เมื่อความเร็วของคนเราไม่เท่ากัน
ก็มีหลายเหตุผลที่ทำให้คนสองคนเดินด้วยความเร็วเท่ากัน
เพื่อไปด้วยกัน
ในเส้นทางของการเทรกกิ้ง
มีบางสิ่งบางอย่างที่อาจสำคัญกว่าจุดหมาย
นั่นคือเรื่องของ “มิตรภาพ” ที่เกิดขึ้นระหว่างทาง
อาจเป็นระหว่างคนในทีม เพื่อนร่วมทาง
หรือชาวบ้านในที่แห่งนั้น
สิ่งเหล่านี้เพิ่มให้การเดินทางดูน่าอัศจรรย์
นอกเหนือจากภูเขา แม่น้ำ ท้องฟ้า และดอกไม้
บางคนชะลอเพื่อหยิบยาแก้หวัดให้กับลูกหาบที่ตามหลัง
บางคนเร่งฝีเท้าไปหาเพื่อน เพราะนึกได้ว่าทางข้างหน้าต้องใช้รองเท้าตะปู
ชาวบ้านลงมาจากภูเขาเพียงเพื่อชี้บอกเราว่าทางนี้ไปไม่ได้ ต้องลงไปที่ลำธาร
การเดินทางที่ได้อยู่กับตัวเอง
นอกจากมองเห็นในตัวเอง
มันก็ทำให้เราได้เห็นคนอื่น
เราได้เห็นความเป็นมนุษย์ที่ปฏิบัติซึ่งกันและกัน
โดยไม่ต้องผ่านอุปกรณ์ชิ้นใดๆ หรือคำพูดสวยหรู
เพราะเรามีจุดหมายเดียวกัน
บนความชอบที่เหมือนกัน
พบความลำบากและความสบายด้วยกัน
เราไม่มีเหตุผลใดที่จะต้องเสแสร้งใส่กัน
เพื่อเอาตัวรอดไปถึงจุดหมายอย่างโดดเดี่ยว
และเมื่อจบการเดินทาง
แม้จะไม่ได้เดินด้วยกันตลอดเวลา
แต่ครั้งหน้า ถ้ามีโอกาส
เรามักพูดกับเพื่อนเสมอว่า..
“ไปเดินด้วยกันอีกนะ..”
ภาพ: เส้นทางจากเมือง Samagaon ไป Samdo ในเขต Manaslu Conservation Area เมื่อ 9 April 2016