Tag Archives: love

บางที เราอาจเดินทางเพื่อหาที่ทิ้งขยะในหัวใจ บางท่าน แต่งผิวนอกไว้แกร่งกร้าน เนื่องเพราะเนื้อในแน่นคับเกินกว่าจะมีพื้นที่ให้ผู้อื่นบางคน เย็นชาแข็งกระด้าง เพราะรู้ดีว่า หัวใจของตนอ่อนนุ่มเกินกว่าจะเปิดเผย บางครั้ง เราเต็มใจเป็นสะพานให้ใครบางคนก้าวข้ามแต่ห้วงยามแห่งการเสียสละกับห้วงยามแห่งการพลัดพราก ก็มักจะเกิดขึ้นพร้อมกันทั้งนี้ เพราะสะพานย่อมมิใช่ที่อยู่ถาวรของผู้ใด คนข้างทางในชีวิตเราไม่ได้ปรากฏตัวอย่างไร้เหตุผลเสมอไป ผู้แปลกหน้าเหล่านี้ อาจจะมาพร้อมกับข่าวสารบางอย่างที่ช่วยเติมเต็มความรับรู้หรือกระตุ้นสำนึกดีๆ ที่หายไปให้กลับคืน หากเรารู้จักอ่านความหมายของการพบกัน ถ้าเราอยากรู้จักผู้ใดอย่างแท้จริงสักคนจงดูเส้นทางที่เขาเลือกและวิถีปฏิบัติของเขาขณะอยู่บนเส้นทางแต่ไม่ควรใส่ใจดูว่า เขาไปถึงปลายทางหรือไม่ ในยามที่อ่อนแอและอยากถูกรัก ผู้คนอาจสับสนได้ระหว่างความรักที่คิดมอบให้ผู้อื่น กับความรักที่มีต่อตัวเอง ถ้าเรายอมรับว่าความรักเป็นการผจญภัยชนิดหนึ่ง บางทีการตระเตรียม อุปกรณ์บางอย่าง เพื่อช่วยลดทอนความบอบช้ำเสียหายย่อมเป็นสิ่งที่พอกระทำได้ อันดับแรก จงอย่าสับสนระหว่างการรักผู้อื่นกับการรักตนเอง ข้อหลังนี้มักแสดงออกด้วยการอยากถูกรัก ซึ่งจะติดตามมาด้วยข้อเรียกร้องนานาประการ เช่นนี้ความสั้นยาวของเส้นทางรักก็จะขึ้นอยู่กับว่าคนรักของท่านจะหมดสิ้นพลังเมื่อใด อันดับต่อมาจงอย่าพยายามดัดแปลงคนรักของท่านให้เหมือนตัวท่าน หากจงรักษาความแตกต่างที่เชื่อมโยงเฉกเช่นเวิ้งผ้ากับผืนทะเลที่ติดแน่นอยู่ด้วยกัน เกื้อกูลและส่องสะท้อนความยิ่งใหญ่ของกันและกัน แต่ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน คนเราเกิดมาในโลก แท้จริงแล้วจะมีเพื่อนร่วมทางสักกี่คน ส่วนใหญ่ที่สุดก็เป็นเพียงคนข้างทางของกันและกัน ผ่านพบ ไม่ผูกพันธ์ บางทีอาจลึกซึ้งยั่งยืนกว่าร้อยหัวใจเข้ากับทุกอย่าง ด้วยโซ่ตรวนที่มักเรียกผิดๆว่า “ความรัก”  ทั้งหมดจากหนังสือ “ผ่านพบไม่ผูกพัน” โดย เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 

