วันนี้วันแม่ เลยใช้โอกาสนี้ในการคุยปลดล็อคอะไรในใจหลายอย่างกับคุณชื่นใจ
ได้ขอโทษ ขออโหสิกรรม และได้ปรับความเข้าใจในบางเรื่อง ในสิ่งที่ค้างคาใจมาตลอด
จริงๆ มันเกิดจากการที่ผมเป็นคนขี้หงุดหงิด และขี้รำคาญ โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัวมากๆ
ซึ่งรู้สึกตัวตลอดว่าเกิดอารมณ์อะไรอยู่ ก็พยายามทำใจให้สงบ เพียงแต่ไม่ใช่ในตอนนั้น
มันจึงแสดงออกมาผ่านน้ำเสียง หน้าตา บางทีก็คำพูด ผมเองก็รู้สึกผิด จนบางครั้งต้องโทรกลับไปขอโทษ
จริงๆ ก็เคยคุยกับแม่เรื่องแบบนี้มาบ้าง แต่ก็ขอโทษ ขอโพยแล้วก็ไม่ได้คุยอย่างอื่นต่อ
แต่ช่วงหลังมานี้ ผมรู้สึกอยากทำอะไรๆให้มันดีขึ้น ทั้งต่อตัวเอง และคนรอบข้าง
นี่เป็นปมหนึ่งที่ค้างคาใจผมมาเรื่อยๆ
รู้สึกว่าถ้าติดตัวต่อไป มันอาจทำให้ผมยังเป็นคนคิดลบมากขึ้น
และสักวัน มันจะสะท้อนกลับโดยคนอื่นมาทำแบบนี้กับผมบ้าง
ซึ่งผมก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
ทุกวันนี้ ตนเองยังรู้สึกแก่ขึ้นในทุกวัน แต่แม่ก็แก่ขึ้นมากกว่า
จะมีสักกี่คนที่อยู่กับเรา ดูแลเรามาตั้งแต่เกิด
ตอนนี้ก็มีกันอยู่เพียงแค่สองคน ดูแลกันไปแบบนี้ ทำดีต่อกันทั้งกาย ทั้งใจ
แม้จะยังไม่ได้ดีมาก แต่ก็จะพยายามทำให้ดีขึ้น จะได้หมดห่วง และสบายใจกันทั้งสองฝ่าย
ผมเคยได้ยินว่า แม่ดูแลลูกหลายคนได้ แต่ลูกๆ ดูแลแม่แค่คนเดียวไม่ได้
ผมคงรู้สึกไม่ดี ถ้าตัวเองยังต้องว่าตัวเองแบบนั้น หรือมีใครมองผมเป็นคนแบบนั้น
อย่างน้อย ปีนี้แม่ก็จะเกษียณแล้ว การได้คุยอะไรแบบนี้
ผมก็หวังว่าเขาจะรู้สึก สบายใจขึ้น มั่นคงขึ้น และหมดห่วงขึ้นได้บ้าง
สุดท้าย ไว้หมดโควิดแล้วจะกลับไปกิน MK ด้วยนะ
รักแม่นะ
12 ส.ค. 2564
ซอยอารีย์, กทม
ปล. แชร์ไว้ เพื่อบันทึกเป็นหมุดให้ตัวเอง และเผื่อเป็นแรงบรรดาลใจให้ใครหลายคนได้