รู้สึกว่าอยากหยุดทุกสิ่งลง หยุดการคิดไปไกลกับใคร ยิ่งอยากคิดครอบครองก็ยิ่งห่างไกลจากความสุขที่ต้องการ ความรู้สึกตอนเก็บตัวมันกลับมาอีกครั้ง ผมรู้สึกมีความสุขกว่านี้ รู้สึกว่าไปไหนและคุยอะไรกับใครก็ได้กับทุกคนด้วยความสบายใจ ไม่มีความชอบหรือความรักและความหวังใดที่ต้องเกิดขึ้นเพื่อให้ผิดหวัง สุดท้ายฉันไม่ต้องเพ้อให้ใครเห็น นอกจากการเขียนบล็อกที่ไม่ต้องสนใจว่าใครจะอ่านหรือไม่ ..รู้จักผมได้เท่าที่ผมอยากให้คุณรู้ และถามได้ทุกอย่างเท่าที่คุณอยากรู้ — posted on 03 May 2011 23:43 by ifew http://ifew.exteen.com/20110503/entry
Category Archives: Lifestyle
กาลเวลา
พิงลำพระเพลิง บอกไว้ว่า ความแตกต่างของเวลากับนาฬิกา นาฬิกา เราให้ใครไปแล้วเรายังขอคืนมาได้ แต่ถ้าเป็นเวลามันไม่มีทางขอคืนมาได้.. ผมนั่งคิดอยู่พักใหญ่ และเห็นด้วย บางที เวลาอาจเป็นมาตรวัดความเป็นคนสำคัญ ที่ใครคนหนึ่งมอบให้อีกคนหนึ่ง เหมือนที่ผมมอบให้คุณ ผมไม่เสียใจนะ ถ้าหากคุณไม่เห็นค่าในสิ่งที่ผมให้ แต่อย่างน้อย ผมก็มีคุณอยู่ในช่วงกาลเวลาหนึ่งของผม — posted on 02 May 2011 21:41 by ifew source: http://ifew.exteen.com/20110502/entry-1
เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
คุณครับ ยังจำความรู้สึกแรกที่รักใครสักคนได้ไหม ผมคิดว่าคุณคงจะจำได้ ผมเองก็เช่นกัน ไม่บ่อยนักที่เราจะรู้สึกได้แบบนั้น มันแตกต่างกับการชอบใครสักคน ไม่ว่าจะเพราะความน่ารัก หรือนิสัยดี ก็ตาม แต่เมื่อได้รักแล้ว ใจมันก็ตุ๊มๆต่อมๆ หวานจ๋อย การได้เรียนรู้กันและกันท่ามกลางความไม่รู้และเขิลอาย สำหรับผม มันช่างสนุก น่าหลงไหล และสวยงาม จริงๆ กว่าผมจะรู้ว่าคุณคือคนที่ใช่ ผมอาจจะทำอะไรโจ๊ะๆบางอย่างให้คุณตลกจนคุณจำขึ้นใจ หรืออาจจะทำอะไรบางอย่างไม่ถูกใจคุณ จนต้องตัดสินว่าไม่ใช่ นั่นคงเป็นชะตา ที่ผมและคุณจะถูกสร้างให้มันเป็น ตลอดระยะเวลาของการเรียนรู้และรู้จักกัน บางทีอาจทำให้อีกคนรู้สึกว่าเป็นของเล่นของอีกคนหรือไม่เพราะความไม่แน่นนอน แต่สุดท้ายคงไม่มีใครอยากเป็นของเล่นของใคร จริงไหมครับ? การบอกให้คุณรู้ว่า ผมรู้สึกดีกับคุณ อาจจะเป็นทางที่ดีที่ทำให้เข้าใจว่า เราไม่ใช่ของเล่นซึ่งกันและกัน แต่ถ้าแย่หน่อย ผมอาจเป็นเพียงของเล่นของคุณเพียงฝ่ายเดียว แต่ควรจะทำอย่างไรดีครับ หากการบอกนั้น ทำให้ผมและคุณไม่เป็นเหมือนเดิม… ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้จริงๆนะ แต่ผมต้องการรู้จักคุณให้มากกว่านี้.. ได้ไหมครับ ..เขียนจากห้วงความคิดหนึ่ง ที่ผมในนี้คือผมจริงๆ แต่สำหรับคุณนั้น คุณไม่มีตัวตน.. — http://ifew.exteen.com/20110502/entry posted on 02 May 2011 01:06 by ifew
ถึง เพื่อนคนหนึ่งที่แสนดี
