หนึ่งวันของผม ผ่านไปปกติดี

มีบ้างที่ว่างๆ ผมจะทำงานอดิเรก

ผมเป็นแบบนี้มานานแล้วหละครับ

ถึงผมจะดูเป็นคนคิดมากและทำอะไรต่อมิอะไร

คุณรู้หรือเปล่าครับ บางครั้งผมก็ชอบอยู่เงียบๆ

ในความเงียบของผม ผมไม่ได้อยู่คนเดียวนะ

แต่ผมมีคุณอยู่ใกล้ๆ..

คงเพราะความเหงาอีกแล้ว

ที่ผมรู้สึกว่าเหมือนหมอกหนา

มองไปที่ใดไม่เจอทางออก

ถ้ามีคุณใกล้ๆ..

แม้จะหลงทาง แต่เราก็ไปด้วยกัน

ถึงแม้ผมจะแอบมีคุณเพียงในใจเท่านั้น…

โปรดเถอะครับ.. ผมอ่อนแอ.. ช่วยมารักผมหน่อย…