สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวด ดีกว่าเจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุด

ระหว่างทางที่ผมนั่ง Taxi กลับบ้าน จิตใจผมเหม่อลอยชมวิวกรุงเทพยามราตรี วิทยุที่ผมไม่รู้ว่าถูกจูนไว้ที่คลื่นไหน แต่ผมพอจะจับใจความได้ว่า เป็นรายการ ธรรมะ พอดี.. เป็นรายการตอบปัญหาธรรมะกับความรักยามค่ำคืนที่คาดว่าตั้งใจอยากวัยรุ่นแบบผมฟัง พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต แห่ง ธรรมะดิลิเวอร์รี่ เป็นผู้วิสัชนาของคำถามจากวัยรุ่นทั่วประเทศ ท่านพูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง “สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวด ดีกว่าเจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุด” (ซึ่งผมมารู้ที่หลังจากเพื่อนว่าภาพยนตร์เรื่อง อีติ๋มตายแน่ ที่โน๊ต อุดม แต้พานิชย์ แสดง ก็มีคำพูดประโยคนี้เหมือนกัน) โดนใจมากครับ สำหรับประโยคนี้ ไม่ใช่เพราะผมกำลังสิ้นสุดกับใคร แต่เป็นเพราะคำตอบที่ผมมักให้คำปรึกษาแก่เพื่อน ถูกสรุปได้ด้วยประโยคนี้ต่างหาก มีหลายคนที่มักมาปรึกษาปัญหาความรักกับผม (ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม?) แทบจะร้อยเปอร์เซ็น ที่มักรักอย่างไม่คิดถี่ถ้วน และก็ยอมเลยเถิดจนเนิ่นนานบานปลาย รักช่วงแรก อาจจะรักด้วยรูปร่าง หน้าตา เงินทอง ความใคร่ ความหลง สุดท้าย เมื่อนานวันเข้า มักมาค้นพบที่หลังแทบทุกคนว่า มันไม่ใช่! แต่ก็เลิกไม่ได้! เพราะรัก! พอเจอแบบนี้ ผมมักจะถามกลับไปว่า “ถ้ารักก็ไม่ต้องมาเสียใจ แต่ถ้าเสียใจก็เลิกไปซะ” แล้วผมก็ได้รับคำตอบประโยคเดิมๆทันที “เลิกไม่ได้ ก็มันรัก แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้.. …

ฝน

ระหว่างทางกลางสายฝน คิดถึงกันหรือไหมครับ? บางครั้ง ผมก็ชอบเวลาที่ฝนตกจัง อีกไม่นาน ฟ้าที่เราเห็น จะดูสดใส สัญญากับผมนะ ฝนหยุดเมื่อใด เราจะดูฟ้าด้วยกัน source: http://ifew.exteen.com/20081005/entry

แด่ กาลเวลา ที่ย้อนกลับมาอีกครั้ง

ผมย้อนกลับไปอ่าน blog 1-2 ปีก่อน บางเรื่องทำให้ผมรู้สึกดีและยิ้มได้ แต่บางเรื่อง ผมรู้สึกอายและตลกตัวเอง การได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองอีกครั้ง เหมือนกับยืนยันสิ่งที่ตัวผมรู้สึก ผมค่อยๆ อ่านย้อนหลัง ทีละเดือนๆ กลับไปจนถึง วันแรกที่ผมไม่มีคุณ แต่เป็นวันแรกเช่นกันที่ผมเริ่มทำความเข้าใจคุณ และเริ่มทำความเข้าใจตัวผมเอง เวลาทำให้ผมมีความคิดเกี่ยวกับคุณเปลี่ยนไป คุณทำให้ผมแอบยิ้มได้ เวลาคุณมีความสุข แม้เราจะห่างกัน และคนข้างคุณจะไม่ใช่ผม คุณครับ ผมคิดถึงลักยิ้มบนแก้มของคุณจัง.. ขอหวังลึกๆ ว่าจะได้เห็นอีกครั้ง.. ..วันนี้ผมขอไม่รักคุณ.. ยกเว้นทุกวัน แด่ กาลเวลา ที่ย้อนกลับมาอีกครั้ง แด่ วันครบรอบความโดดเดี่ยว เข้าใจคุณ และเข้าใจตนเอง source: http://ifew.exteen.com/20080924/entry