ไม่บ่อยนักที่ประเทศไทยจะเย็นสบายขนาดนี้ เย็นสบายจนค่อนข้างที่จะหนาว ในบางขณะ และจะมีสักกี่ครั้งที่ชีวิตคนหนึ่งได้เหงาในหน้าหนาว ว่าแล้ว หนาวนี้เรามาเหงาด้วยกันนะครับ.. ฮ่าๆ จริงๆ ผมก็ทะเลาะกับไอ้เจ้าความเหงามันบ่อยๆ แต่บางทีผมก็ซี้กับมันปานพี่น้องคลานตามกันมา วันไหนทะเลาะกับมัน รู้สึกว่าอยากมีแฟนใจจะขาด ใครก็ได้ที่อยู่ด้วยรู้สึกดีและคุยกับเราเข้าใจ แต่วันใดตบหัวเล่นกัน ผมโครตจะอิสระเลยหละครับ บ่อยครั้งก็ใช้ความรู้สึกนั้นเขียนลงบล็อกระบายความในใจ แบบที่กำลังทำอยู่ ช่วงนี้หนาวหน่อย เจ้านี่มันเหมือนจะเริงร่าและขัดใจผมตลอด จนเราต้องทะเลาะกันบ่อยครั้งตามปริมาณอุณภูมิที่ลดลงเรื่อยๆ ผมล่ะเบื่อมันจริงๆ.. 4-5 ปี ที่แล้ว ผมตกลงกับเจ้านี่ไว้ก่อนที่เราจะเป็นเพื่อนกัน วันใดเราดีกัน นายต้องทำให้ผมมีความสุขและสนุกในชีวิต แต่หากวันใดที่เราทะเลาะกัน ขอให้การทะเลาะนี้เป็นการเตือนสติว่า ครั้งหนึ่งผมทำตัวไม่ดีเอง อยู่ด้วยกันมา 5 ปีแล้ว แม้มันจะสุขบ้าง ทุกข์บ้าง แต่อะไรที่ผ่านมาแล้ว ดีเสมอ 😀 ปล. เราจะคบนายต่อไปนะเจ้าเหงา จนกว่าจะมีใครสักคนพรากเราไปจากนาย — http://ifew.exteen.com/20091122/entry
เดียวดายกลางสายลม
“…บินไปเดียวดายกลางสายลมแปรปรวน เพียงทะเลครวญฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย ฉันเหนื่อยฉันหนาว และเหงาเหลือเกิน..” จู่ๆ น้ำเสียงของคุณนรีกระจ่าง ก็ปลิวมาเบาๆ ระหว่างที่ผมกำลังชงชา “ทำไมเพลงนี้ช่างดูเหงาเหลือเกิน..” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกผมที่ได้ฟัง แต่เป็นครั้งแรกที่ได้จินตนาการตาม “นกตัวหนึ่งพลัดรักมาจากที่แสนไกล” “เห็นจากผืนดิน บินเหมือนร่าเริง แต่ใครเลยจะรู้ว่ามันกำลังเศร้าและเหงาเพียงใด” ผมเดินมานั่งข้างเตียงเพื่อฟังให้ถนัดขึ้น “…ไม่เคยมีใครมีรักแท้จริงใจ จะมองทางใดดูเคว้งคว้างว่างเปล่า ฝ่าลมฝนลำพังมากี่ร้อนหนาว จนล้าสิ้นแรง ไม่อยากเห็นภาพใดแม้แต่ท้องฟ้า อยากจะพักดวงตาลงชั่วกาล จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์ จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา…” .. …. ผมได้แต่นั่งดื่มชาเงียบๆ และคิดถึงแต่นกตัวนั้น “มันคงเหนื่อยน่าดู” คุณรู้ไหมครับ ผมมีความสุขนะ กับการได้ทำอะไรแม้จะไม่มากนัก เพื่อคนที่ผมรู้สึกดี แต่ผมแอบเหนื่อยเล็กๆ ที่ไม่รู้เมื่อไรคุณจะรู้สึกว่ามีผมคอยห่วงใย “…คงจะมีเพียงลมหายใจรวยริน เอนกายบนดินยอมรับความแพ้พ่าย ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว จะขอพักกายชั่วกาล…” เพลงจบที่ท่อนนี้ แต่ความคิดและความรู้สึกของผมยังคงต่อเนื้อเพลงต่อไป.. ผมไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน.. นั่นคงต้องแล้วแต่คุณ.. — http://ifew.exteen.com/20091105/entry posted on 05 Nov 2009 23:57 by ifew