Category Archives: Lifestyle

สวัสดีครับคุณความรัก เราไม่เจอกันมานานแค่ไหนแล้วนะ จำได้ไหมว่าหลายปีก่อนผมเคยเขียนถึงคุณ แต่เราก็ยังไม่เคยได้พบกันสักที มันนานไปหรือเปล่าครับ… ฉบับนี้ที่ผมเขียนมาหาคุณอีกครั้ง บางทีอาจเป็นเพราะผมเริ่มเหงา แต่เอาเถอะถึงผมจะยังไม่ได้เหงาจริงๆ แต่ผมก็เขียนมาหาคุณได้ใช่ไหม? คุณความรักครับ หลายปีที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นกับผมมากมาย จะให้ผมแต่งเป็นนิยายคงได้หลายเล่มจบ บ่อยครั้งที่ผมเกือบได้เจอคุณบ้างแล้ว แต่คุณโชคชะตาก้เข้ามาเล่นตลกกับผมอยู่ตลอด ด้วยอายุที่มากขึ้นในตอนนี้ ผมก็ชักไม่ตลกด้วยแล้วสินะ จริงๆผู้ชายแบบผม เรื่องอายุคงไม่ใช่ปัญหามากนัก แต่คุณรู้หรือเปล่า ว่าผมไปงานแต่งงานเพื่อนมาแล้วกี่งาน! ไม่ใช่อิจฉานะ แต่เพราะมีแต่เสียเงินให้คนอื่น ไม่เคยได้เองบ้างเลย! ฮ่าๆ ผมแค่ล้อเล่นนะครับคุณ เพื่อนๆคนไหนแต่งไป ผมก็ดีใจด้วย ยังไงผมก็คงจะตามหาคุณด้วยการมองเพื่อนเจ้าสาวบ้าง คืนนี้ผมกลับไปอ่านบล็อกเก่าๆ ผมก็คิดถึงคุณ บางทีผมรู้สึกว่าผมพยายามออกห่างคุณเพราะความกลัว ผมกลัวว่าจะดูแลคุณไม่ดีบ้างหละ กลัวว่าคุณดีเกินไป จนผมไม่อยากเสียคุณบ้างหละ นึกขึ้นได้อีกครั้ง ผมก็จำไม่ค่อยได้แล้วว่าความรู้สึกของคุณมันเป็นอย่างไร เคยมีคนบอกผมว่า ผู้ห่างไกลจากความรัก จะเป็นคนแข็งกระด้าง และไม่มีความอ่อนโยน ผมไม่อยากเป็นแบบนั้น คุณความรักครับ ผมอยากเจอคุณอีกครั้ง — Posted on 14 Jul 2012 02:37 by ifew http://ifew.exteen.com/20120714/entry

บางที เราอาจเดินทางเพื่อหาที่ทิ้งขยะในหัวใจ บางท่าน แต่งผิวนอกไว้แกร่งกร้าน เนื่องเพราะเนื้อในแน่นคับเกินกว่าจะมีพื้นที่ให้ผู้อื่นบางคน เย็นชาแข็งกระด้าง เพราะรู้ดีว่า หัวใจของตนอ่อนนุ่มเกินกว่าจะเปิดเผย บางครั้ง เราเต็มใจเป็นสะพานให้ใครบางคนก้าวข้ามแต่ห้วงยามแห่งการเสียสละกับห้วงยามแห่งการพลัดพราก ก็มักจะเกิดขึ้นพร้อมกันทั้งนี้ เพราะสะพานย่อมมิใช่ที่อยู่ถาวรของผู้ใด คนข้างทางในชีวิตเราไม่ได้ปรากฏตัวอย่างไร้เหตุผลเสมอไป ผู้แปลกหน้าเหล่านี้ อาจจะมาพร้อมกับข่าวสารบางอย่างที่ช่วยเติมเต็มความรับรู้หรือกระตุ้นสำนึกดีๆ ที่หายไปให้กลับคืน หากเรารู้จักอ่านความหมายของการพบกัน ถ้าเราอยากรู้จักผู้ใดอย่างแท้จริงสักคนจงดูเส้นทางที่เขาเลือกและวิถีปฏิบัติของเขาขณะอยู่บนเส้นทางแต่ไม่ควรใส่ใจดูว่า เขาไปถึงปลายทางหรือไม่ ในยามที่อ่อนแอและอยากถูกรัก ผู้คนอาจสับสนได้ระหว่างความรักที่คิดมอบให้ผู้อื่น กับความรักที่มีต่อตัวเอง ถ้าเรายอมรับว่าความรักเป็นการผจญภัยชนิดหนึ่ง บางทีการตระเตรียม อุปกรณ์บางอย่าง เพื่อช่วยลดทอนความบอบช้ำเสียหายย่อมเป็นสิ่งที่พอกระทำได้ อันดับแรก จงอย่าสับสนระหว่างการรักผู้อื่นกับการรักตนเอง ข้อหลังนี้มักแสดงออกด้วยการอยากถูกรัก ซึ่งจะติดตามมาด้วยข้อเรียกร้องนานาประการ เช่นนี้ความสั้นยาวของเส้นทางรักก็จะขึ้นอยู่กับว่าคนรักของท่านจะหมดสิ้นพลังเมื่อใด อันดับต่อมาจงอย่าพยายามดัดแปลงคนรักของท่านให้เหมือนตัวท่าน หากจงรักษาความแตกต่างที่เชื่อมโยงเฉกเช่นเวิ้งผ้ากับผืนทะเลที่ติดแน่นอยู่ด้วยกัน เกื้อกูลและส่องสะท้อนความยิ่งใหญ่ของกันและกัน แต่ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน คนเราเกิดมาในโลก แท้จริงแล้วจะมีเพื่อนร่วมทางสักกี่คน ส่วนใหญ่ที่สุดก็เป็นเพียงคนข้างทางของกันและกัน ผ่านพบ ไม่ผูกพันธ์ บางทีอาจลึกซึ้งยั่งยืนกว่าร้อยหัวใจเข้ากับทุกอย่าง ด้วยโซ่ตรวนที่มักเรียกผิดๆว่า “ความรัก”  ทั้งหมดจากหนังสือ “ผ่านพบไม่ผูกพัน” โดย เสกสรรค์ ประเสริฐกุล