แพ้ / คำถาม / ความรัก / ความหวัง

เพื่อนผมบอกว่า เมิงไปบวชมา (และศึกษาธรรมะมากขึ้น) นึกว่าเมิงจะบรรลุ ปลงกับโลกได้ แต่ทำไมเมิงต้องมานรั่งเพ้อร้องไห้ ให้เธอด้วยวะ เข้าใจว่าสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป แต่ๆๆๆๆๆๆ…. เธอ ไม่ได้ดับไป เธอยังอยู่ในใจเราเสมอ เรามันก็แค่มนุษย์ตาดำๆ ที่ยังตัดโลกไม่ขาด แล้วใยจะตัดรักได้ขาดเล่า ผมเหมือนคนที่แพ้ อย่างไรไม่รู้ แพ้ที่ว่า ผมมีเพียงเธอในใจเท่านั้น และยอมรับว่า เราขอเป็นฝ่ายทนทุกข์ ขอเพียงเธอมีสุขก็พอใจแล้ว.. มันให้ความรู้สึกถึงการแพ้ แพ้ต่อหัวใจของเธอ แพ้ต่อผู้ชายคนนั้น และแพ้ต่อตัวเอง ซึ่งผมมักจะไม่มีนิสัยเช่นนั้นเลย ตลอดชีวิต ผมมักจะพยายามเอาชนะให้ได้ (เธอจะรู้ดี) แต่ถ้าผมรู้ว่าผมเอาชนะไม่ได้ผมก็จะไม่ยุ่งกับเรื่องนั้นทันที ทำไม ทำไมๆๆๆๆ ทำไมคราวนี้ผมยอมให้เธอทุกอย่าง ยอมแพ้เธอทุกอย่าง ไม่พยายามเอาชนะ…. ทำไมผมยอมเจ็บปวด ยอมทนทุกข์ ยอมเสียใจ ยอมเสียน้ำตาอยู่ทุกวัน มันเป็นโจทย์ที่ผมคิดไม่ออก และคงไม่มีวันคิดออก ผมทำได้แค่ว่าสักวัน เธอจะเลิกเกลียดผม หายเบื่อผม เลิกรำคาญผมสักที แล้วเริ่มรู้สึกดีๆ กับผมเหมือนเมื่อก่อน และสุดท้าย ซึ่งอาจจะเป็นความฝันของผมว่า เธอจะกลับมาอยู่กับผมเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าคนที่รู้ว่าผมกับเธอมีปัญหากัน จะมองผมว่าอย่างไร …

“รักครั้งแรก ใช่จะผิดหวังเสมอไป”

อ่านแล้วก็ต้องร้องไห้จริงๆ >> >> >อ่านแล้วต้องร้องไห้ >> >> >”รักครั้งแรก >> >>ใช่จะผิดหวังเสมอไป >> >> >มีคนเคยบอกว่า ความรักมีอยู่ 3 แบบ >> >> >1. รัก >> >>เพราะหลง >> >> >2. รักเพราะอ่อนไหว >> >> >3. รักเพราะเข้าใจ >> >> >และยังมี >> >>คนบอกอีกว่า >> >> >รักครั้งแรกส่วนมากจะเป็นรักเพราะหลงและมักจะไม่สม >> >>หวัง >> >> >แต่สำหรับผมแล้วรักครั้งแรกเป็นรักที่เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดใน >> >>ชีวิตของผม >> >> >…ผมชื่อ แทน เรียนปี 3 อยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง >> >> >ผมต้อง >> …

Exit mobile version