ในเวลาที่เหมือนเดิมกับทุกวัน คล้ายจะมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป แต่ ณ เวลานี้ ผมยังพยายามที่จะนึกอยู่.. บางทีเรากำลังหลงลืมอะไรบางอย่าง บางอย่างอาจอยู่นอกตัวเราออกไปไกลแสนไกล แต่บางอย่างนั้นอาจอยู่ใกล้ๆ เพียงแค่หัวใจและความคิดเราเอง.. หลายวันผ่านมางานเยอะ นอนดึกแทบทุกวัน เวลาที่ความคิดนอกลู่นอกทางแทบเป็นศูนย์ ผมไม่เคยรู้สึก ว่างๆ เบาๆ มาหลายอาทิตย์แล้วสินะ พอรู้สึกอีกที ก็ “เหงา” จนเต้มประดาเลยทีเดียว ชาเขียวใส่นมหน้าออฟฟิตเจ้าประจำ ผมไม่ได้ชิมรสชาติของมันมาพักใหญ่ๆ ได้เพียงแต่ก้มหน้าและรีบเดินผ่านไป คงทำแบบนี้ไปจนกว่าจะหยุดคิดถึงมันได้ ผมชอบบรรยากาศแบบวันก่อนๆ ที่ผ่านมานะ สายฝนเม็ดไม่ใหญ่นัก โปรยปรายเป็นละออง ไม่ถึงกับเปียก แต่ก็พอให้เย็นและรู้สึกดี แต่บางครั้งลมก็แรงพอทำให้ชุ่มโชกได้ บางอย่างที่เราทำ หรือถูกกระทำมากเกินไป คงไม่มีความสุขเสมอไป แม้มันส่งผลดีหรือไม่ดีแก่เรา สิ่งที่คิดว่าดี มันแค่ดีกับความอยากของเราเองหรือเปล่า ประโยคข้างต้น ผมรวมถึง ความรัก ด้วยเช่นกัน
Category Archives: Lifestyle
19.05.2552
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
เราเจอกันสองครั้งแล้วนะครับ
รอยรักยิ้มข้างแก้มและดวงตาที่สดใส
กลิ่นหอมจางๆ ที่ปลิวพร้อมกับเส้นผม
คุณไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิม…
บางสิ่ง บางอย่าง
คืนนี้ผมง่วงจังเลยครับ แต่ไม่รู้ทำไมยังไม่อยากนอน ตอนนี้ผมอยู่บ้านหลังเดิม ในห้องที่เปลี่ยนแปลงจากเดิมไปมาก แต่ความรู้สึกยังคงเหมือนไม่กี่ปีก่อน แม้บางอย่างถูบฉาบลงด้วยฝุ่นจางๆ และบางอย่างถูกเก็บไว้ในลิ้นชัก แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกแรกที่รับไว้ในมือ ผมเคยมีปากเสียงกับเจ้าของของเหล่านั้น เขาถามผมว่า “ทำไมเขาให้อะไรไป ผมถึงไม่ใช้มัน” “ผมอยากเก็บมันไว้นานๆ” ผมตอบ เขาหยิบของเหล่านั้นและพูดกับผม “ถ้าตัวเองเก็บไว้และไม่ใช้ มันก็ไม่มีประโยชน์” ใช่ ผมยังคงจำใบหน้าและน้ำเสียงของผู้พูด ณ เวลานั้นได้ มาตอนนี้ ผมรู้สึกเห็นด้วยกับความคิดนั้น อย่างน้อย เราได้ตัดเรื่องเสียความรู้สึกไปได้อีกเรื่องหนึ่ง และบางที การเก็บไว้เป็นที่ระลึก อาจจะไม่มีค่าอะไรเลย เมื่อใครบางคนจากไป เลื่อนปิดลิ้นชักไว้เหมือนเดิม… — http://ifew.exteen.com/20090424/entry posted on 24 Apr 2009 00:45 by ifew
ขอบคุณนะ ที่ทำให้ผมคิดถึง
“นานเท่าไรแล้ว ที่เราอยู่คนเดียว” เสี้ยวความคิดหนึ่งที่หลุดลอยออกมา โดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมพยายามจะนึกมัน แต่ก็เลือนลางเสียเหลือเกิน แต่ช่างเถอะ อยู่ได้มานาน เราก็คงจะชินแล้วหละ(มั้ง)
โลกไม่ใช่ของเรา เธอก็เช่นกัน
ในคืนเหงาๆ วันสุดท้ายของปี หลายคนกำลังหลับฝันดี และหลายคนกำลังมีความสุขในวันนี้ แต่มีบางคนที่กำลังหนีความจริง หนีโดยการไม่ถามและหนีโดยการไม่รับรู้อะไร แต่เขาก็หนีมันไม่พ้น… หลายคนพูดว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย” และก็หลายคนเช่นกันที่พูดว่า “ความจริงมักเจ็บปวด” คืนนี้ก็เช่นกัน.. หลายคนที่เคยรับรู้คำบอกกล่าวนี้มาบ้าง จะพยายามไม่รับรู้และเสาะหามัน ตราบเท่าที่ตนเองจะยอมรับและทำใจได้ แต่กับเขา.. เขาไม่ปิดกั้นที่จะรับรู้ และค้นหามัน เมื่อจำเป็น เขาค่อยๆ บรรจงเปิดโลกของเธออย่างช้าๆ ด้วยความประณีต เปลี่ยนไปที่ละโลกๆ ตามที่ใจเขาจะยอมรับได้ แต่เขาคงจะลืมนึกไปหรือเปล่า ว่าการก้าวเข้ามาสู่โลกของใครสักคน โดยมิได้รับอนุญาติ มักเจอเรื่องที่ทำให้ประหลาดใจเสมอๆ ความประหลาดใจที่เป็นความจริง หลุดมาจากฟากฟ้าหนึ่งของจักรวาล ที่เธอไม่ต้องการให้เขาได้รับรู้ เขา.. ผู้ที่ไม่พร้อมจะรับรู้อะไร.. แต่พร้อมแสดงความรู้สึก.. ผิดหวัง… เสียใจ… น้ำตา… โลกไม่ใช่ของเรา.. เธอก็เช่นกัน.. source: http://ifew.exteen.com/20081231/entry