แค่ไปเที่ยว หรือ ชอบ

มีน้องที่เพิ่งรู้จักกันถามว่า พี่ชอบไปปีนเขาหรอ ผมก็ตอบว่า ใช่
น้องถามย้ำ พี่แค่ไปเที่ยว หรือแบบจริงจัง ชอบเลย

ผมก็ชะงักคิดนิดหนึ่ง
ไม่เคยมีใครถาม หรือแม้แต่ผมก็ไม่เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเอง

เช้านี้นั่งย้อนดูรูปที่ตัวเองไปเที่ยวปีนเขา เดินป่า
เออ ผมแค่ไปเที่ยวหรือผมชอบกันนะ

ไม่บ่อยนักที่จะดูรูปและมองแววตา ใบหน้าของตัวเอง
พยายามนึกถึงความรู้สึกในตอนนั้น ว่าอะไรคือแรงบันดาลใจ

ที่ทำให้ทุกคืนวันพฤหัส นั่งทดสอบอุปกรณ์ เก็บเสื้อผ้า จัดเป้
ค่ำวันศุกร์รีบไปขึ้นรถตู้ และกลับมาเที่ยงคืนวันอาทิตย์ เพื่อไปทำงานต่อในเช้าวันจันทร์
เดินกระโพกกระเพกอยู่สองสามวัน อังคารเริ่มซักผ้า และพฤหัสก็เก็บเป้เพื่อไปทริปต่อไป

ทำแบบนี้อยู่หลายปี แม้ภาระจะมากขึ้น จนถึงปัจจุบัน

มาถึงตรงนี้ ผมนึกขึ้นได้ว่า ผมเคยพูดในช่อง Trail100kms
ว่า การ Trekking ของผมไม่ใช่แค่ “ป่า หรือสถานที่” แต่ มันคือ “ผู้คน”

ผมชอบเข้าไปป่า ชอบธรรมชาติ ชอบวิวสวยๆ และอากาศเย็นๆ
แต่มากไปกว่านั้น ผมชอบนั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นและตกพร้อมกับเพื่อนๆ
ผมชอบวงสนทนาที่เอกเขนกสบายใจ จกขนม ดื่มเหล้า คุยกันได้สารพัดเรื่องก่อนนอน
ผมชอบครัวเล็กๆ ที่ช่วยกันทำอาหาร แม้จะอร่อยบ้าง ไหม้บ้าง แต่ก็กินไป หัวเราะไป
ผมชอบอารมณ์ที่ต่างคนยืนพักพิงต้นไม้ หัวใจเต้นแรง แล้วก็บ่นว่ากรูจะมาทำไม แต่ก็คุยกันถึงทริปหน้าอีก
ผมชอบบรรยากาศที่ทุกคนนั่งหัวเปียก ตูดเปียก ใต้หยดน้ำผ้าใบ แต่ก็ยังมีความสุข

ถ้าจะตอบคำถามน้องคนนั้น
ผมก็ไม่รู้ว่าชอบไหม แต่ก็ไม่เคยเบื่อที่จะทำ และคงจะทำต่อไป
ถ้ายังมีแรง มีเวลา และมีเงิน ฮ่าๆ

#เสพติดโดปามีน #ทรมานบันเทิง