แผล กับความรู้สึก

การกลับไปป่าใต้แต่ละครั้ง
ทำให้ได้แผลกลับมาเสมอ
หนามเอย แมลงเอย รวมถึงซุ่มซ่ามเองด้วย
และทุกครั้งที่ได้แผลมา
บางทีก็หายหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง
แต่บางทีก็กินเวลาเป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือน
บางครั้ง แผลเริ่มจะหายดี แต่ก็ยังคันๆ เกาๆ
จนเกิดแผลใหม่อยู่เรื่อยๆ ให้รักษากันต่อ

แต่จนวันหนึ่งที่หายดี
แม้มีรอยแผลเป็น
แต่ความรู้สึกเจ็บปวดมันหายไป
มันก็ทำอะไรเราไม่ได้อีกต่อไป

แผลใจก็เช่นเดียวกัน
ที่เจ็บปวดอยู่ทุกวันนี้
เราไม่ได้เจ็บปวดจากความทรงจำ
แต่เราเจ็บปวดจากความรู้สึกที่ยังค้างอยู่
เมื่อเวลาผ่านไป ถึงเหลือร่องรอยแผล
แต่ความรู้สึกได้จางหายไป
เราก็จะไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว

หลายคนมักบอกผมว่า
เวลาจะช่วยเหลือเรา
แต่เปล่าเลย
การปล่อยวางต่างหากที่ช่วยเหลือเรา

เพราะ การปล่อยวาง ไม่ได้ทำให้ลืม
แต่ทำให้ไม่ทุกข์แม้ไม่ลืม ต่างหาก

และหากถามผมว่า ปล่อยวางได้หรือยัง
มาทานข้าวด้วยกันสักมื้อสิครับ
แล้วจะเล่าให้ฟัง 😀

..

.

อารีย์, กรุงเทพฯ
6 May 2022 03:02