กว่าจะรู้สึกตัว

คนแปลกหน้าสองคน ที่รู้จักกันพอๆกับที่คนอื่นได้รู้จัก เว้นช่องว่างที่เหมือนสนามหญ้าหน้าบ้าน และไม่มีประตู แต่ก็มีกำแพงได้แค่ยืนคุยกัน แม้เราไม่ได้เป็นอะไรระหว่างกัน แต่เราก็มีความสุขทุกครั้งเมื่อมองผ่านกำแพงนั้นไป เพียงแค่รอยยิ้มที่ตอบกลับมา บางทีเราก็เผลอปีนข้ามไปอย่างผลีผลาม ขณะที่ผมอยู่ท่ามกลางกระแสความคิด ในมือเปิดอ่านข้อความเก่าๆ ของใครบางคน บางทีความสัมพันธ์ของคนสองคน เป็นเรื่องซับซ้อนที่ผมอาจไม่เคยเข้าใจเลย เพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องง่าย แต่ก็เหมือนกับเด็กที่เก็งข้อสอบแล้วมันไม่ใช่ ผมพบตัวเองที่ไม่ใช่ตัวเอง ผมกำลังทำในสิ่งที่ผมเองก็ไม่ชอบ และผมก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรบางอย่างไป ผมรู้สึกถึงการแสดงออก และใช้ความพยายาม แต่นั่นไม่ได้ดูเป็นความพยายามที่ดีนัก หากแต่ดูเป็นภาระไร้ค่าที่เกิดขึ้นระหว่างความสัมพันธ์ของกันและกัน คุณเคยเป็นแบบนี้ไหมครับ กว่าจะรู้สึกตัว ก็ช้าไปเสียแล้ว พื้นที่ว่างของสนามหญ้าอาจไกลกว่าที่เราคิด และกำแพงที่เห็นไกลๆ ก็อาจสูงกว่าที่เราเห็น แต่ก็ไม่ได้บอกว่าวิ่งกระโจนใส่ จะดีไปกว่าการก้าวไปหาทีละก้าว จริงป่ะ  

ค้นหา

ช่วงนี้ผมมีหลายความรู้สึกที่กัดกินหัวใจ เหมือนเดินอยู่ในตลาด แต่ก็ไม่รู้จะกินอะไร ได้แต่เดินลัดเลาะเพื่อค้นหาความต้องการ แต่มันเป็นคำถามที่ยังรอคำตอบ วันนี้เป็นอีกวันที่ฝนตกหนัก ทุกอย่างดูนิ่งเฉย มีแต่เพียงเสียงสายฝน ผมรู้สึกแปลกใหม่กับตัวเองเหมือนไม่เคยพบเจอกันมานาน ความทรงจำทั้งใหม่และเก่าพรั่งพรูออกมา บางครั้ง แค่อยากรู้สึกเหมือนมีใครสักคน ในหลายๆคนที่อยู่รอบตัว ใครสักคนที่รับฟัง ใช่แค่อยากฟัง… บางที ผมอาจไม่ได้เป็นอะไรก็ได้ แต่สายฝนมันอาจพาความเหงามาให้ผม แค่นั้นเอง..  

Paknampho Circuit

เบื่อวิ่งอุทยานสวรรค์ เลยลองไปเส้นทางวิ่งใหม่ในนครสวรรค์ ขอเรียกมันว่า Paknampho Circuit ก็แล้วกัน

แพลนใน Google Map ก่อน พอได้หยุดวันแรงงานเลยลองวิ่งจริง
ขอแชร์ไว้ให้ลองไปวิ่งหรือเดินเล่นดูครับ เพราะผมพบว่าแม้จะเป็นบ้านเกิดตัวเอง แต่เส้นนี้ก็น่าสนใจ

ระยะรวม 18กม เริ่มออกตอน 6 โมงเช้า
เริ่มจากซอยตรงข้ามโรงเรียนสตรีนครสวรรค์ และกลับมาจุดเดิม
ผมเริ่มจากวิ่งเลาะจุดต้นแม่น้ำเจ้าพระยาไปทางตลาด

ทะนุถนอม

ผมกำลังรวบรวมรูปภาพจากการไปเที่ยวเนปาล
พบรูปภาพน้องชายผมและแฟนอยู่หลายรูป
กระหนุงกระหนิงจนน่าหมั่นไส้

ผมนึกถึงบทสนทนาในค่ำคืนกลางเมืองบักตะปู
ซึ่งหัวข้อที่คุยกัน ถึงเรื่องความรักของคนสี่คน นั่นรวมผมด้วย

มาราธอนแรก.. จอมบึง (42.195km)

มาราธอนแรกของผม เกิดที่จอมบึง สนุก เหนื่อย ทรมานบันเทิง แต่จะจดจำมันไว้ด้วยความภาคภูมิใจ และจะพยายามทำให้ดีขึ้นไปเรื่อยๆ

Exit mobile version