ทำไมคนที่วิ่งชอบอวดในเฟส..

เพิ่งได้นั่งอ่านกระทู้ “ทำไมคนที่วิ่งชอบอวดในเฟส..” รู้สึกว่าจะถามไปทำไมวะ ก็เหมือนคนอวดสิ่งอื่นๆแหละ, ในความคิดผม คนทำ activity แนวนี้ ทั้ง วิ่ง ปีนเขา เดินป่า ปั่นจักรยาน (คือกรูทำหมดไง เลยเข้าใจ) ชอบก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองมากกว่า ไต่เขาสูงและยากไปเรื่อยๆ วิ่งได้ไกลเรื่อยๆ ปั่นจักรยานไกลได้เรื่อยๆ มันก็ภูมิใจในตัวเองนะว่า “เมื่อก่อนกรูทำไม่ได้ แต่ตอนนี้กรูทำได้แล้วว่ะ” มันค่อนข้างสร้างแรงบันดาลใจ (ignite) ให้ตัวเองทำต่อไป และให้คนอื่นได้ลองทำบ้างว่ะ มันเป็นพันธสัญญาอย่างหนึ่งกับตัวเองและผู้อื่นเลยนะเว้ย

ไปรษณีย์ไทย.. เอ้า รับนะ!

โล่รางวัล ของ เต๋อ นวพล ถ้าเช็คแล้วเป็นความผิดของไปรษณีย์ไทย อยากรู้ว่าจะรับผิดชอบยังไงหว่า จ่ายเงินชดเชย 2,000 บาท?

เฮ่อ…ชีวิต

พักหลังๆ นอนบ่อยมาก ช่วงกลางคืนก็นอน 5 ชม. ถึงเช้า รู้สึกร่างกายกำลังจะแย่ มันผิดปกติแฮะ หมดแรงง่ายๆ และกลับมาถ่ายเป็นเลือดอีกแล้ว โฮ่…. จะเป็นไปอีกนานสักแค่ไหน และก็ยังคงร้องไห้ก็ยังตามเคย

ทุกย่างก้าวที่เป็นประสบการณ์

บ่ายๆ ลมพัดแรงและฟ้ามืดตลอดช่วงสัปดาห์ วิถีชีวิตของคนใต้ฟ้ายังคงเดินหน้าไปอย่างต่อเนื่อง ธรรมชาติเปลี่ยนแปลงให้เราเห็นถึงการเคลื่อนไหว นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้ในขณะนี้ สองสามวันที่ผ่านมา อาจเห็นผมแปลกๆไป ซึ่งมันก็แปลกจริงๆนั่นแหละครับ สำหรับคนที่เพิ่งรู้จักกัน เป็นห้วงเวลาที่ผมรู้สึกชอบอารมณ์ของตัวเองที่สุด อาการแบบนี้พบได้เมื่อหลายปีก่อน แต่ไม่ต้อง งง หรอกนะ ผมก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาตินี่นา กำลังใกล้เข้าสู่ฤดูหนาวอีกครั้ง หลายคำถามพรั่งพรูมาจากผู้คนหลากหลาย ทริปต่อไปของผมคือที่ไหน และเมื่อไร ถ้าถามมา ผมก็ยินดีให้คำตอบ และเชิญชวนเสมอ บางที เราอาจจะได้ก้าวเท้าไปเจอโลกกว้างพร้อมๆกัน ช่วงนี้มีเพื่อนหลายคนมาถามถึงสถานที่น่าเที่ยว แต่สิ่งที่ผมตกใจคือ พวกเขามักบอกกับผมว่า จะไปคนเดียว.. ลมหนาวกำลังมา ดอกไม้ก็เริ่มผลิบาน มันช่างเป็นฤดูที่ทุกคนเฝ้าคอย ผมไม่อาจรู้ได้ว่าคุณจะไปในที่แห่งใด แต่ทุกย่างก้าวที่เป็นประสบการณ์ ก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป สำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว..

Exit mobile version