบทุกครั้ง ด้วยความยิ้มบ่อย และขี้เล่นของนาง
ก็จะทำให้สถานการณ์แย่ๆ เปลี่ยนไป
รวมถึงคนอคติแบบผมก็ถูกเยียวยาไปด้วย
เหมือนคนพลังงานดีๆ มาฉุดคุณออกจากความคิดแย่ๆ …
ผมคิดว่าเปิ้ลก็คงเหนื่อยนะ ที่ต้องทำแบบนี้อยู่บ่อยๆ
แต่นางก็ไม่เคยพูดอะไร
และผมก็ดูเหมือนจะได้ใจ..
ครั้งล่าสุด ไปกินส้มตำด้วยกันแถวท่าเตียน
รอนานมาก และไม่ได้รับการสนใจเท่าไร น้ำสักแก้วก็ไม่มา
ผมที่นั่งหงุดหงิดๆ หันไปมองหน้าร้านบ่อยๆ อารมณ์ขึ้นชัดเจน
ส่วนเปิ้ล จากอารมณ์ดีๆ ที่ไม่รู้สึกอะไร ก็เหมือนดูดซับความหงุดหงิดตาม
ไม่ได้หงุดหงิดร้านนะ
แต่หงุดหงิดผม ที่เหมือนไปกดดันเขา
วันน้ัน จากที่ดีๆ หวานๆ กันอยู่ แต่ก็จบลงด้วยการไม่ได้คุยกัน
แล้วผมก็พาล ส่งเขาเสร็จ แล้วแว๊นกลับบ้านเลย ไม่ร่ำลาด้วย (ชั่วเต็มที่)
ในขณะที่ผมรู้สึกว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
แต่กลับกัน เปิ้ลไม่พอใจผมมากๆ
จนผมนั่งขบคิดอยู่นานเป็นเดือน ว่าผมทำอะไรให้เปิ้ลไม่พอใจ??
ก็ไม่ได้คำตอบสักเท่าไร
แต่เมื่อผมเริ่มตกผลึกบางอย่าง ปรับคำถาม ว่าทำไมผมถึงทำแบบนั้น??
ก็พอจะให้คำตอบตัวเองได้บางประการ
เหมือนในย่อหน้าแรกที่เขียนถึง
นอกจากผมรู้ว่าผมมองโลกในแง่ลบ และรู้ว่าเปิ้ลคอยมาเยียวยาให้
นั่นทำให้ผมแอบกลายเป็นคนเรียกร้องความสนใจ
ขอการเยียวยา ผ่านความหงุดหงิดและรุนแรงของตัวเอง
เหมือนผมคอยยัดเยียดพลังงานลบ ใส่ให้เปิ้ลอยู่ตลอดเวลา
เพียงเพื่อสนองความต้องการตนเอง
พอย้อนกลับไปคิดถึงหลายๆเรื่อง มันก็ดูจะเป็นคำตอบได้ทุกเรื่องจริงๆ
และเราก็มองข้ามมันไปด้วยการประณีประนอมกันมาตลอด
ที่ผ่านมาไม่เคยต้องมาทะเลาะกัน ไม่พอใจกัน เลยทำให้เราไม่เคยนั่งจับเข่าคุยกันจริงจังสักที..
และผม ก็ไม่เคยเห็นตัวเองในแบบที่เป็นอยู่..
ผมคิดว่าที่ผ่านมาเปิ้ลคงเหนื่อยมากๆ กับการรองรับพลังลบของผม
และมันก็สะท้อนจากการที่เปิ้ลเริ่มเปลี่ยนไปเครียดขึ้น ยิ้มน้อยลง และหงุดหงิดง่ายขึ้น เช่นกัน
เป็นเหมือนสิ่งที่ผมสร้างขึ้นมา จนเกิดกับคนข้างตัว และย้อนกลับมาที่ตัวผมเอง
นอกจากคำขอโทษ การสำนึกผิด และเหตุผลที่ผมได้บอกเขาไป
ผมสัญญาไว้ว่าจะเปลี่ยนตัวเองเอง ..
เพื่อให้ดีกับเปิ้ล ดีกับคนรอบข้าง และดีกับตัวเอง..
อย่างน้อย ก็อยากให้เปิ้ลรู้สึกว่าการมีผมอยู่ จะมีความสุขมากกว่าอยู่คนเดียว
และอย่างน้อย ก็เพื่อให้เขารู้ว่า เขามาทำให้ผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น
และปีถัดไป มันต้องดีกว่านี้
3 years anniversary, a day we met
ขอบคุณนะ ที่ได้เจอกัน
3 ปี ที่รอยยิ้มหนู มาทำให้พี่ยิ้มได้
รักหนูมากๆ
18 สิงหาคม 2564
ซอยอารีย์, กรุงเทพฯ