“คุณครับ เรารักกันได้ไหม” ประโยคง่ายๆ ที่ผมไม่กล้าบอกกับคุณตรงๆ ผมมักมองใครหลายคนรอบข้างผมที่มีคนรัก ผมคิดเสมอว่าจะทำให้คุณมีความสุขแบบนั้นได้หรือเปล่า ผมไม่มั่นใจว่า ถ้าผมบอกคุณไป เราจะรักกันได้นานแค่ไหน คุณครับ ผมกลัว.. ผมกลัวจะทำให้คุณคนที่ผมรักต้องเสียใจ.. วันนี้ผมดูแลคุณดีหรือเปล่านะที่รัก เวลาที่ผมมีให้คุณน้อยไปไหมครับ คุณจะรำคาญอะไรในตัวผมบ้างไหมนะ สิ่งที่ผมทำ ไม่ถูกใจคุณหรือเปล่า ประโยคเหล่านี้ก้องดังอยู่ในหัวผมเสมอ เหตุผลของมันแปรเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ที่ผมดำเนินชีวิตในทุกๆวัน ความคิดตอกย้ำกับตัวเองที่ว่า นายฟิวส์ที่กล้าทำสิ่งต่างๆนานา กลับขี้ขลาดกับเรื่องความรัก และสุดท้าย นายก็ไม่มีคนที่มารักนายสักคน และสุดท้าย คนที่นายรัก เขาไม่อยู่รอเพื่อนายได้ตลอดไป มันช่างน่าเศร้า.. บ่อยครั้งผมอยากมีสติ๊กเกอร์หัวใจเล็กๆ แปะไว้ว่าผมจองคุณแล้วนะ แต่ให้ตายเถอะ ผมไม่กล้าทำหรอก และคุณก็คงไม่แปะมันไว้ตลอด แต่ไม่เป็นไรครับ ขอแค่ได้บอกคุณผ่านตัวหนังสือเหล่านี้ ไม่ว่าคุณจะอยู่กับผมหรือไม่ก็ตาม ขอแค่คุณได้รู้ไว้ “คุณครับ ผมรักคุณ” — posted on 28 Aug 2011 22:33 by ifew http://ifew.exteen.com/20110828/entry

เวลาตีสามในเมืองหลวงที่วุ่นวายมากทึ่สุดเมืองหนึ่ง ฝนเพิ่งตกไปไม่นานนัก ยังพอรับรู้ถึงกลิ่นดินและเสียงหยดน้ำจากหลังคา ผมกำลังคิดว่าตัวเองควรจะพักผ่อนได้แล้ว หลังจากลุยงานมาทั้งวัน ดวงตาผมเริ่มอ่อนล้า และมีอาการปวดเมื่อย เพื่อเตือนให้นอนหลับ แม้ร่างกายชายคนหนึ่งจะเรียกร้องอย่างไรก็ตาม แต่ความคิดถึงใครบางคนยังคงโลดแล่นในสมองจนเขาหลับไม่ลง . . . คุณคนนั้นที่ผมคิดถึง แม้เราทั้งสองยังไม่ได้เป็นอะไรกัน จะมีเพียงอาการที่ผมเป็นอยู่ ทำให้ผมคิดว่าคุณมีความสำคัญกับผมมากเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างไร ผมไม่ใช่คนที่มีสิทธิเรียกร้องอะไรจากคุณ.. เพื่อตัวผมเอง . . . ผมเชื่อว่าคุณมีความน่ารักในแบบของคุณเอง คุณมั่นใจที่จะทำสิ่งต่างๆ และกล้าแสดงออกในสิ่งที่เหมาะสม บ่อยครั้งคุณยอมคุยกับผมตั้งแต่ดึกจนเช้าโดยไม่รู้สึกเบื่อ วันใดที่ผมมีเรื่องให้คิด คุณจะปลอบผม รับฟัง และมีความคิดเห็นให้เสมอ จากสิ่งที่คุณได้ทำ ผมรู้นะว่าคุณฉลาดพอสมควรเลยหละ เพียงแต่คุณไม่อยากแสดงออกให้ผมเห็นตรงๆ ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้สินะ หัวใจผมถึงกระวนกระวายแทบทุกคืน.. . . . ผมตั้งใจจะบอกสิ่งเหล่านี้กับคุณ เพียงแต่ผมไม่รู้จะบอกอย่างไรดี ถึงแม้คุณอาจจะไม่ได้อ่านบล็อกนี้ แต่แค่ผมได้ระบายความในใจออกมา เท่านี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ . . . ด้วยรักและคิดถึงที่สุด จากผมถึงคุณ คุณผู้หญิงผู้ไม่มีตัวตน — http://ifew.exteen.com/20110827/entry posted on 27 …

Continue reading “จากผมถึงคุณ”

พิงลำพระเพลิง บอกไว้ว่า ความแตกต่างของเวลากับนาฬิกา นาฬิกา เราให้ใครไปแล้วเรายังขอคืนมาได้ แต่ถ้าเป็นเวลามันไม่มีทางขอคืนมาได้.. ผมนั่งคิดอยู่พักใหญ่ และเห็นด้วย บางที เวลาอาจเป็นมาตรวัดความเป็นคนสำคัญ ที่ใครคนหนึ่งมอบให้อีกคนหนึ่ง เหมือนที่ผมมอบให้คุณ ผมไม่เสียใจนะ ถ้าหากคุณไม่เห็นค่าในสิ่งที่ผมให้ แต่อย่างน้อย ผมก็มีคุณอยู่ในช่วงกาลเวลาหนึ่งของผม — posted on 02 May 2011 21:41 by ifew source: http://ifew.exteen.com/20110502/entry-1

คุณครับ ยังจำความรู้สึกแรกที่รักใครสักคนได้ไหม ผมคิดว่าคุณคงจะจำได้ ผมเองก็เช่นกัน ไม่บ่อยนักที่เราจะรู้สึกได้แบบนั้น มันแตกต่างกับการชอบใครสักคน ไม่ว่าจะเพราะความน่ารัก หรือนิสัยดี ก็ตาม แต่เมื่อได้รักแล้ว ใจมันก็ตุ๊มๆต่อมๆ หวานจ๋อย การได้เรียนรู้กันและกันท่ามกลางความไม่รู้และเขิลอาย สำหรับผม มันช่างสนุก น่าหลงไหล และสวยงาม จริงๆ กว่าผมจะรู้ว่าคุณคือคนที่ใช่ ผมอาจจะทำอะไรโจ๊ะๆบางอย่างให้คุณตลกจนคุณจำขึ้นใจ หรืออาจจะทำอะไรบางอย่างไม่ถูกใจคุณ จนต้องตัดสินว่าไม่ใช่ นั่นคงเป็นชะตา ที่ผมและคุณจะถูกสร้างให้มันเป็น ตลอดระยะเวลาของการเรียนรู้และรู้จักกัน บางทีอาจทำให้อีกคนรู้สึกว่าเป็นของเล่นของอีกคนหรือไม่เพราะความไม่แน่นนอน แต่สุดท้ายคงไม่มีใครอยากเป็นของเล่นของใคร จริงไหมครับ? การบอกให้คุณรู้ว่า ผมรู้สึกดีกับคุณ อาจจะเป็นทางที่ดีที่ทำให้เข้าใจว่า เราไม่ใช่ของเล่นซึ่งกันและกัน แต่ถ้าแย่หน่อย ผมอาจเป็นเพียงของเล่นของคุณเพียงฝ่ายเดียว แต่ควรจะทำอย่างไรดีครับ หากการบอกนั้น ทำให้ผมและคุณไม่เป็นเหมือนเดิม… ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้จริงๆนะ แต่ผมต้องการรู้จักคุณให้มากกว่านี้.. ได้ไหมครับ ..เขียนจากห้วงความคิดหนึ่ง ที่ผมในนี้คือผมจริงๆ แต่สำหรับคุณนั้น คุณไม่มีตัวตน.. — http://ifew.exteen.com/20110502/entry posted on 02 May 2011 01:06 by ifew